Андрэй Станіслаў Сапега

Андрэй Станіслаў Сапега
Андрэй Станіслаў Сапега
	польск.: Andrzej Stanisław Sapieha
	; Герб «Ліс»
кашталян троцкі
	з 1641
кашталян віленскі
	1644 — 1646
маршалак Трыбунала Вялікага Княства Літоўскага[d]
	з 1644
староста чарненскі[d]
	1627 — 1646
Нараджэнне	1592
Смерць	25 сакавіка 1646
Месца пахавання	Касцёл Адшукання Святога Крыжа і кляштар бернардзінцаў;
Род	Сапегі
Бацька	Ян Пётр Сапега
Маці	Соф’я з Вейгераў[d]
Жонка	Ганна Гайдэнштайн[d]
Дзеці	Леў Казімір Сапега[d] і Ізабэла Кацярына з Сапегаў[d]
Дзейнасць	ваенны
	Андрэй Станіслаў Сапега на Вікісховішчы

Андрэй Станіслаў Сапега (1592 — 25 сакавіка 1646) — прадстаўнік роду Сапегаў, сын Яна Пятра Сапегі. Староста ўсвяцкі ў 1612—1623 і ваўкавыскі з 1645, кашталян троцкі ў 1641—1644 і віленскі з 1644. Пасол на соймы, дэпутат Трыбунала ВКЛ. Удзельнічаў у войнах з туркамі (1621), шведамі (1622—1628).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

З чарэйска-ружанскай лініі магнацкага роду Сапегаў гербу «Ліс», сын Яна Пятра і Соф’і Вейгэр. Меў братоў Яна Юзафа і Паўла Яна.

Браў удзел у Хоцінскай бітве, (1621). Цягам 1622—1628 удзельнічаў у ваенных дзеяннях са Швецыяй. У 1633 далучыўся да караля і вялікага князя Уладзіслава Вазы ў яго выправе на дапамогу Смаленску, які трымаў аблогу Маскоўскай дзяржавы.

Праз канфлікт з уласнай радзінай даволі запознена атрымаў дзяржаўныя пасады, абіраўся паслом на соймы, а таксама дэпутатам Галоўнага Трыбунала^[2].

Пабраўся шлюбам з Ганнай Гайдэнштайн (у 1622), з якой меў сына Лявона Казіміра і дачку Ізабелу Кацярыну. Пахавалі А. С. Сапегу ў касцёле бернардзінцаў у Гродна^[3].

↑ ^1,0 ^1,1 Andrzej Stanisław Sapieha // Internetowy Polski Słownik Biograficzny
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q96022943"></a>
↑ ЭнцВКЛ, 2005
↑ Sapieha E., Saeed-Kałamajska M. Dom Sapieżyński. cz. 2. — Warszawa: Wydawn. Nauk. PWN, 2008. S. 55.

Грыцкевіч А. Сапегі // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — С. 548. — 792 с. — ISBN 985-11-0378-0 (т. 2), ISBN 985-11-0315-2.
Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 6. Кн. 1: Пузыны — Усая / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 2001. — 591 с.: іл. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0214-8. С.222-228