Ален Карно

Ален Карно
фр.: Alain Corneau
Дата нараджэння	7 жніўня 1943(1943-08-07)[…]
Месца нараджэння	Арлеан, дэпартамент Луарэ, рэгіён Цэнтр — Даліна Луары, Метраполія Францыі, Францыя
Дата смерці	30 жніўня 2010(2010-08-30) (67 гадоў)
Месца смерці	XIII акруга Парыжа, Парыж, рэгіён Іль-дэ-Франс, Метраполія Францыі, Францыя[…]
Месца пахавання	Пер-Лашэз
Грамадзянства	Францыя
Бацька	Pierre Corneau[d]
Жонка	Nadine Trintignant[d]
Адукацыя	Інстытут кінематаграфіі ў Парыжы[d]
Прафесія	кінарэжысёр, кінапрадзюсар, сцэнарыст, акцёр, кінаакцёр, рэжысёр
Узнагароды	прыз Луі Дэлюка[d] (1991) Прэмія «Сезар» за найлепшы фільм (1992) прэмія «Сезар» за найлепшую рэжысуру (1992)
IMDb	ID 0006734
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ален Карно фр.: Alain Corneau; 7 жніўня 1943(1943-08-07)^[…], Арлеан — 30 жніўня 2010(2010-08-30), XIII акруга Парыжа^[…]) — французскі кінарэжысёр сцэнарыст і кінапрадзюсар.

Біяграфія

Пасля атрымання музычнай адукацыі скончыў Інстытут кінематаграфіі (фр.: Institut des hautes études cinématographiques) у Парыжы.

У 1969 годзе пачаў шлях у «вялікім кіно» у якасці асістэнта рэжысёра фільма Коста-Гаўраса «Прызнанне». Следам яшчэ некалькі прац у якасці асістэнта рэжысёра.

У 1973 годзе дэбютаваў фільмам «Францыя, акцыянернае таварыства», прытчы пра легалізацыю наркотыкаў, які праваліўся ў пракаце. Аднак наступныя фільмы з удзелам Іва Мантана «Паліцэйскі кольт „Пітон 357“» (1976), «Пагроза» (1977), «Чорная серыя» (1979) і «Выбар зброі» (1981) выклікалі вялікі грамадскі рэзананс. Гэтыя фільмы адрозніваліся неўласцівай для таго часу ў еўрапейскім кіно «натуралізацыяй» паўсядзённай жорсткасці. Напрыклад, у «Пітоне 357» камісар, несправядліва западозраны ў забойстве палюбоўніцы, спальваў твар кіслатой, каб пазбегнуць апазнання сведкамі.

Яго фільм «Форт Саган» (з удзелам Жэрара Дэпардзьё і Катрын Дэнёў, 1984) стаў на той перыяд самым дарагім фільмам у Францыі.

У 1987 годзе зняў тэлефільм пра Афганістан («Afghanistan, le Pays Interdit») у серыі сюжэтаў пад назвай «Médecins des Hommes».

У 1992 годзе карціна Корна «Усе раніцы свету», якая расказвае гісторыю знакамітага музыканта XVII стагоддзя Марэна Марэ, атрымала першую прэмію французскага кінематографа — «Сезар». Фільм перамог адразу ў сямі намінацыях: за найлепшы фільм, найлепшую рэжысуру, найлепшую жаночую ролю другога плана, найлепшую аператарскую работу, гук, музыку і касцюмы.

Таксама зняў фільмы «Індыйскі накцюрн» (паводле аднайменным рамане Антоніа Табукі), экранізаваў раман Амелі Натомб «Страх і трапятанне».

Апошняя праца рэжысёра — трылер «Злачынства страсці» (фр.: Crime d’amour), які выйшаў на экраны французскіх кінатэатраў ужо пасля смерці рэжысёра, у жніўні 2010 года.