Аляксандр Станіслававіч Шымкавяк

Аляксандр Станіслававіч Шымкавяк
Аляксандр Станіслававіч Шымкавяк
Нарадзіўся	23 мая 1955; Бабруйск, Магілёўская вобласць, БССР, СССР;
Памёр	21 лютага 2018 (62 гады); Гродна, Гродзенская вобласць, Беларусь;
Трэнерская кар’ера
1993—1998	Гермес
1998—2000	ВАР Гродна
2000—2002	Алімпія
2002—2004	Вікторыя Гродна
2004—2018	Алімпія
1998—2017	Беларусь (моладзевая жаночая)
Заслужаны трэнер Рэспублікі Беларусь

Алякса́ндр Станісла́вавіч Шымкавя́к (23 мая 1955, Бабруйск — 21 лютага 2018, Гродна) — беларускі баскетбольны трэнер. Заслужаны трэнер Рэспублікі Беларусь.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Бацька — удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, пасля якой працаваў старшым інспектарам суднаходства. Школьнікам стаў чэмпіёнам Бабруйска па скачках у вышыню. У школе захапляўся не толькі скачкамі і баскетболам, але і грэка-рымскай барацьбой.

Пасля заканчэння бабруйскай школы паступіў у Магілёўскі машынабудаўнічы інстытут. У інстытуце ажаніўся са студэнткай Любоўю. Быў накіраваны па размеркаванні ў Калінінград, але з-за смерці бацькі вярнуўся з жонкай у Бабруйск, дзе стаў выкладаць у аўтатранспартным тэхнікуме. Быў сакратаром камсамольскай арганізацыі навучальнай установы, вёў у тэхнікуме секцыю па жаночым баскетболе.

Неўзабаве перайшоў працаваць трэнерам па баскетболе ў дзіцяча-юнацкую спартыўную школу № 2 Бабруйска, дзе стварыў першы ў Беларусі прафесійны жаночы баскетбольны клуб «Гермес». Гэта каманда заваявала срэбраныя медалі беларускага чэмпіянату.

У 1998 годзе пераехаў у Гродна. Праз два гады пад яго кіраўніцтвам баскетбольны клуб «Алімпія» заваяваў золата рэспубліканскага чэмпіянату. У наступныя гады «Алімпія» агулам 8 разоў заваёўвала залатыя ўзнагароды на першынстве краіны^[1]. У 2013 годзе «Алімпія» выйграла розыгрыш Балтыйскай лігі^[2]. Стварыў у Гродне добрую сістэму падрыхтоўкі баскетбалістак, ад юнацкай школы да прафесійнай каманды, якая з’яўлялася кузняй для нацыянальнай зборнай^[3].

З 1998 па 2017 гады ўзначальваў моладзевыя зборныя Беларусі. У 2013 годзе пад яго кіраўніцтвам жаночая моладзевая зборная заняла чацвёртае месца на Чэмпіянаце Еўропы^[4].

У 2015 годзе перанёс аперацыю на сэрцы, але вярнуўся да трэнерскай дзейнасці.

Раніцай 21 лютага 2018 года правёў трэніроўку, а ўвечары яго не стала.

Асабістае жыццё[правіць | правіць зыходнік]

Першая жонка Любоў захварэла пасля Чарнобыля і памерла ад анкалогіі, пакінуўшы сына Вячаслава. Баскетбалістка Вікторыя Дацун, капітан каманды «Гермес», дапамагала трэнеру даглядаць за паралізаванай жонкай, глядзець за маленькім сынам. Доўгі час Шымкавяк і Дацун жылі ў грамадзянскім шлюбе. Калі яго ў 1998 годзе запрасілі працаваць трэнерам у Гродна, пара распісалася. Ад гэтага шлюбу нарадзілася дачка Аляксандра.

Дасягненні[правіць | правіць зыходнік]

Чэмпіён Беларусі (7): 2000/2001, 2003/2004, 2004/2005, 2005/2006, 2006/2007, 2008/2009, 2012/2013.
Сярэбраны прызёр чэмпіянату Беларусі (3): 1994/1995, 2007/2008, 2011/2012.
Бронзавы прызёр чэмпіянату Беларусі (8): 2001/2002, 2002/2003, 2009/2010, 2010/2011, 2013/2014, 2014/2015, 2015/2016, 2016/2017.
Уладальнік Кубка Беларусі (8): 2000, 2002, 2004, 2005, 2006, 2007, 2009, 2014.
Чэмпіён Балтыйскай лігі (1): 2012/2013.
Бронзавы прызёр Балтыйскай лігі (3): 2011/2012, 2013/2014, 2014/2015.

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

2011 — Заслужаны трэнер Рэспублікі Беларусь^[5]
2016 — Лаўрэат спецыяльнай прэміі прэзідэнта Рэспублікі Беларусь «Беларускі спартыўны Алімп»^[6].

Сямейная пара Шымкавяк і Дацун — трэнеры-выкладчыкі па баскетболе вышэйшай катэгорыі Гродзенскага дзяржаўнага вучылішча алімпійскага рэзерву.

Зноскі

↑ Фанат своего дела. Человек, который делал невозможное. Умер Александр Шимковяк (руск.). hrodna.life (22 лютага 2018). Праверана 16 чэрвеня 2018.(недаступная спасылка)
↑ У Гародні памёр трэнер Аляксандр Шымкавяк (нявызн.)(недаступная спасылка). Радыё Рацыя (22 лютага 2018). Архівавана з першакрыніцы 26 сакавіка 2022. Праверана 16 чэрвеня 2018.
↑ Путь на «Спортивный Олимп» Александра Шимковяка (руск.). Гродзенская праўда (12 студзеня 2017). Праверана 16 чэрвеня 2018.(недаступная спасылка)(недаступная спасылка)
↑ Известный гродненский тренер Александр Шимковяк ушел из жизни (руск.). Гродзенская праўда (22 лютага 2018). Праверана 16 чэрвеня 2018.(недаступная спасылка)
↑ Шымкавяк Аляксандр Станіслававіч (нявызн.). Узнагароды Беларусі. Праверана 16 чэрвеня 2018.(недаступная спасылка)
↑ Александр Лукашенко вручил премии Президента Беларуси «За духовное возрождение», специальные премии Президента деятелям культуры и искусства и «Белорусский спортивный Олимп» (руск.)(недаступная спасылка). Гродзенская праўда (11 студзеня 2017). Архівавана з першакрыніцы 30 верасня 2018. Праверана 16 чэрвеня 2018.

[1] Фанат своего дела. Человек, который делал невозможное. Умер Александр Шимковяк (руск.). hrodna.life (22 лютага 2018). Праверана 16 чэрвеня 2018.(недаступная спасылка)

[2] У Гародні памёр трэнер Аляксандр Шымкавяк (нявызн.)(недаступная спасылка). Радыё Рацыя (22 лютага 2018). Архівавана з першакрыніцы 26 сакавіка 2022. Праверана 16 чэрвеня 2018.

[3] Путь на «Спортивный Олимп» Александра Шимковяка (руск.). Гродзенская праўда (12 студзеня 2017). Праверана 16 чэрвеня 2018.(недаступная спасылка)(недаступная спасылка)

[4] Известный гродненский тренер Александр Шимковяк ушел из жизни (руск.). Гродзенская праўда (22 лютага 2018). Праверана 16 чэрвеня 2018.(недаступная спасылка)

[5] Шымкавяк Аляксандр Станіслававіч (нявызн.). Узнагароды Беларусі. Праверана 16 чэрвеня 2018.(недаступная спасылка)

[6] Александр Лукашенко вручил премии Президента Беларуси «За духовное возрождение», специальные премии Президента деятелям культуры и искусства и «Белорусский спортивный Олимп» (руск.)(недаступная спасылка). Гродзенская праўда (11 студзеня 2017). Архівавана з першакрыніцы 30 верасня 2018. Праверана 16 чэрвеня 2018.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]