Сатана: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі |
Няма тлумачэння праўкі |
||
| Радок 2: | Радок 2: | ||
'''Сатана''' (ад іўр. שָׂטָן, сатана — «праціўнік», «паклёпнік») — у рэлігійна-міфалагічных уяўленнях [[аўрамічныя рэлігіі|аўраамічных рэлігій]] — [[іудаізм]]у, [[хрысціянства]] і [[іслам]]у галоўны праціўнік [[Бог]]а і нябесных сіл, які ўяўляе сабой вышэйшае ўвасабленне [[зло|зла]] і штурхае [[чалавек]]а на шлях духоўнай пагібелі. |
'''Сатана''' (ад іўр. שָׂטָן, сатана — «праціўнік», «паклёпнік») — у рэлігійна-міфалагічных уяўленнях [[аўрамічныя рэлігіі|аўраамічных рэлігій]] — [[іудаізм]]у, [[хрысціянства]] і [[іслам]]у галоўны праціўнік [[Бог]]а і нябесных сіл, які ўяўляе сабой вышэйшае ўвасабленне [[зло|зла]] і штурхае [[чалавек]]а на шлях духоўнай пагібелі. |
||
У шэрагу кніг [[Стары Запавет|Старога Запавету]] Сатаной называецца [[анёл]], які выпрабоўвае веру праведніка (гл. Іоў.1 :6-12). У Евангеллях паказваецца, што Сатана упаў з неба (Лк.10: 18). [[Апостал Павел]] сцвярджае, што Сатана здольны змяняцца (μετασχηματίζεται) у анёла святла (άγγελον φωτός) (2Кар.11: 14). У Апакаліпсісе Сатана выступае як Цмок і Д'ябал — правадыр цёмных анёлаў у бітве з арханёлам Міхаілам (Адкр.12 :7-9; 20:2,3, 7-9). |
У шэрагу кніг [[Стары Запавет|Старога Запавету]] Сатаной называецца [[анёл]], які выпрабоўвае веру праведніка (гл. Іоў.1 :6-12). У [[Евангелле|Евангеллях]] паказваецца, што Сатана упаў з неба (Лк.10: 18). [[Апостал Павел]] сцвярджае, што Сатана здольны змяняцца (μετασχηματίζεται) у анёла святла (άγγελον φωτός) (2Кар.11: 14). У Апакаліпсісе Сатана выступае як Цмок і Д'ябал — правадыр цёмных анёлаў у бітве з арханёлам Міхаілам (Адкр.12 :7-9; 20:2,3, 7-9). |
||
== Гл. таксама == |
== Гл. таксама == |
||
Версія ад 13:59, 14 чэрвеня 2011
Сатана (ад іўр. שָׂטָן, сатана — «праціўнік», «паклёпнік») — у рэлігійна-міфалагічных уяўленнях аўраамічных рэлігій — іудаізму, хрысціянства і ісламу галоўны праціўнік Бога і нябесных сіл, які ўяўляе сабой вышэйшае ўвасабленне зла і штурхае чалавека на шлях духоўнай пагібелі.
У шэрагу кніг Старога Запавету Сатаной называецца анёл, які выпрабоўвае веру праведніка (гл. Іоў.1 :6-12). У Евангеллях паказваецца, што Сатана упаў з неба (Лк.10: 18). Апостал Павел сцвярджае, што Сатана здольны змяняцца (μετασχηματίζεται) у анёла святла (άγγελον φωτός) (2Кар.11: 14). У Апакаліпсісе Сатана выступае як Цмок і Д'ябал — правадыр цёмных анёлаў у бітве з арханёлам Міхаілам (Адкр.12 :7-9; 20:2,3, 7-9).