Адылон Баро

Адылон Баро
фр.: Odilon Barrot
кіраўнік урада Францыі[d] 20 снежня 1848 — 31 кастрычніка 1849
Папярэднік	Луі-Эжэн Кавеньяк
Пераемнік	Альфонс Анры Д’Атпуль
Намеснік старшыні Дзяржаўнай рады Францыі[d] 27 ліпеня 1872 — 6 жніўня 1873
Пераемнік	Paul Andral[d]
Прэфект дэпартамента Сена[d] 1830 — 1831
Намеснік прэфекта дэпартамента Пуі-ан-Веле[d] з 1814
Нараджэнне	19 ліпеня 1791(1791-07-19)[…] Вільфор[d], кантон Вільфор[d], акруга Манд[d], дэпартамент Лазер, рэгіён Лангедок — Русільён, Францыя
Смерць	6 жніўня 1873(1873-08-06)[…] (82 гады) Бужываль[d], дэпартамент Івелін, рэгіён Іль-дэ-Франс, Метраполія Францыі, Францыя
Месца пахавання	Пер-Лашэз Grave of Barrot[d]
Бацька	Jean-André Barrot[d]
Партыя	Дактрынёры[d]
Член у	Акадэмія маральных і палітычных навук[d] Philanthropic Society for the Acceleration of Jewish Emancipation throughout the World[d] Cercle des chemins de fer[d]
Адукацыя	Нацыянальнае ваеннае вучылішча[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Іасэнт Каміль Адылон Баро (фр.: Hyacinthe Camille Odilon Barrot; 19 ліпеня 1791, Бужываль — 6 жніўня 1873, Вільфор) — французскі дзяржаўны дзеяч, які займаў пасаду прэм'ер-міністра Францыі ў 1848-1849 гадах.

Біяграфія

Падчас Рэстаўрацыі Бурбонаў падтрымліваў ліберальныя рэформы і канстытуцыйную манархію. У 1830 годзе адыграў значную ролю ў рэвалюцыі, якая прывяла да звяржэння Карла X і прыходу да ўлады Луі-Філіпа I.

Пасля Лютаўскай рэвалюцыі 1848 года стаў адным з лідараў Умеранай партыі. У часовым урадзе атрымаў пасаду міністра юстыцыі, а 20 снежня 1848 года быў прызначаны прэм’ер-міністрам Францыі пры прэзідэнце Луі-Напалеоне Банапарце. Аднак ягоны ўрад праіснаваў нядоўга — Баро выступаў супраць аўтарытарных тэндэнцый Банапарта і сышоў у адстаўку 31 кастрычніка 1849 года.

Пасля дзяржаўнага перавароту 2 снежня 1851 года адышоў ад палітычнага жыцця. Вярнуўся ў грамадскую дзейнасць толькі пасля падзення Другой імперыі ў 1870 годзе.