Альгімонт Гальшанскі

Альгімонт
Нараджэнне	не пазней за 1350
Смерць	не раней за жнівень 1393 і не пазней за кастрычнік 1393
Род	Гальшанскія
Бацька	гл. схему
Дзеці	Іван Альгімонтавіч Гальшанскі

Альгімонт Гальшанскі (1-я пал. XIV ст. — паміж жніўнем і кастрычнікам 1393) — літоўскі князь, пачынальнік роду Гальшанскіх.

Біяграфія

Упершыню згадваецца, напэўна, Германам Вартбергам пад 1371 года як «вялікі вяльможа» чый «двор» над ракой Нявежай у Арыстаўскай зямлі разбурыла лівонскае войска Ордэна (deinde Nevese flumen descendendo ab utraque parte usque ad curiam Algeminnen in terra Arvisten, ubi Algeminne, magnus satrapa). Аднак паводле ордэнскіх Die Littauischen Wegeberichte цэнтр уладанняў Альгімонта быў у Гальшанах (Von dannen in Ongemundes hoff Galschan ij mile rum weg).

У 1383 годзе Альгімонт (Angemunt) у свіце вял. кн. Ягайлы браў удзел у перамовах з пасламі вялікага магістра, у канцы 1384 года з іншымі пасламі (Sgergelo, Olgemont et Borizszo duces) едзе ў Кракаў, дзе 18.1.1385 года просіць для вялікага князя рукі каралевы Ядвігі. Напэўна, на пачатку 1389 года, Альгімонт з Братошам (Овгимонта и Братоушу) едзе ў Ноўгарад, каб весці з наўгародцамі перамовы аб прыняцці на прыгарады князя Лугвена Альгердавіча — брата Ягайлы. У свой час Юзаф Вольф, і следам іншыя даследчыкі, адносіў гэтыя згадкі да Івана Альгімонтавіча, быццам называнага паганскім імем бацькі. Але няма падстаў сумнявацца, што ўласна сам кн. Альгімонт браў удзел у тых падзеях.

У канцы 1380-х — пачатку 1390-х князь Альгімонт (кнѧз(ь) Ѡлгимонтъ) быў сярод выдаўцоў паручных грамат за баярына Братошу (1387—1394) і князя Жэдзівіда (жнівень-кастрычнік 1393).

Памёр не пазней за кастрычнік 1393 года, калі яго сын кн. Іван атрымаў кіеўскае намесніцтва ад вял.кн. Вітаўта.

Беларуска-літоўскія летапісы XVI ст. называюць Альгімонта кіеўскім намеснікам часоў вял. князя Гедзіміна, цяпер заняцце пры ім Кіева лічаць сумнеўным, але падзеі датаваны 1321 годам, і ў кожным разе названы Альгімонт іншая асоба. Тыя ж летапісы часта называюць Альгімонта сынам Міндоўга Гальшанскага, а таго сынам легендарнага Гольшы, у Яўрэінаўскім летапісе сам Альгімонт названы сынам Гольшы. Крыніцы ж XIV ст. пад 1331 і 1362 гадамі згадваюць кіеўскага князя Фёдара.

У Кіева-Пячэрскім памянніку (кан. XV — пач. XVI ст.) ёсць запіс «Княз Олгимонта, нареченного в святом крещении Михаила, а в иноцех Евфимия». Аднак гэтую згадку, запісаную праз болей за стагоддзе па смерці Альгімонта, нельга лічыць надзейнай.

Радавод Гальшанскіх

Васіліса

Гольша

Андрэй кн. вязынскі

Соф’я

Юрый

Януш кн. дубровіцкі

Марыя

Іван

Васіліса

Фёдар

Альгімонт?

Міндоўг

Даніл

Януш

Уладзімір

Аляксандр?

Юрый

Анастасія

Альгімонт

Іван

Сямён Люты

Глеб?

Павел

Багдана

Юрый

Аляксандр

Ганна

Сямён

Аляксандр

Васіль

Ядвіга

Андрэй

Ульяна

Ганна

Аляксандра

Марыя

Міхаіл

Юліянія

Барбара

Соф'я

Андрэй

Юрый

Ганна

Барыс?

Сямён

Таццяна

Фядора

Юліянія

Сямён кн. трабскі

NN дачка

Алена

Літаратура

• Polechow S., Butyrski M. Pieczęć kniazia Iwana Olgimuntowicza Holszańskiego // Inter Regnum et Ducatum. Studia ofiarowane Profesorowi Janowi Tęgowskiemu w siedemdziesiątą rocznicę urodzin. — Białystok: 2018.
• Polechow S. Poręczenie za kniazia Żedywida a wydarzenia lat 1392–1393 w Wielkim Księstwie Litewskim // Zapiski Historyczne. — 2020. — Т. 85. Zesz. 3.
• Šedvydis L. Dukes of Holszany in Kiev from early 14th century to year 1430 // Князівства Галицької і Волинської земель в міжнародних відносинах XI—XIV століть. — Kraków, 2012. — S. 158.
• Wolff J. Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku. — Warszawa: Drukiem J. Filipowicza, 1895.
• Насевіч В. Гальшанскія // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — С. 491—493. — 688 с. — ISBN 985-11-0314-4 (т. 1), ISBN 985-11-0315-2.
• Шабульдо Ф. М. Земли Юго-Западной Руси в составе Великого княжества Литовского. — Киев: Наукова думка, 1987. — С. 90-91.