Азоцістая кіслата
Азоцістая кіслата | |
![]() | |
![]() | |
Агульныя | |
---|---|
Сістэматычнае найменне | Азоцістая кіслата |
Хім. формула | HNO2 |
Фізічныя ўласцівасці | |
Стан (ст. ум.) | цвёрдае |
Адн. малек. маса | 47.0134 а. а. м. |
Малярная маса | 47.0134 г/моль |
Шчыльнасць | 1.685 (вадк) |
Тэрмічныя ўласцівасці | |
Тэмпература плаўлення | 42.35 °C |
Тэмпература кіпення | 158 °C |
Хімічныя ўласцівасці | |
pKa | 3.4 |
Растваральнасць у вадзе | 548 г/100 мл |
Класіфікацыя | |
Рэг. нумар CAS | [ | ]
PubChem | |
Рэг. нумар EINECS | 231-963-7 |
SMILES | |
ChemSpider |
Азоцістая кіслата HNO2 — слабая аднаасноўная кіслата, існуе толькі ў разведзеных водных растворах, афарбаваных у слабы блакітны колер, і ў газавай фазе.
Солі азоцістай кіслаты называюцца нітрытамі або азоцістакіслымі. Нітрыты значна больш устойлівыя, чым HNO2, усе яны з'яўляюцца таксічнымі.
Будова[правіць | правіць зыходнік]
У газавай фазе планарная малекула азоцістай кіслаты існуе ў выглядзе двух канфігурацый цыс- и транс-. Пры пакаёвай тэмпературы пераважае транс-ізамер.
![]() |
![]() |
Другая структура з'яўляецца больш устойлівай. Так, для цыс-HNO2(г) DG°f = -42,59 кДж/моль, а для транс–HNO2(г) DG = -44,65 кДж/моль.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Азоцістая кіслата // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.1: А — Аршын / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 1996. — Т. 1. — 552 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0036-6 (т.1).
- Хімічны слоўнік навучэнца. — Мн.: Народная асвета, 2004 — С. 12. // Азоцістая кіслата
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
- Азотистая кислота (руск.) — артыкул з Вялікай савецкай энцыклапедыі
- Азотистая кислота // ХиМиК.ру (руск.)
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Азоцістая кіслата