Яўген IV: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[недагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
шаблон, дапаўненне
Няма тлумачэння праўкі
Радок 23: Радок 23:
'''Яўген IV''' (лац.: Eugenius PP. IV, свецкае імя: '''Габрыэле Кандульмер''', італ. Gabriele Condulmer; [[1383]] - [[23 лютага]] [[1447]]) — [[папа рымскі]] з [[3 сакавіка]] [[1431]] па [[23 лютага]] [[1447]] года.
'''Яўген IV''' (лац.: Eugenius PP. IV, свецкае імя: '''Габрыэле Кандульмер''', італ. Gabriele Condulmer; [[1383]] - [[23 лютага]] [[1447]]) — [[папа рымскі]] з [[3 сакавіка]] [[1431]] па [[23 лютага]] [[1447]] года.


== Знешняя палітыка Яўгеній IV ==
== Знешняя палітыка Яўгена IV ==
Арганізаваны [[кардынал]]ам Чэзарыні [[Крыжовы паход на Варну|крыжовы паход]], у якім галоўная роля выпала на долю [[кароль|караля]] [[Польшча|Польшчы]] і [[Венгрыя|Венгрыі]] [[Уладзіслаў III, кароль Польшчы|Уладзіслава]], скончыўся [[Бітва пры Варне|паразай пад Варнай]] ([[1444]]). Прагерманская палітыка Яўгена IV, у якой пасроднікам быў тагачасны імператарскі сакратар, паэт і дыпламат [[Энеа Сільвіа Пікаламіні]] (пазней [[Папа Рымскі|Папа]] [[Пій II, Папа Рымскі|Пій II]]), узмацніла жорсткасць антыпапскай пазіцыі [[кароль|караля]] [[Францыя|Францыі]]. У [[1438]] [[Карл VII, кароль Францыі|Карл VII]] зацвердзіў прынятую французскім духавенствам «Прагматычную санкцыю», якая абвясціла прымат сабора над [[Папства|Папствам]] і сфармулявала асновы так званай свабоды галіканскай царквы. Гэты акт быў на працягу наступных стагоддзяў прадметам вострых спрэчак паміж апостальскай сталіцай і французскім [[каталіцызм]]ам. Хоць значную частку свайго [[пантыфікат]]а Яўген правёў у Фларэнцыі, ён прыклаў вялікія намаганні, каб вярнуць [[Рым]]у былы бляск. Дзякуючы яго высілкам у Вечны горад прыехала шмат выбітных гуманістаў, мысліцеляў, пісьменнікаў, мастакоў, скульптараў і музыкантаў.
Арганізаваны [[кардынал]]ам Чэзарыні [[Крыжовы паход на Варну|крыжовы паход]], у якім галоўная роля выпала на долю [[кароль|караля]] [[Польшча|Польшчы]] і [[Венгрыя|Венгрыі]] [[Уладзіслаў III, кароль Польшчы|Уладзіслава]], скончыўся [[Бітва пры Варне|паразай пад Варнай]] ([[1444]]). Прагерманская палітыка Яўгена IV, у якой пасроднікам быў тагачасны імператарскі сакратар, паэт і дыпламат [[Энеа Сільвіа Пікаламіні]] (пазней [[Папа Рымскі|Папа]] [[Пій II, Папа Рымскі|Пій II]]), узмацніла жорсткасць антыпапскай пазіцыі [[кароль|караля]] [[Францыя|Францыі]]. У [[1438]] [[Карл VII, кароль Францыі|Карл VII]] зацвердзіў прынятую французскім духавенствам «Прагматычную санкцыю», якая абвясціла прымат сабора над [[Папства|Папствам]] і сфармулявала асновы так званай свабоды галіканскай царквы. Гэты акт быў на працягу наступных стагоддзяў прадметам вострых спрэчак паміж апостальскай сталіцай і французскім [[каталіцызм]]ам. Хоць значную частку свайго [[пантыфікат]]а Яўген правёў у Фларэнцыі, ён прыклаў вялікія намаганні, каб вярнуць [[Рым]]у былы бляск. Дзякуючы яго высілкам у Вечны горад прыехала шмат выбітных гуманістаў, мысліцеляў, пісьменнікаў, мастакоў, скульптараў і музыкантаў.



Версія ад 11:58, 9 верасня 2011

Яўген IV
лац.: Eugenius PP. IV

Герб
207-ы Папа Рымскі
3 сакавіка 1431 — 23 лютага 1447
Царква Рымска-каталіцкая царква
Каранацыя 11 сакавіка 1431
Папярэднік Марцін V
Пераемнік Мікалай V

Дзейнасць філосаф, каталіцкі святар, каталіцкі біскуп
Нараджэнне 1383(1383)
Венецыя, Венецыянская рэспубліка
Смерць 23 лютага 1447(1447-02-23)
Рым
Пахаванне
Дынастыя Condulmer family[d]
Бацька Angelo Condulmer[d]
Маці Bariola di Niccolò Correr[d]
Прыняцце свяшчэннага сану невядома
Кардынал з 1408
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Яўген IV (лац.: Eugenius PP. IV, свецкае імя: Габрыэле Кандульмер, італ. Gabriele Condulmer; 1383 - 23 лютага 1447) — папа рымскі з 3 сакавіка 1431 па 23 лютага 1447 года.

Знешняя палітыка Яўгена IV

Арганізаваны кардыналам Чэзарыні крыжовы паход, у якім галоўная роля выпала на долю караля Польшчы і Венгрыі Уладзіслава, скончыўся паразай пад Варнай (1444). Прагерманская палітыка Яўгена IV, у якой пасроднікам быў тагачасны імператарскі сакратар, паэт і дыпламат Энеа Сільвіа Пікаламіні (пазней Папа Пій II), узмацніла жорсткасць антыпапскай пазіцыі караля Францыі. У 1438 Карл VII зацвердзіў прынятую французскім духавенствам «Прагматычную санкцыю», якая абвясціла прымат сабора над Папствам і сфармулявала асновы так званай свабоды галіканскай царквы. Гэты акт быў на працягу наступных стагоддзяў прадметам вострых спрэчак паміж апостальскай сталіцай і французскім каталіцызмам. Хоць значную частку свайго пантыфіката Яўген правёў у Фларэнцыі, ён прыклаў вялікія намаганні, каб вярнуць Рыму былы бляск. Дзякуючы яго высілкам у Вечны горад прыехала шмат выбітных гуманістаў, мысліцеляў, пісьменнікаў, мастакоў, скульптараў і музыкантаў.