Аляксей Уладзіміравіч Белы

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Аляксей Уладзіміравіч Белы
Дата нараджэння 15 мая 1950(1950-05-15) (73 гады)
Месца нараджэння
Род дзейнасці навуковец
Месца працы
Навуковая ступень доктар тэхнічных навук (1990)
Навуковае званне
Альма-матар
Прэміі
прэмія Ленінскага камсамола Дзяржаўная прэмія БССР
Узнагароды

Аляксей Уладзіміравіч Белы (нар. 15 мая 1950, г. Растоў-на-Доне, Расія) — беларускі фізік. Акадэмік Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (2021[1], член-карэспандэнт з 2004), доктар тэхнічных навук (1990), прафесар (1995).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Скончыў Маскоўскі дзяржаўны ўніверсітэт імя М. В. Ламаносава (1973). З 1973 года стажор-даследчык, малодшы, старшы, вядучы навуковы супрацоўнік, загадчык лабараторыі Фізіка-тэхнічнага інстытута НАН Беларусі, у 1992—2002 гадах начальнік навукова-вытворчага аддзела, у 2002—2004 гадах начальнік упраўлення навукова-інавацыйнай дзейнасці НАН Беларусі.

У 2004—2006 гадах намеснік дырэктара Фізіка-тэхнічнага інстытута НАН Беларусі, у 2006—2009 гадах намеснік акадэміка-сакратара Аддзялення фізіка-тэхнічных навук НАН Беларусі, адначасова з 2004 года загадчык аддзела Фізіка-тэхнічнага інстытута НАН Беларусі[2].

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Навуковая дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

Навуковыя даследаванні ў галіне матэрыялазнаўства, фізікі паверхняў, трыбатэхнікі. Унесены значны ўклад у даследаванне фізікі ўзаемадзеяння зараджаных часціц з павярхоўнымі пластамі цвёрдых цел. Распрацаваў новы перспектыўны навуковы напрамак — нізкаэнергетычную іённую імплантацыю пры высокіх шчыльнасцях іённага току. Устанавіў шэраг заканамернасцей структурных ператварэнняў і радыяцыйна-стымуляванай дыфузіі, асноўныя механізмы павышэння фізіка-механічных уласцівасцей матэрыялаў пры апрамяненні іённымі пучкамі высокай шчыльнасці; узаемасувязь параметраў імплантацыі, мікраструктуры і эксплуатацыйных характарыстык паверхняў. Навуковыя распрацоўкі з’явіліся асновай для стварэння новых тэхналогій інжынерыі паверхняў і неабходнага абсталявання, высокатрывалых, зноса- і каразійна-стойкіх матэрыялаў.

Аўтар звыш 230 навуковых прац, у тым ліку 6 манаграфій, 23 аўтарскіх пасведчанняў і патэнтаў на вынаходствы.

Бібліяграфія[правіць | правіць зыходнік]

  • Структура и методы формирования износостойких поверхностных слоев. М.: Машиностроение, 1992 (совм. с Г. Д. Карпенко, Н. К. Мышкиным).
  • Ионно-лучевая обработка металлов, сплавов и керамических материалов. Мн., 1998 (совм. с В. А. Кукареко, О. В. Лободаевой, И. И. Тараном, С. К. Шихом).
  • Инженерия поверхностей конструкционных материалов концентрированными потоками ионов азота. Мн., 2007 (совм. с В. А. Кукареко, А.Патеюком).

Зноскі

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]