Аляксандр Леанідавіч Зімоўскі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Аляксандр Зімоўскі
Кіраўнік НДТРК РБ
22 снежня 2005 — 28 снежня 2010
Папярэднік Уладзімір Матвяйчук
Пераемнік Генадзь Давыдзька
член Савета Рэспублікі НС РБ
22 сакавіка 2005 — 2008
Прэзідэнт Аляксандр Лукашэнка
Нараджэнне 10 студзеня 1961(1961-01-10) (62 гады)
Адукацыя
Прафесія журналіст
Дзейнасць журналіст, палітык, ваенны
Узнагароды
ордэн «За службу Радзіме» III ступені ордэн Францыска Скарыны

Алякса́ндр Леані́давіч Зімо́ўскі (нар. 10 студзеня 1961) — журналіст, дзяржаўны дзеяч Беларусі. Кіраўнік Нацыянальнай дзяржаўнай тэлерадыёкампаніі Рэспублікі Беларусь (2005—2010), член Савета Рэспублікі Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь (2005—2008), прапагандыст рэжыму Лукашэнкі.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся 10 студзеня 1961 года ў Германскай Дэмакратычнай Рэспубліцы. Служыў у савецкім войску (1979—1984). Скончыў тры курсы факультэта ваеннай журналістыкі Львоўскага вышэйшага ваенна-палітычнага вучылішча (1980—1983), факультэт банкаўскай справы Палескага дзяржаўнага ўніверсітэта (2007). Быў працоўным Барысаўскай райаграпрамтэхнікі, карэспандэнтам шэрагу газет і часопісаў («Дзелавы веснік», «Чалавек і эканоміка», «Нацыянальная эканамічная газета»), карэспандэнтам і палітычным аглядальнікам службы інфармацыі тэлебачання інфармацыйнага агенцтва Белтэлерадыёкампаніі, працаваў у Югаславіі падчас ваеннага канфлікту на Балканах (1998—1999). З 2000 па 2002 гады — намеснік старшыні Нацыянальнай дзяржаўнай тэлерадыёкампаніі Рэспублікі Беларусь. З 1995 г. па 2001 г. вёў інфармацыйна-аналітычную праграму «Рэзананс» на Беларускім тэлебачанні. У 2002 годзе стаў генеральным дырэктарам ЗАТ «Сталічнае тэлебачанне».

22 снежня 2005 года прызначаны кіраўніком Нацыянальнай дзяржаўнай тэлерадыёкампаніі Беларусі. 28 снежня 2010 года звольнены з пасады на карысць Генадзя Давыдзькі[1][2].

Па квоце прэзідэнта ў 2004 годзе стаў членам Савета Рэспублікі. Член Пастаяннай камісіі па эканоміцы, бюджэце і фінансах.

Перабраўся ў Расію, ад 2011 года жыве ў Санкт-Пецярбургу, дзе працуе медыя-кансультантам. У гэтым жа годзе заснаваў інтэрнэт-рэсурс inosmi.by[3]. Быў калумністам партала навін naviny.by. Выступае як палітолаг і эксперт па Беларусі ў расійскіх СМІ.

Санкцыі ЕС і іншых краін[правіць | правіць зыходнік]

У беларускіх апазіцыйных СМІ Зімоўскі характарызуецца як адзін з людзей, адказных за пабудову сістэмы прапаганды аўтарытарнага рэжыму Лукашэнкі[4][5].

У красавіку 2006 года за ўдзел у фальсіфікацыях прэзідэнцкіх выбараў 2006 года Аляксандру Зімоўскаму быў забаронены ўезд у ЗША і краіны Еўрасаюза. У амерыканскі спіс спецыяльна прызначаных грамадзян і заблакіраваных асоб быў уключаны як асоба, «адказныя за падрыў дэмакратычных працэсаў і інстытутаў, парушэнне правоў чалавека, дзяржаўную карупцыю»[6].

Па выніках Плошчы 2010 і ў сувязі з хваляй рэпрэсій супраць актывістаў апазіцыі пасля прэзідэнцкіх выбараў у Беларусі ў 2010 годзе Зімоўскі і іншыя ўплывовыя супрацоўнікі дзяржаўных СМІ Беларусі сталі суб’ектамі забароны на паездкі і замарожвання актываў Еўрапейскім Саюзам як частка Чорнага спісу Еўрасаюза. Паводле рашэння Савета Еўрапейскага саюза Аляксандр Зімоўскі як медыйны кансультант і былы старшыня дзяржаўнай тэлерадыёкампаніі быў галоўнай дзеючай асобай у тым, што тычыцца дзяржаўнай прапаганды, да снежня 2010 года. Ён займаўся сістэматычнай дыскрэдытацыяй апазіцыі, апраўдваў грубыя парушэнні правоў чалавека і пастаянныя рэпрэсіі супраць апазіцыі і грамадзянскай супольнасці ў Беларусі[7].

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Працы[правіць | правіць зыходнік]

  • Зимовский А. Л., Козловский В. В. Справочник банковского служащего, Мн.: Веды, 1998

Зноскі

  1. ↑ О А.Л.Зимовском (руск.). Национальный правовой Интернет-портал Республики Беларусь (28 снежня 2010). Праверана 6 лютага 2011.
  2. ↑ Зімоўскага змянілі на Давыдзьку. Еўрапейскае радыё для Беларусі (28 снежня 2010). Праверана 28 снежня 2010.(недаступная спасылка)
  3. ↑ Зимовский ушел из охранительной журналистики в охренительную 26.06.2011 naviny.by (руск.)
  4. ↑ «Пропаганда должна быть иезуитской». Александр Зимовский про методы БТ и фильм «Звонок другу» - Кирилл Метелица, kyky.org, 21.03.2017
  5. ↑ Зімоўскаму не атрымаецца «патусіць» у Альберт-холе - Хартыя'97, 2.02.2011
  6. ↑ У сьпісе асобаў, супраць якіх падоўжаныя санкцыі, сын Лукашэнкі Віктар - Праваабарончы цэнтр «Вясна», 15.06.2007
  7. ↑ Council Decision 2012/642/CFSP of 15 October 2012 concerning restrictive measures against Belarus - Рашэньне Рады Эўрапейскага Зьвязу аб рэстрыктыўных мерах супраць Беларусі, 15 кастрычніка 2012 г. Цытата: Zimouski Aliaksandr Leanidavich | Media adviser and former President of the State Radio-television company. He was the main actor of the regime's propaganda until December 2010, by systematically denigrating the opposition and justifying gross violations of human rights and recurrent crackdowns on the opposition and on civil society in Belarus.
  8. ↑ Александр Зимовский, Людмила Бородина и Владимир Рылатко ўдостоены высоких государственных наград (руск.)

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Аляксандр_Леанідавіч_Зімоўскі&oldid=4580807"