Дынастыя Альмахадаў
| Дынастыя Альмахадаў الموَحدون | ||||||||
| ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||
 Дынастыя Альмахадаў у перыяд росквіту (каля 1200) | ||||||||
| Сталіца | Маракеш, Севілья | |||||||
| Мова(ы) | берберскія мовы, масарабская | |||||||
| Рэлігія | суніты, рымска-каталіцкая царква, іўдаізм, ібадзіты, суфізм | |||||||
| Грашовая адзінка | Дынар і інш. | |||||||
| Плошча | 1,621,393.5 км² | |||||||
| Форма кіравання | Манархія | |||||||
| Гісторыя | ||||||||
| - 1121 | Заснаванне | |||||||
| - 1269 | Распад | |||||||
Альмаха́ды (араб. الموحدون — al-Muwahhidūn, літар. — адзінабожнікі; ісп. almohades) — дынастыя берберскіх эміраў, якая кіравала ў Паўночнай Афрыцы і арабскай Іспаніі ў 1147—1269 гадах.
Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]
Заснавана ў выніку дзейнасці ісламскай секты на чале з Ібн Тумартам(руск.) бел., які змагаўся супраць рэлігійнай плыні Альмаравідаў. Пасля смерці Ібн Тумарта ў 1128 годзе яго пераемнік Абд аль-Мумін(руск.) бел. (1133—1163) скінуў у 1147 годзе Альмаравідаў, і дзяржава Альмахадаў распасцерлася на ўсю Паўночна-Заходнюю Афрыку. На працягу XII стагоддзя эміры з Альмахадаў заваявалі(руск.) бел. арабскую Іспанію, іх дзяржава дасягнула эканамічнага і культурнага росквіту.
Паражэнне(руск.) бел. ад хрысціянскіх каралёў Кастыліі, Навары і Арагона ў 1212 годзе паклала пачатак выцясненню Альмахадаў з Іспаніі; імкненне да самастойнасці намеснікаў падарвала іх магутнасць у Афрыцы. У 1269 годзе Альмахады былі разгромлены Мерынідамі.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Альмахады // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 1: А — Аршын / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 1996. ISBN 985-11-0036-6.
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Дынастыя Альмахадаў
| |||||||
| |||||||||||
