Аляксандр Пятровіч Струнін

Аляксандр Пятровіч Струнін
Аляксандр Пятровіч Струнін
	руск.: Александр Петрович Струнин
Дата нараджэння	4 лістапада 1909
Месца нараджэння	Чыта, Забайкальская вобласць, Іркуцкае генерал-губернатарства[d], Расійская імперыя;
Дата смерці	23 красавіка 1993 (83 гады)
Месца смерці	Санкт-Пецярбург, Расія;
Грамадзянства	Расійская імперыя; СССР;
Прафесія	акцёр, рэжысёр, драматург
Тэатр	Паўладарскі тэатр драмы імя А. П. Чэхава[d]; Гродзенскі абласны драматычны тэатр; Белдзяржэстрада[d];
Узнагароды	;

Аляксандр Пятровіч Стру́нін^[1] (руск.: Александр Петрович Струнин; 4 лістапада 1909 — 23 красавіка 1993) — савецкі і беларускі акцёр, рэжысёр, драматург. Заслужаны дзеяч мастацтваў РСФСР (1960).

Біяграфія

Нарадзіўся ў горадзе Чыта. У 1929 годзе скончыў студыю пры Чыцінскім драматычным тэатры^[1]. З 1925 года акцёр і рэжысёр у шэрагу тэатраў. Быў галоўным рэжысёра Бугульмінскага рускага драматычнага тэатра, працаваў у Драматычным тэатры Ціхаакіянскага флоту, тэатры Балтыйскага флотуБалтыйскі флот ВМФ СССР^[2]. У 1947—1953 гадах — галоўны рэжысёр Паўладарскага драматычнага тэатра^[2]. У 1952—1954 гадах — рэжысёр Тэатра драмы і камедыі пры Белдзяржэстрадзе^[1]. У 1963—1975 гадах А. П. Струнін галоўны рэжысёр Гродзенскага абласнога драматычнага тэатра.

Творчасць

Рэжысёрскім пастаноўкам А. П. Струніна ўласцівы пафас жыццесцвярджэння, спалучэнне мастацкай формы з сацыяльна-псіхалагічнай накіраванасцю^[1].

Сярод тэатральных пастановак: «Порт-Артур» паводле А. Сцяпанава (1963), «Сэрца на далоні» паводле І. Шамякіна (1965), «Алека Дундзіч» М. Каца і А. Ржашэўдскага (1967), «Амністыя» М. Матукоўскага (1970), «Трыбунал» А. Макаёнка (1971), «Апошні шанец» В. Быкава, «Дзядзечкаў сон» паводле Ф. Дастаеўскага, «Казкі старога Арбата» А. Арбузава і інш.

Выканаў некалькі роляў у кіно. Сярод іх: Інакенцій («Снягурку выклікалі?», 1985), прэзідэнт («Адступнік», 1987), удзельнік спірытычнага сеанса («Сабачае сэрца», 1988), бацька Ады («Дом на пяску», 1991), Пётр Ягорафіч («Цэнзуру да памяці не дапускаю», 1991) і інш.^[3]

Аўтар п’ес «Адплата» (пастаўлена ў 1968 годзе^[1]), «Я прысягаў радзіме» (пра генерала Карбышава^[2], пастаўлена ў 1968 годзе^[1]), «Пад зоркамі» (па аповесці П. Пестрака^[2]).

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г ^д ^е БелЭн 2002.
↑ ^а ^б ^в ^г Александр Струнин // КИНО-ТЕАТР.Ру (руск.)
↑ Струнин Александр Петрович // Сайт КИНО-СССР Архівавана 22 чэрвеня 2018. (руск.) (Праверана 8 чэрвеня 2023)

Літаратура

Лабовіч А. А. Стру́нін Аляксандр Пятровіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 213. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
Энцыклапедыя літаратуры і мастацтва Беларусі: У 5-і т. / Рэдкал.: І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш.. — Мн.: БелСЭ, 1987. — Т. 5. Скамарохі — Яшчур. — С. 137. — 703 с. — 10 000 экз.
Пименова Е., Соболь Л. Артист театра и кино, режисер, драматург Заслуженный деятель искусств РСФСР Александр Петрович Струнин, Нинель Леонидовна Струнина, актриса материалы к творческим портретам — Санкт-Петербург: б. и. , 2015. (руск.)

Спасылкі

Александр Струнин // КИНО-ТЕАТР.Ру (руск.) (Праверана 8 чэрвеня 2023)
Мазаіка нашай гісторыі (Праверана 8 чэрвеня 2023) // Гродзенскі абласны драматычны тэатр
Струнин Александр Петрович // Сайт КИНО-СССР Архівавана 22 чэрвеня 2018. (руск.) (Праверана 8 чэрвеня 2023)
Струнин Александр Петрович (руск.) (Праверана 8 чэрвеня 2023) // Праект «Память народа»
Струнин Александр Петрович // Музейный комплекс «Дорога памяти» (руск.) (Праверана 8 чэрвеня 2023)

[FOOTNOTEБелЭн2002-1] а ^б ^в ^г ^д ^е БелЭн 2002.

[КТ-2] а ^б ^в ^г Александр Струнин // КИНО-ТЕАТР.Ру (руск.)

[Кіно-3] Струнин Александр Петрович // Сайт КИНО-СССР Архівавана 22 чэрвеня 2018. (руск.) (Праверана 8 чэрвеня 2023)

[1]

[2]

[3]