Аляксандр Фёдаравіч Вадкоўскі

Аляксандр Фёдаравіч Вадкоўскі
Аляксандр Фёдаравіч Вадкоўскі
Дата нараджэння	1801
Месца нараджэння	Санкт-Пецярбург, Расійская імперыя;
Дата смерці	Пасля 1845
Бацька	Fyodor Vadkovsky[d]
Маці	Yekaterina Ivanovna Chernysheva[d]
Альма-матар	Маскоўскі ўніверсітэцкі шляхетны пансіён[d];
Грамадзянства	Расійская імперыя;
Прыналежнасць

Аляксандр Фёдаравіч Вадкоўскі (1801 — пасля 1845) — падпрапаршчык Сямёнаўскага палка. Дзекабрыст.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Сям'я[правіць | правіць зыходнік]

Паходзіў з дваранскай сям'і. Малодшы сын сапраўднага тайнага саветніка, камергера і сенатара Фёдара Фёдаравіча Вадкоўскага (1764—1806) і Кацярыны Іванаўны Вадкоўскай (нар. 1766) народжанай графіні Чарнышовай (руск.) (бел..

Малодшы брат Івана Фёдаравіча і Фёдара Фёдаравіча Вадкоўскіх (руск.) (бел..

Сёстры Вадкоўскіх — Соф'я Фёдараўна Вадкоўская-Безабразава-Ціміразева і Кацярына Фёдараўна Вадкоўская-Крыўцова актыўна ўдзельнічалі ў лёсе братоў-дзекабрыстаў праз сваіх мужоў-губернатараў. Яны блізка сябравалі з А. С. Пушкіным, В. А. Жукоўскім. Пасаджаным бацькам на вяселлі Кацярыны быў гісторык М. М. Карамзін. А яе адзіная дачка — Соф'я Мікалаеўна Крыўцова стала жонкай Пампея Мікалаевіча Бацюшкава (руск.) (бел., своднага брата паэта К. М. Бацюшкава.

Жонка — Надзея Андрэеўна Волкава. Дзяцей не было^[1].

Адукацыя[правіць | правіць зыходнік]

С дзяцінства быў аддадзены ў пансіён ў Маскве, дзе знаходзіўся амаль два гады, пасля чаго быў у Петрапаўлаўскім вучылішчы паўтара года, а потым ужо выхоўваўся ў Пецярбургу і скончыў свае навукі з французскім настаўнікам абатам Лямры^[1].

Дзекабрысты[правіць | правіць зыходнік]

За спачуванне салдатам падчас іх выступу ў палку (руск.) (бел. (1820) у Пецярбургу пераведзены ў Крамянчугскі пяхотны полк (руск.) (бел., пазней у 17-ы Егерскі (руск.) (бел.. Член Паўночнага таварыства (руск.) (бел. дзекабрыстаў з 1823.

Арыштаваны падчас паўстання Чарнігаўскага палка (руск.) (бел. ў студзені 1826 (планаваў падняць свой полк для падтрымкі паўстанцаў). Высланы ў дзеючую армію на Каўказ. З 1830 пад наглядам паліцыі ў Тамбоўскай губерні.

Дакладная дата смерці А. Вадкоўскага не вядомая. У бібліяграфічным слоўніку «Дзеячы рэвалюцыйнага руху ў Расіі» год смерці Аляксандра Фёдаравіча паказаны «пасля 1837»^[1]. Але, аказваецца, апошняе згадка пра дзекабрыстаў ставіцца да 1845. 11 кастрычніка 1845 года памерла бяздзетная В. А. Ланская, якая даводзілася Аляксандру Фёдаравічу стрыечнай сястрой. Яна валодала маёнткам ў Яраслаўскай губерні. Аляксандр адмовіўся ад сваёй долі маёнтка Ланской і перадаў яе на карысць роднага пляменніка Фёдара Іванавіча Вадкоўскага — сына старэйшага брата Івана^[1]. Апошні ў 1848 па падзеле са сваёй роднай сястрой Варварай Іванаўнай перадаў ёй яраслаўскі маёнтак^[1]^[2].

Такім чынам, жыццё Аляксандра Вадкоўскага абарвалася пасля 1845 г.

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г ^д Из рода Вадковских(недаступная спасылка) (руск.)
↑ Сапрыгина Е. За завесой времени. — «Русская литература», 1989, № 2, стр 197.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Мельнікаў, М. Ф. Вадкоўскія / М. Ф. Мельнікаў // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 2: Беліцк — Гімн / Рэдкал.: Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 1994. — 20 000 экз. — ISBN 5-85700-142-0. — С. 179.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Из рода Вадковских(недаступная спасылка) (руск.)

[ЗРВ-1] а ^б ^в ^г ^д Из рода Вадковских(недаступная спасылка) (руск.)

[2] Сапрыгина Е. За завесой времени. — «Русская литература», 1989, № 2, стр 197.

[1]

[2]