Андрэй Аляксандравіч Уцюрын

Андрэй Аляксандравіч Уцюрын
Андрэй Аляксандравіч Уцюрын
Дата нараджэння	28 ліпеня 1971 (53 гады)
Месца нараджэння	Пенза, Пензенская вобласць, РСФСР, СССР;
Альма-матар	Саратаўскае вышэйшае ваеннае камандна-інжынернае вучылішча[d]; Акадэмія Міністэрства ўнутраных спраў Рэспублікі Беларусь;
Камандаваў	Служба бяспекі прэзідэнта Рэспублікі Беларусь
Узнагароды і званні

Андрэй Аляксандравіч Уцюрын (руск.: Андрей Александрович Втюрин; 28 ліпеня 1971, Пенза, Пензенская вобласць, РСФСР, СССР) — ваенны дзеяч Рэспублікі Беларусь.

Біяграфія

Нарадзіўся 28 ліпеня 1971 года ў Пензе. Бацька — ваенны, у савецкі час быў камандзірам вайсковай часці 3214 у Мінску^[1].

У 1992 годзе скончыў Саратаўскае вышэйшае ваеннае каманднае вучылішча (укр.) (бел. МУС Расіі, у 2002 годзе — Акадэмію МУС Беларусі.

З 1995 года працаваў у Службе бяспекі прэзідэнта Рэспублікі Беларусь.

Шэф-рэдактар «Нашай Нівы» Андрэй Дынько ўспамінаў, што ў сакавіку 2006 года, калі яго арыштавалі пасля прэзідэнцкіх выбараў, у камеру да арыштантаў заходзіў Уцюрын:

Уцюрын, не зняўшы норкавай шапкі, пытаўся нас, хто мы, а мы, васьмёра нас было ў камеры, стаялі перад імі і адказвалі. І, калі хто адказваў яму па-беларуску, нянавісць закіпала ў ім і аж вусны яму крывіла…^[2]

Кіраўнік Службы бяспекі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь з 17 ліпеня 2007 года^[1] па 11 верасня 2014 года^[3]. 11 верасня 2014 года прызначаны намеснікам Дзяржаўнага сакратара Савета бяспекі^[3]^[4].

Санкцыі ЕС

Пасля прэзідэнцкіх выбараў 2010 года, 2 лютага 2011 года быў унесены ў Чорны спіс Еўрасаюза^[5]. Згодна з рашэннем Савета Еўрапейскага саюза ад 15 кастрычніка 2012 года Уцюрын як начальнік атрада бяспекі прэзідэнта быў прызнаны адказным за камандаванне супрацоўнікамі яго службы, якія ўдзельнічалі ў допытах палітычных актывістаў пасля Плошчы 2010^[6].

Крымінальная справа

Пад канец красавіка 2019 года з’явілася інфармацыя, што КДБ Беларусі затрымаў Уцюрына^[7], а яго катэдж у Драздах-2 апячатаны^[8]. 30 красавіка стала вядома, што ўказам ад 24 красавіка Лукашэнка звольніў Уцюрына з пасады намесніка дзяржаўнага сакратара Савета бяспекі «за ўчыненне праступкаў, якія дыскрэдытуюць званне ваеннаслужачага»^[9]^[10]. 4 мая следчае ўпраўленне КДБ паведаміла, што Уцюрын быў затрыманы разам з доказамі злачынства пры атрыманні 148600 долараў ЗША ад прадстаўніка расійскай камерцыйнай структуры за садзейнічанне ў прасоўванні яе інтарэсаў у Беларусі^[11]^[12].

11 мая 2019 года Лукашэнка паведаміў, што Уцюрын трапіў у поле зроку праваахоўнікаў яшчэ да пераводу ў Савет бяспекі і ўжо на працягу амаль двух гадоў знаходзіўся пад кантролем спецслужбаў, у якіх было шмат фактаў аб яго проціпраўнай дзейнасці. Паводле Лукашэнкі, Уцюрына затрымалі з доказамі злачынства, калі «150 тысяч долараў яму чарговы раз прывезлі расіяне»^[10].

Справу Уцюрына Вярхоўны суд Беларусі пачаў разглядаць 10 сакавіка 2020 года; у працэсе некалькі разоў абвяшчаліся працяглыя перапынкі. Агулам на лаве падсудных апынулася 16 чалавек.

27 ліпеня 2020 года Вярхоўны суд прызнаў Уцюрына вінаватым у атрыманні і падбухторванні да дачы хабару і па сукупнасці злачынстваў прызначыў 12 гадоў пазбаўлення волі ў калоніі ўзмоцненага рэжыму. Акрамя таго, прысудам суда Уцюрын быў пазбаўлены звання палкоўніка і яму было забаронена на працягу пяці гадоў займаць пэўныя пасады^[13].

Узнагароды

Зноскі

↑ ^а ^б ^в 100 уплывовых беларусаў (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 5 сакавіка 2016. Праверана 9 лістапада 2015.
↑ nashaniva.com
↑ ^а ^б Указ Президента Республики Беларусь от 11 сентября 2014 года № 442 «О назначении А. А. Втюрина» Архівавана 5 кастрычніка 2021.
↑ Андрэй Уцюрын назначаны Намеснікам Дзяржаўнага сакратара Савета Бяспекі
↑ Поўны спіс 208 беларускіх чыноўнікаў, якім забаронены ўезд у ЕС (бел.). Наша Ніва (11 кастрычніка 2011). Архівавана з першакрыніцы 22 кастрычніка 2017.
↑ COUNCIL DECISION 2012/642/CFSP of 15 October 2012 concerning restrictive measures against Belarus
↑ racyja.com (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 4 кастрычніка 2021. Праверана 30 красавіка 2019.
↑ nashaniva.by
↑ Указ Президента Республики Беларусь от 24 апреля 2019 года № 158 «Об А. А. Втюрине» Архівавана 4 снежня 2021.
↑ ^а ^б blr.belta.by (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 4 кастрычніка 2021. Праверана 11 мая 2019.
↑ kgb.by
↑ nashaniva.by
↑ Суд приговорил Втюрина к 12 годам колонии

Спасылкі

Андрэй Уцюрын на сайце Belarus Profile

[100б-1] а ^б ^в 100 уплывовых беларусаў (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 5 сакавіка 2016. Праверана 9 лістапада 2015.

[2] shaniva.com

[ukaz-3] а ^б Указ Президента Республики Беларусь от 11 сентября 2014 года № 442 «О назначении А. А. Втюрина» Архівавана 5 кастрычніка 2021.

[4] Андрэй Уцюрын назначаны Намеснікам Дзяржаўнага сакратара Савета Бяспекі

[5] Поўны спіс 208 беларускіх чыноўнікаў, якім забаронены ўезд у ЕС (бел.). Наша Ніва (11 кастрычніка 2011). Архівавана з першакрыніцы 22 кастрычніка 2017.

[6] COUNCIL DECISION 2012/642/CFSP of 15 October 2012 concerning restrictive measures against Belarus

[7] racyja.com (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 4 кастрычніка 2021. Праверана 30 красавіка 2019.

[8] shaniva.by

[9] Указ Президента Республики Беларусь от 24 апреля 2019 года № 158 «Об А. А. Втюрине» Архівавана 4 снежня 2021.

[blr.belta.by-10] а ^б blr.belta.by (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 4 кастрычніка 2021. Праверана 11 мая 2019.

[11] .by

[12] shaniva.by

[13] Суд приговорил Втюрина к 12 годам колонии

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]