Аляксандр Уладзіміравіч Рагачоў

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Аляксандр Уладзіміравіч Рагачоў
Дата нараджэння 13 жніўня 1949(1949-08-13) (74 гады)
Месца нараджэння
Грамадзянства
Дзеці Аляксандр Аляксандравіч Рагачоў
Род дзейнасці выкладчык універсітэта
Месца працы
Навуковая ступень доктар хімічных навук
Навуковае званне
Альма-матар
Узнагароды
ордэн Пашаны
Заслужаны дзеяч навукі Рэспублікі Беларусь

Аляксандр Уладзіміравіч Рагачоў (нар. 13 жніўня 1949, в. Юркавічы, Веткаўскага раёна, Гомельскай вобласці) — беларускі вучоны ў галіне фізічнай хіміі. Член-карэспандэнт (2009), доктар хімічных навук (1989), прафесар (1991). Заслужаны дзеяч навукі Рэспублікі Беларусь (2003).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Скончыў Гомельскі дзяржаўны ўніверсітэт (1972).

З 1972 года ў Інстытуце механікі металапалімерных сістэм АН БССР. З 1981 года старшы выкладчык, дацэнт, прафесар, загадчык кафедры Беларускага інстытута інжынераў чыгуначнага транспарту.

У 2001 годзе стаў прарэктарам па навуковай рабоце — дырэктарам Навукова-даследчага інстытута чыгуначнага транспарту ўстановы адукацыі «Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт транспарту».

З 2004 па 2016 год — рэктар Гомельскага дзяржаўнага ўніверсітэта імя Ф. Скарыны.

У 2004—2016 — галоўны рэдактар часопіса «Весці Гомельскага дзяржаўнага ўніверсітэта імя Ф. Скарыны». З 2009 года галоўны рэдактар часопіса «Праблемы фізікі, матэматыкі і тэхнікі».

Узнагароджаны ордэнам Пашаны (2009).

Навуковая дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

Навуковыя даследаванні ў галіне фізічнай хіміі кампазіцыйных, шматслойных тонкаплёначных сістэм на аснове палімерных і неарганічных (металічных, вугляродных, карбідаў і нітрыдаў металаў) матэрыялаў, сінтэзу складаных хімічных злучэнняў з актыўнай газавай фазы. Правёў комплексныя даследаванні працэсаў вакуумнай металізацыі палімерных матэрыялаў, дыспергіравання палімераў пад дзеяннем патоку электронаў, лазернага выпраменьвання. Распрацаваў метады рэгулявання фізіка-механічных уласцівасцяў нана- і мікрагетэрагенных сістэм, заснаваныя на выкарыстанні плазменнай актывацыі лятучых прадуктаў, газатранспартных плазмахімічных працэсаў на стадыі асаджэння наначасціц з газавай фазы складанага складу. Прапанаваў рэлаксацыйна-дыфузійную тэорыі міжфазных працэсаў, на аснове якой аналітычна апісаў структурныя асаблівасці межавых слаёў, заканамернасці адгезійнага ўзаемадзеяння ў статычным і дынамічным кантакце пры розных рэжымах і ўмовах, у тым ліку і пры праходжанні хімічных кантактных рэакцый; патлумачыў шэраг эксперыментальна ўстаноўленых эфектаў, у тым ліку: эфект зрыву кандэнсацыі атамаў металу на паверхні палімера пры тэмпературы, блізкай да тэмпературы шклавання; эфект перадачы тонкімі пластамі адсарбцыйнай актыўнасці падкладкі; селектыўнасць зачаткаўтварэння кандэнсаванай фазы на паверхні палімера пры стварэнні ў павярхоўным пласце механічных напружанняў.

Аўтар больш за 560 навуковых прац, у тым ліку 5 манаграфій, 1 навучальнага дапаможніка, 80 аўтарскіх пасведчанняў і патэнтаў.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Вакуумная металлизация полимерных материалов. Л.: Химия, Ленингр. отд-ние, 1987 (совм. с Ю. В. Липиным, В. В. Харитоновым).
  • Релаксационно-диффузионная теория межфазных процессов. Гомель: [б. и.], 1997 (совм. с М. В. Буем).
  • Восстановление и повышение износостойкости деталей машин: учеб. пособие. Гомель: БелГУТ, 2005 (в соавт. с С. С. Сидорским).
  • Нанокомпозиционные машиностроительные материалы: опыт разработки и применения. Гродно: ГрГУ, 2006 (в соавт.).
  • Многослойные плёночные поляризаторы на основе тугоплавких оксидов // Проблемы физики, математики и техники. 2015. № 4. С. 27-30 (совм. с Н. Н. Федосенко, Д. Л. Горбачёвым).
  • Особенности роста углеродных покрытий в импульсном катодно-дуговом разряде при легировании ионами азота // Наноматериалы и наноструктуры. 2016. Т. 7, № 3. С. 35-42 (в соавт.).

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]