Суд Еўрапейскага саюза

Еўрапейскі саюз

Гэты артыкул — частка серыі: «Палітычнае ўпарадкаванне Еўрапейскага саюза»

Парламент Старшыня Марцін Шульц Найбуйнейшыя фракцыі: ЕНП : (Вэбер) С&Д : (Пітэла) Палітычны састаў 8-га парламента 8-ы склад Дэпутаты (751) перыяд 2014-19 Бюро Намеснік старшыні Квестар Канферэнцыя Заканадаўчая працэдура

Савет міністраў Старшыня Італія Склады: Агульныя пытанні Знешняя палітыка Эканоміка (Еўра) Заканадаўчая працэдура Звычайная заканадаўчая працэдура Галасаванне Сакратарыят Генеральны сакратар Увэ Карсепіус Камітэт прадстаўнікоў

Еўрапейскі савет Старшыня Дональд Туск Партыі Спіс сустрэч

Камісія Камісія Юнкеру Старшыня Жан-Клод Юнкер Намеснікі старшыні Камісары Грамадзянская служба Генеральны сакратар Кэтрын Дэй

Суд Суд Агульная юрысдыкцыя Трыбунал грамадзянскай службы Спіс членаў Рашэнні

Іншыя інстытуты Цэнтральны банк Старшыня ЕСЦБ Еўра ЭВС Еўразона Еўразона ў 2015 годзе Злічальная палата Бюджэт ЕББМ Інвестыцыйны банк Камітэт рэгіёнаў ЕСЕК Еўраомбудсмен Іншыя органы Агенцтвы Нацыянальныя парламенты

Унутраная палітыка Бюджэт Чатыры свабоды Эканамічная зона Агульны рынак Свабода, бяспека, справядлівасць Шэнгенская зона Шэнгенская зона Палітыкі Сельскагаспадарчая Энергетычная Рыбалоўная Рэгіянальная Грамадзянства Праеўрапеізм Еўраскептыцызм Інтэграцыя Наддзяржаўнасць Федэралізм ЗШЕ Еўропа розных хуткасцяў Выключэнні Пашыранае супрацоўніцтва Выхад з саюза

Знешняя палітыка Вярхоўны прадстаўнік Кэтрын Эштан Замежнапалітычная служба Знешняя палітыка Абарона Пашырэнне

Выбары 1979, 1984, 1989 1994, 1999, 2004, 2009 Вынікі выбараў з 1979 года 2014 (апошнія) 2019 (наступныя) Палітычныя партыі ЕНП ПЕС ЕЛДР Свабодны альянс Зялёныя АЕН Левыя Дэмакраты Фракцыі ЕНП С&Д АЛДЕ Зялёныя — ЕСА ЕКР ЕАЛ/ЛПК ЕСД Акруга Акруга Еўрапейскага парламента Рэферэндумы

Права Acquis communautaire Вяршэнства Субсідыярнасць Дагаворы; Рым 1957 Зліццё 1965 АЕА 1986 Маастрыхт 1992 Амстэрдам 1997 Ніца 2001 Лісабон 2007 Асноўныя свабоды Членства

Суд Еўрапейскага саюза — інстытут судовай улады Еўрапейскага саюза. Суд праводзіць свае пасяджэнні ў Люксембургу, і ў яго склад уваходзяць Еўрапейскі суд (вышэйшая інстанцыя), Суд агульнай юрысдыкцыі (першая інстанцыя) і Трыбунал грамадзянскай службы.

Суд быў заснаваны ў 1952 годзе і называўся Суд Еўрапейскага аб'яднання вугля і сталі (з 1958-га - Суд Еўрапейскіх супольнасцяў). З уступленнем у сілу Лісабонскага дагавора суд ў 2009 годзе памяняў назву на цяперашнюю і фармальна уключыў у сябе Еўрапейскі суд разам з двума падпарадкаванымі палатамі: Суд агульнай юрысдыкцыі (былы Суд першай інстанцыі) і Трыбунал грамадзянскай службы.

Юрысдыкцыя

Суд рэгулюе разнагалоссі паміж дзяржавамі-членамі; паміж дзяржавамі-членамі і самім Еўрапейскім саюзам; паміж інстытутамі ЕС; паміж ЕС і фізічнымі або юрыдычнымі асобамі, у тым ліку служачых яго ворганаў. Суд дае заключэнні па міжнародных пагадненнях; ён да таго ж выносіць папярэднія пастановы па запытах нацыянальных судоў аб тлумачэнні ўстаноўчых дагавораў і нарматыўна-прававых актаў ЕС. Рашэнні Суда ЕС абавязковыя для выканання на вобласці ЕС. Па агульнаму правілу юрысдыкцыя Суда ЕС распаўсюджваецца на сферы кампетэнцыі ЕС. У адпаведнасці з Маастрыхцкай дамовай Суду прадастаўлена права накладаць штрафы на дзяржавы-удзельніцы, якiя не выконваюць яго пастановы.

Спасылкі

• Афіцыйны сайт Суда Еўрапейскага саюза