Алаіз Андрыцкі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Алаіз Андрыцкі
ням.: Alois Andritzki
в.-луж.: Alojs Andricki
Дата нараджэння 2 ліпеня 1914(1914-07-02)[1][2][…]
Месца нараджэння
Дата смерці 3 лютага 1943(1943-02-03)[1][2][…] (28 гадоў)
Месца смерці
Месца пахавання
Шануецца Каталіцкая царква
Беатыфікаваны 13 чэрвеня 2011
У ліку блаславёны
Дзень памяці 3 лютага
Падзвіжніцтва мучанік
Бацька Q21705657?
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Алаіз Андрыцкі (ням.: Alois Andritzki, в.-луж.: Alojs Andricki, 2 ліпеня 1914, Радзібор, Германія3 лютага 1943, Дахау) — блажэнны Каталіцкай царквы, святар, мучанік. Першы лужычанін, праслаўлены Каталіцкай царквой[4]. Бэатыфікаваны 13 чэрвеня 2011 года ў Дрэздэне.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Алаіз Андрыцкі нарадзіўся ў 1914 годзе ў Радиборе (Лужыца, Саксонія) ў сям'і сербалужыцкага настаўніка Яна Андрыцкага і яго жонкі Мадлены, народжанай Цыжец. Быў пляменнікам каталіцкага святара Міклаўша Андрыцкага. Пасля заканчэння школы ў Баўцене прыняў рашэнне аб тым, што прысвеціць жыццё Царкве. З 1934 па 1937 год вывучаў тэалогію і філасофію ва Ўніверсітэце Падэрборна, затым навучаўся ў семінарыі Бауцена. У перыяд свайго студэнцтва узначальваў студэнцкую асацыяцыю лужычанаў «Włada» і быў галоўным рэдактарам студэнцкай газеты лужыцкіх сербаў.

30 ліпеня 1939 года Алаіз Андрыцкі быў пасвечаны ў святары ў саборы Святога Пятра ў Баўцене, пасля пасвячэння служыў у Дрэздэне. У казаннях адкрыта крытыкаваў нацысцкую ідэалогію, за што падвяргаўся пераследам з боку гестапа. У 1941 годзе арыштаваны і адпраўлены ў канцлагер Дахау, дзе існавалі так званыя «баракі святароў», праз якія прайшло больш за 2,5 тысяч каталіцкіх святароў, многія з якіх былі закатаваныя. Па ўспамінах людзей, тых, хто выжыў у канцлагеры, лагернае начальства адносілася да айца Андрыцкага з асаблівай жорсткасцю. У 1943 годзе святар быў забіты пры дапамозе смяротнай ін'екцыі.

Услаўленне[правіць | правіць зыходнік]

Беатыфікацыйная імша Алаіза Андрыцкага ў Дрэздэне

Алаіз Андрыцкі быў бэатыфікаваны 13 чэрвеня 2011 года у ходзе ўрачыстай імшы на дрэздэнскай плошчы перад кафедральным саборам. Набажэнства вёў прэфект Кангрэгацыі па кананізацыі святых кардынал Анджэла Амата. У імшы прынялі ўдзел некалькі дзесяткаў тысяч чалавек, у тым ліку вялікая колькасць лужыцкіх сербаў, у тым ліку прэм'ер-міністр зямлі Саксонія Станіслаў Цілі, лужыцкі серб па нацыянальнасці і каталік па веравызнанні. Станіслаў Ціліх чытаў падчас імшы малітву верных на верхнялужыцкай мове.

Саслужыўшы кардыналу Амата епіскап Дрэздэна-Майсена Іаахім Райнельт у сваёй пропаведзі падкрэсліў, што новопрославленный «у нечалавечых умовах імкнуўся суцешыць сваіх блізкіх, надаць ім мужнасць і надзею»[4].

У ходзе набажэнства на свята Пяцідзесятніцы Папа Бенедыкт XVI назваў а. Андрыцкага «гераічным сведкам веры, яшчэ адным у шэрагу тых, хто аддаў жыццё ў канцлагерах за імя Хрыстова»[5].

Зноскі

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]