Аляксандр Міхайлавіч Лукашук

Аляксандр Міхайлавіч Лукашук
Аляксандр Міхайлавіч Лукашук
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	1955
Месца нараджэння	Брэст, Брэсцкая вобласць, БССР, СССР;
Грамадзянства	БССР; Беларусь; ЗША;
Альма-матар	Мінскі дзяржаўны лінгвістычны ўніверсітэт;
Месца працы	Беларусь; Радыё Свабода; Беларуская служба Радыё «Свабода»;
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	журналіст, публіцыст, перакладчык, пісьменнік, radio editor
Грамадская дзейнасць
Член у	Мартыралог Беларусі;
Прэміі	Прэмія імя Алеся Адамовіча (2018)
Узнагароды

Аляксандр Міхайлавіч Лукашук (нар. 1955, Брэст) — беларускі журналіст, публіцыст і перакладчык.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Скончыў Мінскі дзяржаўны педагагічны інстытут замежных моў (1977). Працаваў перакладчыкам, журналістам, рэдактарам. У 1990—1992 гадах галоўны рэдактар выдавецтва «Беларусь». З 1993 г. на Радыё Свабода, з 1999 г. — дырэктар Беларускай службы Радыё Свабода. У 2004 — 2005 гг. дырэктар Радыё «Свабодны Афганістан», у 2007 — 2008 — выконваючы абавязкі галоўнага рэдактара Радыё Свабода/Радыё Свабодная Еўропа. Стыпендыят Гуверскага інстытута (Стэнфардскі ўніверсітэт, Каліфорнія, 2000).

Дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

Адзін з заснавальнікаў «Мартыралогу Беларусі». У 1990 — 1995 гг. — член Камісіі Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь 13-га склікання па правах ахвяр палітычных рэпрэсій.

Аўтар даследаванняў гісторыі XX ст., у т.л. кніг «Здзек» (1988), «Філістовіч. Вяртанне нацыяналіста» (1997), «За кіпучай чэкісцкай работай» (1997), «У фіялетавай ночы вугал крыла» (1999), «Прыгоды АРА ў Беларусі» (2005), «След матылька: Освальд у Менску» (2011), «Зкімбы-зымбы» (2013).

Прызнанне[правіць | правіць зыходнік]

Шорт-ліст Прэміі Ежы Гедройца за 2011 год з кнігай «След матылька: Освальд у Менску»
Лонг-ліст Прэміі Ежы Гедройца за 2013 год з кнігай «Зкімбы-зымбы»
Лаўрэат прэміі імя Алеся Адамовіча 2018 за стварэнне кніжнай серыі «Бібліятэка Свабоды», а таксама за выданне кніг «Прыгоды АРА ў Беларусі» і «Сьлед матылька: Освальд у Менску»^[2].
Узнагароджаны медалём 100 гадоў БНР Рады Беларускай Народнай Рэспублікі (2019)^[3].

Зноскі

↑ Alâksandar Mìhajlavìč Lukašuk // NUKAT — 2002.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q11789729"></a>
↑ Студзінская, І., Грыдзін, У.. Аляксандар Лукашук атрымаў прэмію імя Алеся Адамовіча (нявызн.). www.svaboda.org. Радыё Свабода (28 мая 2018). Праверана 28 мая 2018.
↑ Алексіевіч, Пазьняк, Вольскі, Эрыксан, Белавус. Хто яшчэ ўзнагароджаны мэдалём у гонар БНР-100

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Аляксандр Лукашук(недаступная спасылка) — gedroyc.by

[_63c1f540ee46eaa4-1] Alâksandar Mìhajlavìč Lukašuk // NUKAT — 2002.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q11789729"></a>

[2] Студзінская, І., Грыдзін, У.. Аляксандар Лукашук атрымаў прэмію імя Алеся Адамовіча (нявызн.). www.svaboda.org. Радыё Свабода (28 мая 2018). Праверана 28 мая 2018.

[3] Алексіевіч, Пазьняк, Вольскі, Эрыксан, Белавус. Хто яшчэ ўзнагароджаны мэдалём у гонар БНР-100

[1]

[2]

[3]