Аляксей Васілевіч Кузьміч

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Аляксей Васілевіч Кузьміч
Дата нараджэння 1 чэрвеня 1945(1945-06-01)
Месца нараджэння в. Махро, Іванаўскі раён, Брэсцкая вобласць, БССР, СССР
Дата смерці 31 кастрычніка 2013(2013-10-31) (68 гадоў)
Месца смерці Мінск, Беларусь
Грамадзянства Сцяг СССР СССРСцяг Беларусі Беларусь
Род дзейнасці мастак
Жанр партрэт, тэматычная карціна
Вучоба Краснаярскае мастацкае вучылішча імя В. І. Сурыкава, Беларускі дзяржаўны тэатральна-мастацкі інстытут
Мастацкі кірунак рэалізм
Вядомыя працы цыкл «Беларускія мадонны», партрэты народных артыстаў Беларускай ССР Стэфаніі Станюты (1980), Галіны Макаравай (1983), Здіслава Стомы, «Памяці Мікалая Гусоўскага» (1981), «Рагнеда»
Заступнікі Барыс Аракчэеў, Натан Воранаў
Уплыў Барыс Аракчэеў, Анатоль Бараноўскі
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Аляксей Васілевіч Кузьміч (нар. 1 чэрвеня 1945, в. Махро, Іванаўскі раён, Брэсцкая вобласць — 31 кастрычніка 2013, Мінск) — беларускі мастак.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Дзяцінства[правіць | правіць зыходнік]

Аляксей Васілевіч Кузьміч нарадзіўся ў першы цяжкі пасляваенны год у вёсцы беларускага Палесся. Бацька пасля вяртання з фронту неўзабаве памёр. Маці Аляксея, Аляксандра Максімаўна, выхоўвала семярых дзяцей адна. Аляксей рана пачаў маляваць. На фарміраванне асобы мастака аказалі ўплыў блізкія людзі — родныя сёстры, стрыечны брат Сцяпан, самабытны мастак, а таксама выкладчык малявання ў мясцовай школе Анатоль Паўлавіч Рубановіч.

Юнацтва[правіць | правіць зыходнік]

У 1962 годзе, пасля заканчэння 9 класаў, Аляксей Кузьміч з’ехаў у Краснаярск, дзе паступіў вучыцца ў мастацкую вучэльню імя В. І. Сурыкава. Вялікую ролю ў станаўленні Аляксея Кузьміча як мастака сыграў Краснаярскі дзяржаўны мастацкі музей імя В. І. Сурыкава, які знаходзіўся недалёка ад вучылішча, які валодае адным з самых значных збораў твораў жывапісу рускага мастацтва XIX—XX стагоддзяў за Уралам. Шмат часу было праведзена ў гэтай карціннай галерэі за адпрацоўкай тэхнікі малявання. Па заканчэнні вучылішча, у 1965 годзе, Аляксей Кузьміч быў прызваны ў рады Савецкай Арміі, у ракетныя войскі стратэгічнага прызначэння. Службу нёс у Краснаярскім краі. Па абавязку службы займаўся таксама выкананнем мастацка-афарміцельскіх работ. Таксама, атрымаў у арміі 1-ы разрад па вольнай барацьбе і 2-й разрад па гіравым спорце.

Пераезд у Мінск[правіць | правіць зыходнік]

У 1968 году Аляксей Кузьміч прыехаў у Мінск з намерам паступаць вучыцца ў Беларускі дзяржаўны тэатральна-мастацкі інстытут. Але, спазніўшыся да моманту падачы дакументаў, уладкаваўся працаваць на Мінскі падшыпнікавы завод. Даведаўшыся пра існаванне ў Палацы культуры Мінскага трактарнага завода студыі выяўленчага мастацтва, паказаў свае малюнкі выкладчыку студыі, будучаму Народнаму мастаку Рэспублікі Беларусь Анатолю Бараноўскаму, які высока ацаніў мастацкую здольнасць Аляксея Кузьміча. Пасля года заняткаў з Анатолем Бараноўскім, у 1969 годзе, Аляксей Кузьміч паступіў у Беларускі дзяржаўны тэатральна-мастацкі інстытут і паспяхова скончыў яго ў 1975 годзе. Выкладчыкамі яго былі вядомыя беларускія мастакі — Барыс Аракчэеў, Натан Воранаў, Пётр Крохалеў. Таленавітаму выпускніку прапанавалі застацца выкладаць у інстытуце. Атрымаўшы некаторы досвед выкладання, Аляксей Кузьміч сышоў з інстытута і цалкам заняўся творчасцю.

Творчасць[правіць | правіць зыходнік]

Першыя творчыя досведы Аляксея Кузьміча характарызуюцца прыхільнасцю да партрэта, тэматычнай карціны. Ён пісаў навакольны свет, людзей: «У вокны» (1974), «Нядзельны дзень» (1976), «Дзяўчына і кветкі» (1976), «У майстэрні мастака» (1977). Далей мастак пераключыўся ў сваім жывапісу на праблемы больш філасофскага плана — аб сэнсе прысутнасці чалавека на Зямлі, пра маральны абавязак, аб прызначэнні жанчыны-маці (Мадонны), аб духоўнай ролі славянскіх народаў у эвалюцыі ўсяго чалавецтва. Разважаў пра праблемы духоўнага ўдасканалення чалавека, аб барацьбе дабра і зла. Галоўнай гераіняй жывапісу Аляксея Кузьміча заўсёды была Жанчына. Сам мастак характарызаваў сваё крэда наступным дэвізам: «Хто любіць жанчыну, хто любіць свет, хто піша жанчыну, таму дапамагае бог»[1]. У стылістыцы твораў на тэму Мадонны стала праступаць некаторая іконная вобразнасць, якая мае значнае мастацкае ўздзеянне.

Галерэя Мадонн[правіць | правіць зыходнік]

Таксама пэндзлю Аляксея Кузьміча належыць шэраг партрэтаў вядомых дзеячаў беларускай і расійскай культур. У 1980 годзе ён напісаў партрэт беларускай актрысы, народнай артысткі СССР Стэфаніі Станюты, у 1983 годзе — партрэты народных артыстаў СССР Галіны Макаравай і Здзіслава Стомы, у 198889 гадах — партрэты скульптара, лаўрэата Ленінскай прэміі СССР Валянціна Занковіча, кінарэжысёра Міхаіла Пташука. У сваіх карцінах Аляксей Кузьміч разважаў таксама аб беларускай ідэнтычнасці: «Памяці Гусоўскага» (1981), «Жыві і памятай» (1985), «Супрацьстаянне» (1985), «Прысвячаецца Чарнобылю» (1988—89), «Ахвярапрынашэнне» (1989).

Галерэя партрэтаў[правіць | правіць зыходнік]

Партрэты жонкі мастака[правіць | правіць зыходнік]

Пейзаж, нацюрморт[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]