Лявон Лявонавіч Більдзюкевіч

Лявон Лявонавіч Більдзюкевіч
Лявон Лявонавіч Більдзюкевіч
Дата нараджэння	6 (18) студзеня 1895
Месца нараджэння	Івянец, Валожынскі раён, Беларусь;
Дата смерці	18 жніўня 1942 (47 гадоў)
Месца смерці	Калыма[d], Магаданская вобласць, РСФСР, СССР;
Грамадзянства	БССР;
Род дзейнасці	перакладчык, педагог, матэматык, грамадскі дзеяч
Месца працы	Мінская беларуская школьная рада; Бабруйскі педагагічны тэхнікум[d]; Рагачоўскі дзяржаўны педагагічны каледж[d]; Інстытут прыродакарыстання НАН Беларусі; БНТУ; БДУ; Навукова-тэрміналагічная камісія;
Альма-матар	Мінская мужчынская гімназія (1913); Кіеўскі ўніверсітэт Св. Уладзіміра (1917); Кіеўскі нацыянальны эканамічны ўніверсітэт імя Вадзіма Гецьмана (1919);
Член у	Часовы беларускі нацыянальны камітэт;
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Лявон (Ляонт) Лявонавіч Більдзюкевіч (6 (18) студзеня 1895, мяст. Івянец, Мінскі павет, цяпер Валожынскі раён — 18 жніўня 1942) — беларускі педагог, матэматык, грамадскі дзеяч.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Скончыў Мінскую гімназію (1913), Кіеўскі ўніверсітэт (1917), педагагічныя курсы пры Кіеўскай навучальнай акрузе (1918), курс па эканоміцы Кіеўскага камерцыйнага інстытута (1919). У 1914 друкаваўся ў газеце «Наша ніва» (апавяданне «Гадзюка»). У 1917-18 уваходзіў у кіеўскі беларускі культурна-асветны гурток «Зорка».

3 чэрвеня 1919 у Мінску, загадчык Мінскай школы сляпых, дзе перавёў навучанне на беларускую мову. У час польска-савецкай вайны 1919-20 член Часовага Беларускага нацыянальнага камітэта ў Мінску, удзельнічаў у працы Беларускай школьнай рады Міншчыны, у распрацоўцы навучальных праграм для беларускай пачатковай школы. 3 кастрычніка 1919 выкладчык Мінскай беларускай гімназіі, уваходзіў у камісію пры Мінскім беларускім педагагічным інстытуце па распрацоўцы беларускай матэматычнай тэрміналогіі. Пераклаў на беларускую мову падручнікі па матэматыцы: «Аснаўныя пачаткі арыфметыкі» К. Цыгельмана (1920), зборнікі арыфметычных задач М. Шапашнікава, М. Вальцава (1921) і С. Валасковіча (1922, ч. 1-2). 3 1921 член прыродазнаўчага аддзялення Тэрміналагічнай камісіі Інбелкульта, удзельнічаў у апрацоўцы беларускай навуковай тэрміналогіі па матэматыцы, касмаграфіі і фізіцы, супрацоўнік часопісаў «Школа и культура Советской Белоруссии», «Вестник Народного комиссариата просвещения» і «Зоркі».

3 1923 выкладчык Бабруйскага, з 1925 — Рагачоўскага беларускага педагагічных тэхнікумаў.

3 1930 у Мінску, працаваў у Інстытуце торфу БССР, выкладаў у Беларускім політэхнічным інстытуце і БДУ. 20 чэрвеня 1938 арыштаваны па т.зв. справе «Саюза вызвалення Беларусі», 15 жніўня 1939 асуджаны на 5 гадоў папраўча-працоўных лагераў. Паводле афіцыйных звестак, памёр на Калыме.

Рэабілітаваны трыбуналам БВА 28 жніўня 1956. Справа Б. № 7928-с з фотаздымкам захоўваецца ў архіве КДБ Беларусі.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 6. Кн. 2: Усвея — Яшын; Дадатак / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 2003. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0276-8.
Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі. Энцыклапедычны даведнік у 10 тамах (15 кнігах). Т. 1. Абрамовіч—Кушаль. / Укладальнік Л. У. Маракоў. — Смаленск, 2003. — 480 с. — ISBN 985-6374-04-9.