Апошняе метро
Апошняе метро![]() | |
---|---|
фр.: Le Dernier Métro | |
Жанр | драматычны фільм[4][5], артхаус[6], рамантычны фільм[4][7] і ваенны фільм[d][8][9][…] |
Рэжысёр | |
Прадзюсар | |
Сцэнарыст | |
У галоўных ролях |
|
Аператар | |
Кампазітар | |
Кінакампанія | Les Films du Carrosse[d] |
Працягласць | 131 хв. |
Краіна | |
Мова | французская[1][2] |
Год | 17 верасня 1980 і 28 кастрычніка 1981[3] |
IMDb | ID 0080610 |
«Апошняе метро»[15] (фр.: Le Dernier Métro) — гістарычная драма 1980 года з Катрын Дэнёў і Жэрарам Дэпардзьё ў галоўных ролях. Другі фільм задуманай Франсуа Труфо трылогіі пра сцэнічныя віды мастацтваў (кіно, тэатр, мюзікл), якая распачалася фільмам «Амерыканская ноч» (1973). Гэта самы паспяховы ў французскім пракаце фільм Труфо. Лаўрэат дзесяці прэмій «Сезар».
Сюжэт
[правіць | правіць зыходнік]Дзеянне адбываецца падчас нацысцкай акупацыі Парыжа. Апошняе метро — сімвал тэатральнага свету, цягнік, на якім падчас акупацыі з’язджала парыжская тэатральная багема пасля спектакля. Спазненне на цягнік азначала парушэнне каменданцкай гадзіны. Амаль усё дзеянне фільма засяроджана ў межах аднаго з тэатраў. З гэтага цеснага свету, дзе ўсё знаёмыя адзін з адным, рэжысёр кідае погляд на лёс Францыі ў ваенныя гады.
Аднаму з самых таленавітых рэжысёраў сталіцы, Люка Штайнеру (Хайнц Бенент), пагражае перамяшчэнне ў канцэнтрацыйны лагер, бо ён яўрэй. Таму ён уцёк з Парыжа ў першыя дні акупацыі. Але гэта афіцыйная версія. Насамрэч Люка хаваецца ад нацыстаў у склепе свайго тэатра на Манмартры, у гэтым яму дапамагае яго жонка, адна з найвядомых актрыс свайго часу Марыён (Катрын Дэнёў), якая ўзяла на сябе абавязкі дырэктара ў гэты нялёгкі час. Па вечарах праз патаемны люк яна спускаецца ў каморку мужа, старанна схаваную сярод склада старых дэкарацый. Для таго, каб тэатр жыў — Марыён рыхтуе прэм’еру новай п’есы, пры гэтым ніхто не здагадваецца, што сапраўдным аўтарам пастаноўкі з’яўляецца Люка, якому Марыён арганізавала радыётрансляцыі ад мікрафона на сцэне да прымача ў склепе. Люка паведамляе свае ідэі Марыён, а яна ў сваю чаргу — запрошанаму рэжысёру, які паступова пачынае верыць у тое, што да ўсяго дадумаўся сам. У якасці партнёра Марыён па спектаклі з «Гран-Грыньёла» у тэатр прыходзіць шматабяцальны акцёр Бернар Гранжэ (Жэрар Дэпардзьё). Між тым тэатрам спрабуе завалодаць беспрынцыповы калабарацыяніст Даксіа.
Крыніцы
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ http://www.nytimes.com/movies/movie/28351/The-Last-Metro/details
- ↑ http://www.videodetective.com/performer/catherine-deneuve/1156
- ↑ https://www.filmdienst.de/film/details/9953/die-letzte-metro
- ↑ а б в http://www.imdb.com/title/tt0080610/ Праверана 26 мая 2016.
- ↑ а б в г http://www.filmaffinity.com/es/film918951.html Праверана 26 мая 2016.
- ↑ http://dvd.netflix.com/Movie/The-Last-Metro/70117083
- ↑ а б в г http://www.allocine.fr/film/fichefilm_gen_cfilm=169.html Праверана 26 мая 2016.
- ↑ http://www.cinemaclock.com/movies/ont/Toronto/29997/The_Last_Metro.html
- ↑ http://www.allmovie.com/movie/the-last-metro-v28351
- ↑ а б в г д е ё ж з і к http://www.imdb.com/title/tt0080610/fullcredits Праверана 26 мая 2016.
- ↑ а б http://stopklatka.pl/film/ostatnie-metro Праверана 26 мая 2016.
- ↑ Česko-Slovenská filmová databáze — 2001.
- ↑ http://flickfacts.com/movie/6984/the-last-metro
- ↑ https://wondersinthedark.wordpress.com/2013/02/24/1979-best-picture-director-actor-actress-supp-actor-supp-actress-cinematography-score-short-results/
- ↑ Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 6: Дадаізм — Застава / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 6. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0106-0 (т. 6). — артыкул Дэпардзьё Жэрар