Аляксандр Кабанель

Аляксандр Кабанель
Аляксандр Кабанель
	Alexandre Cabanel
	; Аўтапартрэт
Дата нараджэння	28 верасня 1823[…]
Месца нараджэння	Манпелье, Францыя;
Дата смерці	23 студзеня 1889[…] (65 гадоў)
Месца смерці	Парыж, Францыя;
Месца пахавання	cemetery Saint-Lazare (Montpellier)[d];
Грамадзянства	Францыя
Род дзейнасці	мастак, выкладчык універсітэта
Месца працы	Нацыянальная вышэйшая школа прыгожых мастацтваў;
Жанр	гістарычны жывапіс
Вучоба	Нацыянальная вышэйшая школа прыгожых мастацтваў (1845); Французская акадэмія ў Рыме (1850);
Мастацкі кірунак	акадэмізм
Уплыў	Франсуа Эдуар Піко[d] і Charles Matet[d]
Уплыў на	François Lafon[d], Pierre Auguste Cot[d], Raphaël Collin[d], Fernand Cormon[d], Ludovic-Napoléon Lepic[d], Pascal Dagnan-Bouveret[d], Louis-Robert Carrier-Belleuse[d], Pierre Carrier-Belleuse[d], Roger Jourdain[d], Alexandre Bertin[d], Henry-Eugène Delacroix[d], Pharaon de Winter[d], Émile Jean Sulpis[d], Charles-Edmond Daux[d], Émile Betsellère[d], Antoine Calbet[d], Georges Jean-Marie Haquette[d], Eugène Damas[d], Rodolphe Julian[d], Lucien Laurent-Gsell[d], Benoit Benoni-Auran[d], Émile Jules Pichot[d], Charles Lucien Léandre[d], Charles Huot[d], Théobald Chartran[d], Henri Gervex[d], Louis Auguste Albert Paul[d], Marcel Rieder[d], Léon Couturier[d], Lionel Royer[d], Adolphe Henri Laissement[d], Alfred Guillou[d], Adolphe Barnoin[d], Camille Barnoin[d], Henri Georges Caïus Morisset[d], J. Barles[d], Michel Maximilien Leenhardt[d], Alexandre Le Bihan[d], Artur Loureiro[d], Jules Monge[d] і Numa Marzocchi de Bellucci[d]
Член у	Акадэмія прыгожых мастацтваў[d];
Узнагароды	Рымская прэмія[d]
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Аляксандр Кабанель (фр.: Alexandre Cabanel; 28 верасня 1823, Манпелье — 23 студзеня 1889, Парыж) — французскі мастак, прадстаўнік акадэмізму.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Кабанель нарадзіўся ў 1823 годзе ў Манпелье на поўдні Францыі. У 1840 годзе ён паступіў у Школу вытанчаных мастацтваў у майстэрню Франсуа Піко. У 1845 годзе ён быў ганараваны Вялікай Рымскай прэміяй за карціну «Хрыстос перад суддзямі».

У 1863 годзе выставіў на Салоне палатно «Нараджэнне Венеры» — яно мела такі поспех, што было набыта Напалеонам III для сваёй асабістай калекцыі.