Анатоль Максімавіч Русецкі

	Анатоль Максімавіч Русецкі
	Старшыня Прэзідыума Нацыянальнай акадэміі навук Рэспублікі Беларусь
	Старшыня Прэзідыума Нацыянальнай акадэміі навук Рэспублікі Беларусь
	29 снежня 2010 — 23 кастрычніка 2012
Прэм’ер-міністр	Міхаіл Мясніковіч
Прэзідэнт	Аляксандр Лукашэнка
Папярэднік	Міхаіл Мясніковіч
Пераемнік	Уладзімір Гусакоў
	Міністр прамысловасці Рэспублікі Беларусь
	Міністр прамысловасці Рэспублікі Беларусь
	24 снежня 2003 — 26 чэрвеня 2009
Прэм’ер-міністр	Сяргей Сідорскі
Прэзідэнт	Аляксандр Лукашэнка
Папярэднік	Анатоль Харлап
Пераемнік	Аляксандр Радзевіч
	Старшыня Дзяржаўнага камітэта па навуцы і тэхналогіях
	Старшыня Дзяржаўнага камітэта па навуцы і тэхналогіях
	14 чэрвеня 2002 — 24 снежня 2003
Прэм’ер-міністр	Генадзь Навіцкі
Прэзідэнт	Аляксандр Лукашэнка
Папярэднік	Анатоль Лесніковіч
Пераемнік	Юрый Плескачэўскі
Адукацыя	Машынабудаўнічы факультэт БНТУ (1973);
Навуковая ступень	доктар тэхнічных навук
Дзейнасць	вынаходнік
Нараджэнне	14 лютага 1951 (70 гадоў); Барысаў, Мінская вобласць, БССР, СССР;

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Русецкі.

Анатоль Максі́мавіч Русе́цкі (14 лютага 1951, Барысаў, Мінская вобласць) — беларускі дзяржаўны дзеяч, былы Старшыня Прэзідыума Нацыянальнай акадэміі навук Рэспублікі Беларусь (2010—2012), міністр прамысловасці Рэспублікі Беларусь (2003—2009), Старшыня Дзяржаўнага камітэта па навуцы і тэхналогіях (2002-2003), доктар тэхнічных навук, прафесар.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

У 1973 годзе скончыў Беларускі політэхнічны інстытут па спецыяльнасці Прыборы дакладнай механікі і атрымаў кваліфікацыю «Інжынер-механік».

З 1973 па 1977 год працаваў канструктарам — вядучым канструктарам ў Акадэміі Навук рэспублікі, з 1977 па 1981 год — вядучым канструктарам ВКБ «Імпульс» міністэрства радыёпрамысловасці СССР.

З 1981 года па 1997 год працаваў у Навукова-вытворчым аб’яднанні «Планар», у 1989—1992 гадах галоўным інжынерам завода «Электронмаш», дырэктарам гэтага завода, а з 1992 па 1997 — прэзідэнтам канцэрна «Планар».

8 ліпеня 1997 годзе быў прызначаны намеснікам Міністра прамысловасці Рэспублікі Беларусь^[1], а ў 2002 годзе — першым намеснікам Міністра прамысловасці Рэспублікі Беларусь.

З 14 чэрвеня 2002 па 24 снежня 2003 года працаваў Старшынёй Камітэта па навуцы і тэхналогіях пры Савеце Міністраў Рэспублікі Беларусь^[2]^[3].

З 24 снежня 2003 года — міністр прамысловасці Рэспублікі Беларусь^[3]. 26 чэрвеня 2009 года адпраўлены ў адстаўку^[4].

У снежні 2009 года быў прызначаны на пасаду дырэктара Інстытута цепла- і масаабмену Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі.

29 снежня 2010 года быў прызначаны Старшынёй Прэзідыума Нацыянальнай акадэміі навук Рэспублікі Беларусь.^[5]

23 кастрычніка 2012 быў вызвалены з пасады ў сувязі з пераходам на выбарную пасаду — намесніка Старшыні Савета Рэспублікі Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь^[6].

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Медаль Медаль «За працоўныя заслугі»
Дзяржаўная прэмія Рэспублікі Беларусь у галіне навукі і тэхнікі (1996, у аўтарскім калектыве) — за распрацоўку штучных клапанаў сэрца, укараненне іх у медыцынскую практыку і арганізацыю серыйнай вытворчасці.
Ганаровая грамата Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь
Ганаровая грамата Савета Міністраў Рэспублікі Беларусь

Навуковая дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

Аўтар больш за 70 навуковых прац, 13 аўтарскіх пасведчанняў.

Асноўныя працы[правіць | правіць зыходнік]

Координатные позиционеры гибких производственных систем для электронного машиностроения. Мн.: 1998.
Теория построения прецизионных механизмов оборудования производства электронной техники. Мн.: ГНПКТМ «Планар», 1999 (у сааўтарстве).
Оптимизационное проектирование прецизионных координатных систем и механизмов оборудования производства электронной техники. Мн.: НВА «Інтэграл», 1999 (у сааўтарстве).
Технология и техника прецизионного лазерного модифицирования твердотельных структур. Мн.: Тэхнапрынт, 2002 (у сааўтарстве).
Проектирование и производство РЭС. Мн.: БДУІР, 2006 (у сааўтарстве).
Технологические процессы и системы в микроэлектронике: плазменные, электронно-ионно-лучевые, ультразвуковые. Мн.: Бэстпрынт, 2009 (у сааўтарстве).

Сям’я[правіць | правіць зыходнік]

Жанаты. Мае двух сыноў.

Зноскі

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Біяграфія на сайце Савета Рэспублікі

[1] Пастанова Савета Міністраў Рэспублікі Беларусь ад 8 ліпеня 1997 г. № 838 «Аб прызначэнні А. М. Русецкага намеснікам Міністра прамысловасці Рэспублікі Беларусь»(руск.)

[2] Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь ад 14 чэрвеня 2002 № 307 «Аб прызначэнні А. М. Русецкага Старшынёй Камітэта па навуцы і тэхналогіях пры Савеце Міністраў Рэспублікі Беларусь»(руск.)

[перш-3] 3,0 ^3,1 Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь ад 24 снежня 2003 г № 590 «Аб прызначэнні А. М. Русецкага Міністрам прамысловасці Рэспублікі Беларусь»(руск.)

[4] Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь ад 26 чэрвеня 2009 г. № 337 «Аб вызваленні А. М. Русецкага ад пасады Міністра прамысловасці Рэспублікі Беларусь»(руск.)

[5] Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь № 706 «Аб прызначэнні А. М. Русецкага»(руск.)

[6] Указ Прэзiдэнта Рэспублiкi Беларусь ад 23 кастрычніка 2012 г. № 487 «Аб вызваленні ад пасады А. М. Русецкага»(руск.)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

Старшыні Дзяржаўнага камітэта па навуцы і тэхналогіях Рэспублікі Беларусь
Камітэт па навуцы і тэхналогіях пры Савеце Міністраў Рэспублікі Беларусь	Мікалай Румак (1994)
Камітэт па навуцы і тэхналогіях Міністэрства адукацыі і навукі	Мікалай Румак (1994—1997) • Віктар Гайсёнак (1997—2000) • Анатоль Лесніковіч (2000—2001)
Камітэт па навуцы пры Савеце Міністраў Рэспублікі Беларусь	Анатоль Лесніковіч (2001—2002)
Камітэт па навуцы і тэхналогіях пры Савеце Міністраў Рэспублікі Беларусь	Анатоль Русецкі (2002—2003) • Юрый Плескачэўскі (2003—2004)
Дзяржаўны камітэт па навуцы і тэхналогіях Рэспублікі Беларусь	Юрый Плескачэўскі (2004—2005) • Уладзімір Мацюшкоў (2005—2009) • Ігар Войтаў (2009—2013) • Аляксандр Шумілін (з 2013)