Эрых фон Фалькенгайн

Эрых фон Фалькенхайн

Эрых фон Фалькенхайн (ням.: Erich von Falkenhayn; 11 верасня 1861, Грудзёндз — 8 красавіка 1922, пад Патсдамам) — нямецкі генерал, ваенны міністр Германіі (1913—1914), начальнік генеральнага штабу Германіі (1914—1916) падчас Першай сусветнай вайны.

Вайсковую службу распачаў ў 1880. У 1890 скончыў Акадэмію Генеральнага Штабу. Некалькі гадоў быў інструктарам кітайскай арміі, а пад час паўстання баксёраў працаваў у нямецкім штабе інтэрвенцкіх сіл. Пасля вяртання дахаты служыў у нямецкім Генеральным Штабе. З чэрвеня 1913 (да студзеня 1915) выконваў функцыі прускага вайсковага міністра.

Няўдачы нямецкай арміі на пачатку Першай Сусветнай вайны прывялі да таго, што кайзер Вільгельм ІІ прызначыў Фалькенхайна 14 верасня 1914 шэфам Генеральнага штабу замест Гельмута фон Мультке.

Напачатку Фалькенхайн паспрабаваў адцяць на Заходнім фронце англічан і французаў ад мора. Гэта не атрымалася. Тады ён прыняў стратэгію пераносу актыўных дзеянняў на іншыя франты, галоўным чынам на усходні, каб змусіць Расію прасіць замірэння. У 1915 падрыхтаваў пераможныя апэрацыі на ўсходнім фронце, а таксама захапіў Сэрбію. Аднак ён меў канфлікт з камандуючым ўсходнім фронтам - Гіндэнбургам і Людэндорфам, таму не хацеў кідаць усе сілы на Расію. Не верыў у магчымысць поўнай перамогі над Расійскай Імперыяй і баяўся за аслабленне заходняга фронту. Чакаючы на палітычную дамову з Расіяй, вырашыў аслабіць заходніх саюзнікаў: праз атакі падводнымі чоўнамі англійскіх караблёў ды "выкрываўленне" французскай арміі (Бітва пад Вердэнам).

Параза плана пад Вердэнам, наступ Брусілава на ўсходзе і ўваход у вайну Румыніі сталіся вынікам адхілення Фалькенхайна ад камандвання 29 жніўня 1916. Яго наступнікамі сталі Гіндэнбург і Людэндорф.

Яго прызначылі камандуючым 9-й Арміі, якая ваявала супраць Румыніі (верасень 1916 — чэрвень 1917), дзе выдатна праявіў свае якасці. Вясною 1917 выехаў да Турцыі. Тамака камандаваў турэцкай Групай Арміі Палестына. Атрымашў некалькі балючых паразаў і ў лютым 1918 быў вызвалены з пасады. Напрыканцы вайны кіраваў нямецкай 10 Арміяй, што знаходзілася ва Украіне (з сакавіка 1918 да лютага 1919).

Сышоў на спачынак 5 чэрвеня 1919. Пасля вайны выдаў ўспаміны «Нямецкае камандванне ў 1914—1916».