Анатоль Васільевіч Лакціёнаў

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Анатоль Васільевіч Лакціёнаў
Дата нараджэння 12 мая 1937(1937-05-12) (86 гадоў)
Месца нараджэння
Месца працы
Навуковая ступень доктар тэхнічных навук
Навуковае званне
Альма-матар
Член у
Узнагароды
нагрудны знак «Вынаходнік СССР» Ударнік камуністычнай працы

Анатоль Васільевіч Лакціёнаў (нар. 12 мая 1937Тайга, Кемераўская вобласць, Расія) — спецыяліст у галіне горнага машынабудавання. Доктар тэхнічных навук (1988), прафесар (1990). Акадэмік Беларускай інжынернай тэхналагічнай акадэміі (1993), Беларускай горнай акадэміі (2003), Міжнароднай акадэміі экалогіі (1998).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Скончыў Томскі політэхнічны інстытут імя С. М. Кірава (спецыяльнасць «Горная электрамеханіка», кваліфікацыя «Горны інжынер-электрамеханік», 1959), Інстытут горнай справы імя А. А. Скачынскага (г. Люберцы, Маскоўская вобласць; аспірантура, спецыяльнасць «Горныя машыны», 1969).

Працаваў у Сібірскім дзяржаўным праектна-канструктарскім і эксперыментальным інстытуце горнага машынабудавання (1959—1966, інжынер-канструктар, кіраўнік групы), Падмаскоўным навукова-даследчым і праектна-канструктарскім вугальным інстытуце (1969—1973, горны аддзел, старшы навуковы супрацоўнік), Новамаскоўскім філіяле Маскоўскага хіміка-тэхналагічнага інстытута імя Д. І. Мендзялеева (1973—1979, кафедра «Тэхнічная механіка», дацэнт), Віцебскім дзяржаўным тэхналагічным універсітэце (з 1979, механіка-тэхналагічны факультэт, кафедра фізікі і тэхнічнай механікі, прафесар, у 1995—2009 — загадчык кафедры).

Навуковыя інтарэсы: кінематыка і дынаміка выканаўчых механізмаў і машын.

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Званне «Ударнік камуністычнай працы» (1973); ганаровая грамата Новамаскоўскага філіяла Маскоўскага хіміка-тэхналагічнага інстытута імя Д. І. Мендзялеева (1979); нагрудныя знакі «Победитель социалистического соревнования 1978 г.» (1979), «Вынаходнік СССР» (1985); Грамата Міністэрства адукацыі і навукі Рэспублікі Беларусь (1995); званне "Ветеран труда УО «ВГТУ» (2009).

Зноскі

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Беларуская энцыклапедыя : у 18 т. — Мінск, 1999. — Т. 9. — С. 110.
  • Республика Беларусь : энциклопедия : [в 7 т.]. — Минск, 2007. — Т. 4. — С. 541—542.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]