Перайсці да зместу

Алехна Судзімонтавіч

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Алехна Судзімонтавіч
польск.: Olechno Sudymuntowicz
Герб «Пагоня»
Герб «Пагоня»
7-ы ваявода віленскі
1477 — 1491
Папярэднік Міхал Кезгайлавіч
Пераемнік Мікалай Радзівіл Стары
староста гарадзенскі[d]
1458 — 1459
Папярэднік Пётр Лелюш
Пераемнік Станка Судзівоевіч[d]
канцлер вялікі літоўскі
1477 — 1491
Папярэднік Міхал Кезгайлавіч
Пераемнік Мікалай Радзівіл Стары
падчашы вялікі літоўскі
1448 — 1477
падкаморы вялікі літоўскі
1449 — 1453
Нараджэнне XV стагоддзе
Смерць 1491(1491)
Род Судзімонтавічы[d]
Бацька Судзімонт Доргевіч[1]
Жонка каля Ядвіга з Манівідаў[d][2][3] і Ядвіга з Тшацежа[d][3]
Дзеці Соф’я Судзімонтаўна[d][4][5][…], Ядвіга Судзімонтаўна[d][3], Ядвіга Судзімонтаўна[d][6][3], Аляксандра Судзімонтаўна[d][5][3], Ганна Судзімонтаўна[d][5][3] і Адам Судзімонтавіч[d][3]
Бітвы

Алехна Судзімонтавіч (Алехна Кміта[8]; ? — паміж 13 жніўня 1490 і 1 сакавіка 1491) — дзяржаўны дзеяч Вялікага Княства Літоўскага. Падчашы вялікі літоўскі (1448—1477), намеснік полацкі (1463—1477), ваявода віленскі (з 1477) і адначасна канцлер вялікі літоўскі (з 1478)[9].

Валодаў маёнткамі Докшыцы, Прусавічы, Далькевічы, Вольберавічы, Гняздзілава, Запонне, Нябышына, Палачаны, Лужаны, Занарач.

Біяграфія

[правіць | правіць зыходнік]

З літоўскага баярскага роду, сын Судзімонта Доргевіча, старосты крэўскага і прыхільніка Жыгімонта Кейстутавіча. З тай прычыны, што яго продкі не атрымалі герб у першай палове XV ст., карыстаўся «Пагоняй».

Упершыню згадваецца пад 1446, калі атрымаў розныя маёнткі ў ваколіцах Горадні і Новагародку. У 1449—1453 был падкоморыем вялікага князя Казіміра, якому абавязаны сваім кар'ерным узростам. У 1458—1459 быў намеснікам гарадзенскім.

Ажаніўся з Ядвігай, дачкой Івашкі Манівідавіча. У шлюбе нарадзіліся дзеці:

Часам сярод дачок згадваюцца[9] віленскія манашкі Дарота і Святохна, што аднак не мае пераканаўчага пацверджання ў гістарычных крыніцах[10].

Зноскі

  1. ↑ Пятраўскас Р. Літоўская знаць у канцы XIV—XV ст.: Склад — структура — улада — 2 — Смаленск: 2014. — С. 304, 305. — 386 с. — ISBN 978-5-00076-015-4
  2. ↑ Пятраўскас Р. Літоўская знаць у канцы XIV—XV ст.: Склад — структура — улада — 2 — Смаленск: 2014. — С. 263, 305. — 386 с. — ISBN 978-5-00076-015-4
  3. ↑ а б в г д е ё Wróbel W. Krąg rodzinny Zofii z Chożowa Holszańskiej i jej testament z 29 VII 1518 r. // Rody, rodziny Mazowsza i Podlasia. Źródła do badań genealogicznych / пад рэд. D. K. Rembiszewska, H. Krajewska — Łomża: Łomżyńskie Towarzystwo Naukowe im. Wagów, 2013. — С. 345–366. — 413 с. — ISBN 978-83-86175-84-0
  4. ↑ Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 102.
  5. ↑ а б в Пятраўскас Р. Літоўская знаць у канцы XIV—XV ст.: Склад — структура — улада — 2 — Смаленск: 2014. — С. 305. — 386 с. — ISBN 978-5-00076-015-4
  6. ↑ Пятраўскас Р. Літоўская знаць у канцы XIV—XV ст.: Склад — структура — улада — 2 — Смаленск: 2014. — С. 259, 272. — 386 с. — ISBN 978-5-00076-015-4
  7. ↑ Пятраўскас Р. Літоўская знаць у канцы XIV—XV ст.: Склад — структура — улада — 2 — Смаленск: 2014. — С. 306. — 386 с. — ISBN 978-5-00076-015-4
  8. ↑ Wiśniewski J. Osadnictwo wschodniej Białostocczyzny: geneza, rozwój oraz zróżnicowanie i przemiany etniczne // «Acta Baltico-Slavica» T. XI, 1977. S. 7—78.
  9. ↑ а б в ЭнцВКЛ 2005.
  10. ↑ Antoniewicz M. Protoplaści książąt Radziwiłłów. Dzieje mitu i meandry historiografii. — Warszawa: «DiG», 2011. S. 127—136.

Літаратура

[правіць | правіць зыходнік]
Папярэднік
Міхал Кезгайлавіч 		Ваявода віленскі
1477–1491 		Пераемнік
Мікалай Радзівіл Стары
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Алехна_Судзімонтавіч&oldid=4765564"