Аляксандр Сцяпанавіч Сямёнаў

Аляксандр Сцяпанавіч Сямёнаў
Дата нараджэння	1 чэрвеня 1885(1885-06-01)
Месца нараджэння	Рэчыца, Рэчыцкі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя або Холмеч, Рэчыцкі раён, Беларусь
Дата смерці	18 сакавіка 1966(1966-03-18) (80 гадоў) ці 17 сакавіка 1966(1966-03-17) (80 гадоў)
Месца смерці	Глуск, Бабруйскі раён, Магілёўская вобласць, БССР, СССР
Род дзейнасці	урач, медыцынскі адміністратар, тэрапеўт, хірург, гінеколаг, ваенны ўрач
Альма-матар	медыцынскі факультэт Імператарскага Харкаўскага ўніверсітэта[d] (1913) Мінская духоўная семінарыя Харкаўскі ветэрынарны інстытут (1910)
Узнагароды

Аляксандр Сцяпанавіч Сямёнаў (1885—1966) — беларускі медык і арганізатар аховы здароўя. Заслужаны ўрач БССР.

Біяграфія

Адукацыя і пачатак прафесійнай кар’еры

Нарадзіўся ў 1885 годзе ў сям’і святара ў Магілёўскай губерні. Пасля заканчэння Мінскай духоўнай семінарыі паступіў у Варшаўскі ветэрынарны інстытут, адкуль праз некаторы час перавёўся ў Харкаўскі ветэрынарны інстытут, які скончыў з адзнакай у 1910 годзе. Пасля гэтага скончыў з дыпломам лекара з адзнакай медыцынскі факультэт Імператарскага Харкаўскага ўніверсітэта ў 1913 годзе.

У тым жа годзе быў накіраваны на працу ў Бабруйскі павет у земскую ўчастковую Глускую бальніцу.

Першая сусветная вайна

Быў прызваны ў дзеючую армію старшым урачом палка. За доблесную службу ён быў ганараваны двух ордэнаў Святога Станіслава.

Міжваенны перыяд

У 1916 годзе А. С. Сямёнаў вярнуўся на працу ў мястэчка Глуск у якасці галоўнага ўрача і актыўна заняўся аднаўленнем бальніцы. Яму даводзілася быць і тэрапеўтам, і хірургам, і гінеколагам, выконваючы ў тых няпростых умовах даволі складаныя хірургічныя ўмяшанні.

Аўтарытэт А. С. Сямёнава сярод насельніцтва быў вялікі. Аб яго дзейнасці ведалі і ў Маскве. Там, у 1925 годзе, адбыўся Усесаюзны з'езд участковых урачоў, і Глуску лекар адзін з нямногіх прадстаўляў Беларусь. Там наркамам аховы здароўя БССР М. І. Барсуковым ён быў прадстаўлены «ўсенароднаму старасце» — М. І. Калініну.

Арышт

У пачатку 1937 года ён быў арыштаваны па ананімным лісце, у якім яго разглядалі як ворага народа, міжнароднага шпіёна. Аляксандра Сцяпанавіча катавалі, і ён нават зрабіў спробу да самагубства, але яго своечасова вынялі з пятлі. Ён быў пераведзены ў Бабруйск, дзе знаходзіўся ў турме больш за год. Нягледзячы на ​​катаванні, ён не прызнаў сябе вінаватым і яго амніставалі ў сакавіку 1938 года, пасля чаго прыступіў да сваёй ранейшай працы.

Вялікая Айчынная вайна

У гады Вялікай Айчыннай вайны А. С. Сямёнаў знаходзіўся ў радах Чырвонай Арміі. У пачатку на пасадзе старшага ардынатара Калінкавіцкага ваеннага шпіталя, затым 429-гоэвакашпіталя.

Жонка і дзеці засталася на акупаванай тэрыторыі, усе засталіся жывыя.

Пасляваенны час

Пасля заканчэння вайны А. С. Сямёнаў вярнуўся на ранейшае месца працы і ўзначаліў бальніцу. Мелася аднавіць усё, што было разрабавана і разбурана. Адкрыліся аддзяленні: хірургічнае, акушэрскае, тэрапеўтычнае, дзіцячае, медычны калектыў пашырыўся.

А. Сямёнаў не быў сябрам КПСС, што гуляла ў той час вялікую ролю, але гэта не перашкодзіла таму, што яго ўзнагародзілі ордэнам Леніна, ордэнамі Працоўнага Чырвонага Сцяга. А. С. Сямёнаў стаў заслужаным урачом БССР і персанальным пенсіянерам.

Смерць і пахаванне

Памёр 18 сакавіка 1966 года. На яго пахаванне прыехаў міністр аховы здароўя Іван Анісімавіч Інсараў. Ён разам з жыхарамі Глуска на руках нёс труну з целам праз увесь горад на могілкі. Да канца дзён А. С. Сямёнаў заставаўся сціплым працаўніком, які ўсё сваё доўгае жыццё верай і праўдай служыў людзям. Яго імя было прысвоена Глускай раённай бальніцы — адзіны выпадак у БССР у савецкі час. Вуліца, на якой стаіць бальніца, таксама названа яго імем.