Андрэй Віктаравіч Варонін

З пляцоўкі Вікіпедыя
Перайсці да навігацыі Перайсці да пошуку
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Варонін.
Футбол
Андрэй Варонін
Andriy-Voronin.JPG
Агульная інфармацыя
Поўнае імя Андрэй Віктаравіч Варонін
Нарадзіўся 21 ліпеня 1979(1979-07-21)[1][2][3] (42 гады)
Грамадзянства Flag of Ukraine.svg Украіна
Рост 179 см
Вага 75 кг
Пазіцыя нападнік
Маладзёжныя клубы
0000—1995 Украіна Чарнаморац (Адэса)
1995—1997 Германія Барусія (Мёнхенгладбах)
Клубная кар’ера[* 1]
1997—2000 Германія Барусія (Мёнхенгладбах) 9 (1)
2000—2003 Германія Майнц 05 75 (29)
2003—2004 Германія Кёльн 19 (4)
2004—2007 Германія Баер 04 (Леверкузен) 92 32)
2007—2010 Англія Ліверпул 27 (5)
2008—2009 →  Германія Герта (Берлін) 27 (11)
2010—2014 Расія Дынама (Масква) 80 (22)
2012—2013 →  Германія Фартуна (Дзюсельдорф) 10 (0)
Нацыянальная зборная[* 2]
1998 Украіна Украіна (да 21) 1 (0)
2002—2012 Украіна Украіна 74 (8)
Трэнерская кар’ера
2017 Германія Бюдэрых
2020—2022 Расія Дынама (Масква) трэнер
Узнагароды і медалі
Дзяржаўныя ўзнагароды
Ордэн «За мужнасць» III ступені (Украіна) Заслужаны майстар спорту Украіны
  1. ↑ Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў, адкарэктавана станам на 1 сакавіка 2022.
  2. ↑ Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў афіцыйных матчах, адкарэктавана станам на 11 лютага 2017
Commons-logo.svg Андрэй Віктаравіч Варонін на Вікісховішчы

Андрэй Варонін (укр.: Андрій Воронін; нар. 21 ліпеня 1979, Адэса) — украінскі футбаліст, нападнік. Ігрок нацыянальнай зборнай Украіны (2002—2012).

У лютым 2015 года абвясціў аб завяршэнні прафесійнай кар’еры[4]. У студзені 2017 года ўзначаліў клуб «Бюдэрых» з сёмага нямецкага дывізіёна, пакінуў яго ў чэрвені таго ж года. З кастрычніка 2020 года па сакавік 2022 года працаваў у маскоўскім «Дынама» ў якасці памочніка галоўнага трэнера Сандра Шварца.

Зноскі

  1. ↑ Andriy Voronin // Transfermarkt — 2000. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ ANDRIY VORONIN // Base de Datos del Futbol Argentino
  3. ↑ Andrij Voronin // As — Madrid: Grupo PRISA, 1967.
  4. ↑ Андрей Воронин завершил карьеру
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Андрэй_Віктаравіч_Варонін&oldid=4073897"