Андрэй Галігунт
Jump to navigation
Jump to search
Андрэй Галігунт альбо Галігін (згадваецца з 1401 года) — жамойцкі баярын, набліжаны Вітаўта. Сын Галівойна[1].
Упершыню выступае на акце Віленскай уніі 1401. На Гарадзельскай уніі прыняў герб «Лебедзь». Галоўным уладаннем яго бліжэйшых нашчадкаў была Ваверка.
Меў сыноў Міхала, Сутку, Аляксея-Дыла і Андрэя.
Зноскі
- ↑ У 1920 у сваёй працы «O litewskich rodach bojarskich…» У. Сэмковіч выказвае сумненне ў тоеснасці Галігунта і Галігіна Галівойнавіча, згаданага ў 1432 годзе. Пазней «Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji wileńskiej», падрыхтаваны пры ўдзеле таго ж Сэмковіча, ужо прызнае гэтую тоеснасць. Прычынаю таму дадатковыя ўскосныя звесткі, уведзеныя ва ўжытак у вышэйназваным кодэксе.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Semkowicz, W. O litewskich rodach bojarskich zbratanych ze szlachtą polską w Horodle r.1413. Rocznik Towarzystwa Heraldycznego we Lwowie: 1920 T. 5.
- Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji wileńskiej / Codex diplomaticus ecclesiae cathedralis necnon Dioeceseos Vilnensis. T. 1, Krakow, № 247.
- Glinka, J. Ród Klausucia w wiekach XIII—XVI. Ze studiów nad kształtowaniem się i różnicowaniem społecznym bojarstwa litewskiego, «Studia śródłoznawcze» IV (1959).
