Альберт Францавіч Паўловіч
| Альберт Францавіч Паўловіч | |
 | |
| Асабістыя звесткі | |
|---|---|
| Дата нараджэння: | 11 лістапада 1875 |
| Месца нараджэння: | |
| Дата смерці: | 17 сакавіка 1951 (75 гадоў) |
| Месца смерці: | |
| Прафесійная дзейнасць | |
| Род дзейнасці: | драматург, паэт |
Альберт Францавіч Паўловіч (11 лістапада 1875, Мінск — 17 сакавіка 1951) — беларускі паэт-гумарыст, драматург.
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Скончыў 4-класнае гарадское вучылішча ў Мінску (1894). Працаваў ва ўпраўленні Лібава-Роменскай чыгункі. Жыў у Мінску. 3 1932 у Маскве, на Урале, з 1945 у Курску.
Літаратурную дзейнасць пачаў у канцы ХІХ ст., у беларускім друку выступіў у 1907 (газета «Наша ніва»). Друкаваўся ў альманаху «Маладая Беларусь», часопісе «Лучынка» і інш. Выдаў зборнік вершаў «Снапок» (1910), драму «Васількі» (1919). У лірычных вершах гучалі патрыятычныя матывы. Творчасць А. Паўловіча цесна звязана з фальклорам. Найбольш вядомымі і папулярнымі былі яго вершаваныя гумарыстычныя апавяданні, жартоўныя сцэнкі, пераказы беларускіх народных анекдотаў («Пан і акуляры», «Ракі», «Шчодрая ахвяра», «Маладая гаспадынька» і інш.). Аўтар артыкулаў «Забытае» (да гісторыі тэксту «Гутаркі Даніаы са Сцяпанам», 1925), «Сялянка» В. Дуніна-Марцінкевіча на мінскай сцэне" (1929). На беларускую мову перакладаў творы А. Пушкіна, Т. Шаўчэнкі, М. Канапніцкай, У. Сыракомлі. Займаўся жывапісам, вышываў дываны.
Выбраная бібліяграфія[правіць | правіць зыходнік]
- Выбранае. Мн., 1975.
