Андрэй Канстанцінавіч Снітка
| Андрэй Канстанцінавіч Снітка | |
|---|---|
| Дата нараджэння | 24 лістапада (6 снежня) 1866 |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 13 сакавіка 1920 (53 гады) |
| Дзеці | Вера Андрэеўна Снітка[d] |
| Род дзейнасці | археолаг, этнограф, краязнавец |
| Альма-матар | |
Андрэ́й Канстанці́навіч Сні́тка (24 лістапада (6 снежня) 1866[1], Віленскі павет[1] — 13 сакавіка 1920) — беларускі археолаг, этнограф, краязнавец.
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Нарадзіўся ў заможнай шляхецкай сям’і. Бацька — Канстанцін Снітка, праваслаўнага веравызнання, жыў у Вільні, памёр да 1885 года[1].
Скончыў 8 класаў Віленскага рэальнага вучылішча. Без падрыхтоўчага курсу паступіў і ў 1885—1890 гадах вывучаў сельскую гаспадарку ў Рыжскім політэхнічным вучылішчы, выпусціўся 13 чэрвеня 1890 года.[1]
З 1890 года займаўся гаспадаркай ва ўласным маёнтку Карлсберг у Віленскай губерні. Адначасова быў карэспандэнтам Міністэрства земляробства. З 1892 года ганаровы міравы суддзя і сузаснавальнік таварыства ўзаемнага сельскагаспадарчага крэдыту. У 1893—1906 гадах прыстаў 7-га ўчастка Вілейскага павета. З 1911 года член павятовага праўлення Мінскага і Барысаўскага паветаў. Станам на 1912 год, яго адрасам называліся Радашковічы Віленскай губерні.[1]
Таксама, з 1908 года — сакратар, з 1909 года — старшыня Мінскага царкоўнага гістарычна-археалагічнага камітэта, прымаў удзел у арганізацыі і ўзначальваў Мінскі царкоўна-археалагічны музей. Пад рэдакцыяй Андрэя Сніткі выйшаў каталог найбольш каштоўных калекцый музея — старадрукаў і рукапісаў.
Падчас Першай сусветнай вайны выехаў з сям’ёй ва Украіну. З 1915 года выкладаў у гімназіі ў Чарнігаўскай губерні[2].
Памёр 13 сакавіка 1920 года.
Навуковая дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]
Вёў раскопкі ў Мінскім, Барысаўскім і Ігуменскім паветах, у Мінску, Тураве, Слуцку.
Удзельнічаў у выданні «Мінскай даўніны», у адным з яе выпускаў апісаў даследаванні ў Тураве і дакументы Слуцкага Свята-Траецкага (Трайчанскага) манастыра, у тым ліку Слуцкае Евангелле. У «Мінскай даўніне» і ў зборы матэрыялаў для музея з Андрэем Сніткам супрацоўнічалі А. Паноў, Л. Савелаў, Ісак Сербаў, Д. Скрынчанка, У. Сразнеўскі і іншыя. Зрабіў апісанне Мінска ў XVII стагоддзі, склаў радавод слуцкіх князёў Алелькавічаў.
Сям’я[правіць | правіць зыходнік]
- Сын — Усевалад Андрэевіч Снітка, студэнт Пецярбургскага політэхнічнага інстытута, добраахвотнік у гусарскім палку, загінуў 15 чэрвеня 1915 года каля Любачава пад Львовам[3].
- Дачка — Вера Андрэеўна Снітка (1901—1998), першая жонка Браніслава Тарашкевіча[3].
- Сын — Андрэй Андрэевіч Снітка, студэнт Пецярбургскага інстытута шляхоў зносін[3].
Бібліяграфія[правіць | правіць зыходнік]
- Описание рукописей и старопечатных книг в Слуцком (Минской губ.) Тройчанском монастыре / А. К. Снитко. — Санкт-Петербург : Типография Императорской Академии наук, 1911. — 22 с.
- Описание рукописного отдела и старопечатных книг библиотеки Минского церковного историко-археологического комитета / Сост. А.Снитко. Вып. 1. — 75 с.
- Минская старина: труды Минского церковного историко-археологического комитета : [в 4 вып.]. — Вып. 4 : (Тройчанский архив) / [предисловие А. Снитко]. — Губернская типография, 1913. — 38 с.
Зноскі
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Мінска. У 4 кн. Кн. 1-я. — Мн.: БЕЛТА, 2001. — 576 с.: іл. ISBN 985-6302-33-1.
- Грыцкевіч А. П. Снітка Андрэй Канстанцінавіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 70. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
- Баринов И. Матрикульная запись Андрея Снитко в Рижском политехникуме // Запісы беларусаведа, 15.1.2023.
- Снітка Андрэй Канстанцінавіч на сайце анлайн-энцыклапедыі «Беларусь у асобах і падзеях»
