Антуан Іванавіч Маёраў

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(Пасля перасылкі з Антуан Маёраў)
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Маёраў.
Футбол
Антуан Маёраў
Поўнае імя Антуан Іванавіч Маёраў
Нарадзіўся 13 жніўня 1971(1971-08-13)[1] (52 гады)
Грамадзянства  Беларусь
Пазіцыя паўабаронца
Інфармацыя пра клуб
Клуб Беларусь Слонім-2017
Пасада галоўны трэнер
Клубная кар’ера[* 1]
1988—1991 Саюз Савецкіх Сацыялістычных Рэспублік КІМ (Віцебск) 67 (5)
1991—1992 Саюз Савецкіх Сацыялістычных РэспублікУкраіна Хімік (Севераданецк) 47 (8)
1993 Беларусь Лакаматыў (Віцебск) 1 (0)
1993 Беларусь Дзвіна (Віцебск) 28 (3)
1994—1996 Беларусь Дынама (Мінск) 62 (10)
1997—1998 Беларусь Дынама-93 (Мінск) 21 (3)
1998 Расія Лакаматыў-НН (Ніжні Ноўгарад) 6 (1)
1999 Расія Тарпеда-Вікторыя (Ніжні Ноўгарад) 17 (1)
1999 Беларусь Тарпеда-МАЗ (Мінск) 3 (0)
2001 Літва Жальгірыс (Вільнюс) 6 (0)
2001 Беларусь Гомель 6 (0)
2016—2017 Беларусь Ашмяны-БДУФК 2 (0)
Трэнерская кар’ера
2012— Беларусь Зорка-БДУ (жан.) трэнер
2016—2020 Беларусь Ашмяны-БДУФК
2021—2022 Беларусь Віцебск (жан.)
2022 Беларусь Макслайн (Рагачоў) трэнер
2023 Беларусь Нафтан (Наваполацк) трэнер
2023 Беларусь Макслайн (Віцебск) трэнер
2023— Беларусь Слонім-2017
  1. ↑ Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў.

Антуан Маёраў (нар. 13 жніўня 1971, Мінск) — беларускі футбаліст і трэнер. Сын савецкага і беларускага арбітра Івана Маёрава[2]. Выступаў за зборную Беларусі па пляжным футболе[3].

Клубная кар’ера[правіць | правіць зыходнік]

Выступаў за мінскае «Дынама». У 1998 годзе пераехаў у Расію ў ніжагародскі «Лакаматыў». На заходзе кар’еры выступаў за «Жальгірыс».

Трэнерская кар’ера[правіць | правіць зыходнік]

У 2002—2012 гадах быў футбольным арбітрам, абслугоўваў матчы Вышэйшай лігі чэмпіянату Беларусі.

З 2012 года працаваў у жаночай камандзе «Зорка-БДУ». У 2016 годзе ўзначаліў клуб «Ашмяны-БДУФК», заставаўся яго галоўным трэнерам да 2020 года, калі ён спыніў існаванне. У верасні 2021 года стаў галоўным трэнерам жаночай каманды «Віцебска»[4], працаваў на гэтай пасадзе да чэрвеня 2022 года[5].

У ліпені 2022 года стаў памочнікам Юрыя Пунтуса ў рагачоўскім «Макслайне»[6]. У студзені 2023 года ўслед за Пунтусам перабраўся ў наваполацкі «Нафтан»[7], а ў маі 2023 года разам з ім вярнуўся ў «Макслайн», які на гэты час пераехаў у Віцебск[8].

У лістападзе 2023 года пакінуў «Макслайн»[9] і ў снежні быў прадстаўлены ў якасці галоўнага трэнера «Слоніма-2017»[10].

Дасягненні[правіць | правіць зыходнік]

Крыніцы[правіць | правіць зыходнік]

  1. ↑ Antuan Mayorov // Transfermarkt — 2000.
  2. ↑ «Семина в Харькове чуть не «прибили». Так он спрятался от милиции в раздевалке». Как белорус судил чемпионат СССР (руск.). by.tribuna.com (13 снежня 2016). Праверана 16 красавіка 2024.
  3. ↑ История сборной (руск.). Ассоциация «Федерация пляжного футбола» Республики Беларусь. Праверана 16 красавіка 2024.
  4. ↑ Антуан Майоров возглавил женскую команду "Витебска" (руск.). football.by (20 верасня 2021). Праверана 16 красавіка 2024.
  5. ↑ Антуан Иванович Майоров покидает клуб! (руск.). Афіцыйны сайт «Віцебска» (30 чэрвеня 2022). Праверана 12 красавіка 2024.
  6. ↑ Антуан Майоров пополнил тренерский штаб "Макслайна" (руск.). football.by (21 ліпеня 2022). Праверана 16 красавіка 2024.
  7. ↑ Помогать Пунтусу в "Нафтане" будут Стрипейкис и Майоров (руск.). football.by (16 студзеня 2023). Праверана 16 красавіка 2024.
  8. ↑ Антуан Майоров будет ассистентом Юрия Пунтуса в "Макслайне" (руск.). football.by (31 мая 2023). Праверана 16 красавіка 2024.
  9. ↑ Антуан Майоров покинул "Макслайн" (руск.). football.by (29 лістапада 2023). Праверана 16 красавіка 2024.
  10. ↑ Антуан Майоров возглавил "Слоним" (руск.). football.by (26 снежня 2023). Праверана 16 красавіка 2024.
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Антуан_Іванавіч_Маёраў&oldid=4713414"