Перайсці да зместу

Аляксандр Уладзіміравіч Сачыўка

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Сачыўка.
Футбол
Аляксандр Сачыўка
Агульная інфармацыя
Поўнае імя Аляксандр Уладзіміравіч Сачыўка
Нарадзіўся 5 студзеня 1986(1986-01-05)[1][2] (39 гадоў)
Грамадзянства  Беларусь
Рост 183 см
Вага 80 кг[3]
Пазіцыя абаронца
Інфармацыя пра клуб
Клуб Беларусь Дынама (Мінск)
Нумар 20
Клубная кар’ера[* 1]
2003 Беларусь Дынама (Мінск) 0 (0)
2004 Беларусь Дарыда (Ждановічы) 0 (0)
2005—2016 Беларусь Мінск 298 (19)
2017—2018 Беларусь Дынама (Мінск) 32 (3)
2018—2021 Беларусь Шахцёр (Салігорск) 78 (5)
2022— Беларусь Дынама (Мінск) 27 (5)
Нацыянальная зборная[* 2]
2006—2009 Беларусь Беларусь (да 21) 12 (0)
2017—2021 Беларусь Беларусь 12 (1)
  1. ↑ Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў, адкарэктавана станам на 29 студзеня 2024.
  2. ↑ Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў афіцыйных матчах, адкарэктавана станам на 9 верасня 2021

Аляксандр Сачыўка (нар. 5 студзеня 1986, Мінск) — беларускі футбаліст, абаронца мінскага «Дынама» і былы ігрок нацыянальнай зборнай Беларусі.

Клубная кар’ера

[правіць | правіць зыходнік]

Выхаванец школы мінскага «Тарпеда», выступаў потым за дубль мінскіх «Дынама» і «Дарыды». У 2005 годзе стаў іграком мінскай «Змены» (у 2006 годзе пераўтворана ў клуб «Мінск»), дзе адразу стаў адным з асноўных абаронцаў, на працягу 12 сезонаў з’яўляўся аплотам абароны мінчан. Доўгі час быў віцэ-капітанам каманды.

У студзені 2014 года падоўжыў кантракт з клубам. У сезоне 2014 стаў капітанам каманды пасля зыходу Андрэя Разіна. У маі 2014 года некаторы час выкарыстоўваўся як апорны паўабаронца, у чэрвені 2014 года не гуляў з-за траўмы, але пазней вярнуўся на звыклае месца цэнтральнага абаронцы.

У студзені 2015 года чарговы раз падоўжыў кантракт з «Мінскам»[4]. У сезоне 2016 забіў 6 галоў у чэмпіянаце, у тым ліку 16 верасня аформіў хет-трык у матчы са «Славіяй», які стаў увогуле адзіным у Вышэйшай лізе.

У снежні 2016 года падпісаў кантракт з мінскім «Дынама»[5]. У складзе дынамаўцаў стаў асноўным цэнтральным абаронцам, дапамог камандзе выйграць срэбраныя медалі чэмпіянату 2017. У снежні 2017 года падоўжыў кантракт з «Дынама»[6]. У сезоне 2018 стаў радзей з’яўляцца на полі.

У жніўні 2018 года, разарваўшы кантракт з «Дынама», стаў іграком салігорскага «Шахцёра»[7]. Неўзабаве замацаваўся ў стартавым складзе салігорскай каманды. У лістападзе 2019 года падоўжыў кантракт з «Шахцёрам» да канца 2021 года[8].

У пачатку 2022 года, пакінуўшы «Шахцёр», трэніраваўся з іванаўскім «Тэкстыльшчыкам», але ў сакавіку па сямейных абставінах вярнуўся ў Беларусь[9] і ў красавіку перайшоў у мінскае «Дынама»[10]. У снежні 2022 года падоўжыў пагадненне са сталічным клубам[11]. У студзені 2024 года падпісаў новы кантракт з дынамаўцамі[12].

Міжнародная кар’ера

[правіць | правіць зыходнік]

Гуляў за моладзевую зборную Беларусі, у тым ліку на чэмпіянаце Еўропы ў Швецыі ўлетку 2009 года.

У кастрычніку 2015 года быў упершыню выкліканы ў нацыянальную зборную Беларусі[13], але тады так і не згуляў за яе. Дэбютаваў у зборнай 1 чэрвеня 2017 года, правёўшы на полі першыя 60 хвілін у таварыскім матчы супраць Швейцарыі (0:1).

Дасягненні

[правіць | правіць зыходнік]

Статыстыка выступленняў

[правіць | правіць зыходнік]
Сезон Дывізіён Клуб Краіна Матчы Галы
2003 дубль Дынама Беларусь 30 0
2004 дубль Дарыда Беларусь 28 4
2005 Д2 Змена Беларусь 28 1
2006 Д2 Мінск Беларусь 25 2
2007 Д1 Мінск Беларусь 20 0
2008 Д2 Мінск Беларусь 21 3
2009 Д1 Мінск Беларусь 25 0
2010 Д1 Мінск Беларусь 25 1
2011 Д1 Мінск Беларусь 26 0
2012 Д1 Мінск Беларусь 26 3
2013 Д1 Мінск Беларусь 26 3
2014 Д1 Мінск Беларусь 26 0
2015 Д1 Мінск Беларусь 22 0
2016 Д1 Мінск Беларусь 28 6
2017 Д1 Дынама Беларусь 25 3
2018 (1) Д1 Дынама Беларусь 7 0
2018 (2) Д1 Шахцёр Беларусь 10 0
2019 Д1 Шахцёр Беларусь 25 2
2020 Д1 Шахцёр Беларусь 24 0
2021 Д1 Шахцёр Беларусь 19 3
2022 Д1 Дынама Беларусь 12 2
2023 Д1 Дынама Беларусь 15 3

Грамадзянская пазіцыя

[правіць | правіць зыходнік]

Пасля жорсткага разгону акцый пратэстаў, выкліканых масавымі фальсіфікацыямі на прэзідэнцкіх выбарах 2020 года, збіцця і катаванняў затрыманых пратэстоўцаў, разам з 92 іншымі беларускімі футбалістамі выступіў з асуджэннем гвалту ў Беларусі[14].

Крыніцы

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ Aleksandr Sachivko // Transfermarkt — 2000. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ Alyaksandr Sachywka // FBref
  3. ↑ https://dinamo-minsk.by/blr/asnouny-sklad/2022/sachyka-alyaksandr
  4. ↑ Сачивко продлил контракт с «Минском» (руск.). by.tribuna.com.
  5. ↑ Александр Сачивко подписал контракт с минским "Динамо" (руск.). football.by (30 снежня 2016). Праверана 29 студзеня 2024.
  6. ↑ Сачивко продолжит в "Динамо" (руск.). football.by (6 снежня 2017). Праверана 29 студзеня 2024.
  7. ↑ Сачивко стал игроком "Шахтера" (руск.). football.by (14 жніўня 2018). Праверана 29 студзеня 2024.
  8. ↑ "Шахтер" объявил о продлении контракта с Сачивко (руск.). football.by (29 лістапада 2019). Праверана 29 студзеня 2024.
  9. ↑ Александр Сачивко покинул расположение "Текстильщика" (руск.). football.by (10 сакавіка 2022). Праверана 29 студзеня 2024.
  10. ↑ Александр Сачивко вновь стал игроком минского "Динамо" (руск.). football.by (14 красавіка 2022). Праверана 29 студзеня 2024.
  11. ↑ Минское "Динамо" объявило о продлении соглашения с Сачивко (руск.). football.by (16 снежня 2022). Праверана 29 студзеня 2024.
  12. ↑ 38-летний защитник продлил контракт с минским "Динамо" (руск.). football.by (22 студзеня 2024). Праверана 29 студзеня 2024.
  13. ↑ Игорь Бурко, Николай Януш и Александр Сачивко вызваны в сборную Беларуси на матч с Македонией (руск.). football.by (11 кастрычніка 2015). Праверана 29 студзеня 2024.
  14. ↑ 93 беларускія футбалісты выступілі з асуджэннем гвалту ВІДЭА . Наша Ніва (12 верасня 2020). Праверана 29 студзеня 2024.
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Аляксандр_Уладзіміравіч_Сачыўка&oldid=4690014"