Аляксандр Уладзіміравіч Руцкі

Аляксандр Уладзіміравіч Руцкі
руск.: Александр Владимирович Руцкий
Дата нараджэння	27 студзеня 1932(1932-01-27)
Месца нараджэння	Бартнікі, гміна Вольна[d], Баранавіцкі павет, Навагрудскае ваяводства, Польская Рэспубліка
Дата смерці	17 сакавіка 2015(2015-03-17) (83 гады)
Месца смерці	Мінск, Беларусь
Грамадзянства	СССР  Беларусь
Род дзейнасці	урач
Навуковая сфера	траўматалогія і артапедыя
Месца працы	Беларуская медыцынская акадэмія паслядыпломнай адукацыі
Навуковая ступень	доктар медыцынскіх навук
Навуковае званне	прафесар
Альма-матар	БДМУ
Прэміі
Узнагароды

Аляксандр Уладзіміравіч Руцкі (27 студзеня 1932, вёска Бартнікі, Баранавіцкі раён, Брэсцкая вобласць — 16 сакавіка 2015, Мінск) — беларускі траўматолаг-артапед. Доктар медыцынскіх навук (1975), прафесар (1977), акадэмік НАН Беларусі (2002). Адзін з самых вядомых беларускіх хірургаў.

Біяграфія

Нарадзіўся ў сялянскай сям’і. У 1949 годзе скончыў сярэднюю школу г. Баранавічы, Мінскі медыцынскі інстытут (1955). Пасля інстытута працаваў урачом Парфіянаўскай участковай бальніцы (1955—1956), інспектарам ЦК Таварыства Чырвонага Крыжа, адначасова ардынатарам, загадчыкам артапеда-траўматалагічнага аддзялення Мінскай абласной клінічнай бальніцы (1956—1961).

У 1961 годзе абраны асістэнтам кафедры траўматалогіі і артапедыі БелДІУУ. У 1964 годзе абараніў кандыдацкую дысертацыю на тэму «Пераломы верхняга канца плечавой косткі і іх лячэнне». У 1975 годзе абараніў доктарскую дысертацыю на тэму «Асаблівасці клінікі і лячэння цяжкіх і ўскладненых пераломаў вобласці локцевага сустава ў дзяцей». Зацверджаны ў званні прафесара па кафедры траўматалогіі і артапедыі ў 1977 годзе.

Навуковая дзейнасць

Аўтар і сааўтар больш за 250 навуковых прац, у тым ліку 8 ​​манаграфій.

Істотнае значэнне для медыцынскай навукі і практыкі аховы здароўя маюць працы, прысвечаныя пытанням аператыўнага і кансерватыўнага лячэння пашкоджанняў і захворванняў розных лакалізацый апорна-рухальнага апарата.

Усеагульнае прызнанне і грамадскі рэзананс атрымаў «рэнтгенадыягнастычнага атлас» ў двух тамах (1987), у якім ахоплены ўсе асноўныя саматычныя захворванні чалавека ў рэнтгенаўскім малюнку.

Ім прапанаваны шматлікія арыгінальныя метады эфектыўнага лячэння пашкоджанняў апорна-рухальнага апарата, накіраваныя на скарачэнне тэрмінаў лячэння хворых і зніжэнне інваліднасці.

У 1970 годзе А. У. Руцкі апублікаваў манаграфію «Пастаяннае выцяжэнне ў траўматалогіі і артапедыі», прысвечаную лячэнню пашкоджанням і захворванням апорна-рухальнага апарата. Кніга да гэтага часу не страціла сваёй актуальнасці, карыстаецца вялікай папулярнасцю сярод траўматолагаў-артапедаў і ўрачоў сумежных спецыяльнасцяў.

Шырокай вядомасцю карыстаецца апублікаваная ў 1985 годзе сумесна з прафесарам І. М. Грышыным манаграфія «Пашкоджанні магістральных крывяносных сасудаў», якая з’яўляецца арыгінальнай працай, якая асвятляе важныя аспекты гэтай складанай клінічнай праблемы.

Званні і ўзнагароды

За заслугі ў развіцці медыцынскай навукі і аховы здароўя А. У. Руцкаму ў 1982 годзе прысвоена званне заслужанага дзеяча навукі Беларускай ССР, у 1991 годзе ён абраны членам-карэспандэнтам НАН Рэспублікі Беларусь. У 1992 годзе ўдастоены звання лаўрэата Дзяржаўнай прэміі Рэспублікі Беларусь у галіне навукі і тэхнікі за цыкл работ «Распрацоўка і ўкараненне ў практыку сасудзістай хірургіі новых метадаў дыягностыкі і лячэння». У 2005 годзе абраны акадэмікам НАН. У 1999 годзе абраны акадэмікам Беларускай медыцынскай акадэміі, ганаровы акадэмік БелМАПА (дыплом № 1).

• Ордэн Працоўнага Чырвонага Сцяга (1971);
• Ордэн Дружбы народаў (1981);
• Медаль «У азнаменаванне 100-годдзя з дня нараджэння Уладзіміра Ільіча Леніна»;
• Медаль «Ветэран працы»;
• Нагрудны знак «Выдатнік аховы здароўя СССР».

Літаратура

• Руцкі Аляксандр Уладзіміравіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 2001. — Т. 13: Праміле — Рэлаксін. — С. 477. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0216-4 (т. 13), ISBN 985-11-0035-8.