Арбацка-Пакроўская лінія

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Арбацка-Пакроўская лінія
Маскоўскі метрапалітэн
Адкрыццё першага ўчастку: 1938
Даўжыня, км: 45,1
Колькасць станцый: 22
Максімальная колькасць вагонаў у складзе цягніка: 7
Колькасць вагонаў у саставе цягніка: 7
Наземныя ўчасткі: Станцыі Ізмайлаўская, Кунцаўская, Мякініна
Арбацка-Пакроўская лінія
абаротныя тупікі
Шчолкаўская
Першамайская
Ізмайлаўская
ЦЧ «Ізмайлава»
Першамайская
Партызанская
Сямёнаўская
Электразаводская
Баўманская
Курская
СЗГ да Цвярской
Плошча Рэвалюцыі
СЗГ да Ахотнага раду
СЗГ да Аляксандраўскага саду
Арбацкая
Смаленская
Кіеўская
Парк Перамогі
СЗГ да Мінскай
Доступ для людзей з абмежаванымі магчымасцямі Славянскі бульвар
Доступ для людзей з абмежаванымі магчымасцямі Кунцаўская
СЗГ да Філёўскай лініі
Маладзёжная
Крылацкае
Прытунэльнае збудаванне «Д»
Троіца-Лыкава
Страгіно
Мякініна
Доступ для людзей з абмежаванымі магчымасцямі Валакаламская
Доступ для людзей з абмежаванымі магчымасцямі Міціна
Доступ для людзей з абмежаванымі магчымасцямі Пятніцкае шасэ
ЦЧ «Міціна»
абаротныя тупікі

Арба́цка-Пакро́ўская лі́нія — трэцяя (храналагічна — другая) і самая працяглая лінія Маскоўскага метрапалітэна. Праходзіць з усходу на паўднева-захад праз самы цэнтр горада: станцыя «Плошча Рэвалюцыі» — адна з бліжэйшых да Чырвонай плошчы і Крамля[1].

У складзе лініі 22 станцыі; даўжыня — 45,1 км. На схемах пазначаецца сінім колерам і колькасцю .

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Па-відаць, датай з'яўлення лініі варта лічыць 13 сакавіка 1938 года, калі новы ўчастак «Плошча Рэвалюцыі» — «Курская» быў падлучаны да ўчастку першай чаргі «Вуліца Камінтэрна» (цяпер «Аляксандраўскі сад») — «Кіеўская». Адкрыцце ўчастка адначасова з скасаваннем вілачныя руху па лініі, цяпер вядомай як Сокольническая, адбылося раней, чым адкрыцце Горьковско-Замаскварэцкай лініі, аднак пасля афіцыйная нумарацыя ліній апынулася зваротнай (Арбацка-Пакроўская стала трэцяй, а Горьковско-Замоскворецкая — другі), што, верагодна, тлумачыцца наяўнасцю на Горьковско-Замаскварэцкай лініі дэпо (ТЧ-2). У мэтах паскарэння будаўніцтва запланаваныя станцыі «Ільінскі вароты» і «Пакроўскія вароты» не былі пабудаваныя, пад іх былі толькі пакінутыя зачыны (просталінейныя ўчасткі тунэляў на адлегласці шырыні платформы адзін ад аднаго). Гэтыя станцыі так і не пабудаваны да гэтага часу, і ў бліжэйшай перспектыве іх збудаванне таксама не плануецца.

Лінія была падоўжаная на ўсход у 1944 годзе да станцыі «Измайловская» (цяпер «Партызанская»). Таксама для эканоміі і паскарэння збудаванні гэтай чарзе запланаваныя ў першапачатковым праекце лініі станцыі «Гороховская вуліца», «Плошча Баўмана», «Бакунинская вуліца» і «Мироновская вуліца» былі выключаны цалкам, без пакідання задзелаў.

У 1941 годзе, пасля траплення бомбы ў тунэль дробнага залажэння «Арбацкая» — «Смаленская» стала відавочнай неабароненасць гэтага ўчастка метро. Было прынята рашэнне аб замене гэтага ўчастка новым, глыбокім. Таму ў 1953 годзе быў пабудаваны новы ўчастак Арбацка-Пакроўскай лініі «Плошча Рэвалюцыі» — «Кіеўская», цалкам дублировавший стары, пры гэтым ўчастак дробнага залажэння «Калининская» (так называлася станцыя «Вуліца Камінтэрна» з 1946 года, з 1990 года «Аляксандраўскі сад») — «Кіеўская» быў закрыты і адкрыты нанова толькі ў 1958 годзе ў складзе Філеўская лініі. У выніку ў Маскве па дзве незалежных «Арбатских» і «Смаленскіх». Зрэшты, «Смаленскія» ў адносна недалекай перспектыве будуць аб'яднаны ў перасадачны вузел разам са якая будуецца станцыі «Плющиха» Калининско-Солнцевской лініі.

Па афіцыйнай версіі, неабходнасць будаўніцтва была абумоўлена вялікім перападам глыбіні паміж станцыямі «Плошча Рэвалюцыі» і «Вуліца Камінтэрна», хоць падобныя перапады ўжо былі да таго часу ў маскоўскім метро; але есць версіі, што за «Кіеўскай» тунэль быў працягнуты да Кунцевской дачы Сталіна і сама лінія такім чынам станавілася падземнай урадавай трасай. Версія стратэгічнага характару лініі ўскосна пацвярджаецца і залай станцыі «Арбацкая», якая будучы размешчанай у квартале, займаным Генеральным штабам, пры неабходнасці ператваралася ў велізарны бункер, злучаны з некалькімі падземнымі лініямі метрапалітэна.

Пасля будаўніцтва дэпо «Ізмайлава» ў 1950 годзе з'явілася магчымасць падаўжэння лініі на ўсход за кошт будаўніцтва ў дэпо наземнай станцыі «Першамайская», што і было зроблена ў 1954 годзе.

Часовая станцыя была зачынена і пераабсталяваная пад памяшкання дэпо пасля будаўніцтва ўчастка «Измайловская» (цяпер «Партызанская») — «Першамайская» ў 1961 годзе.

У 1963 годзе лінія была прадоўжана да станцыі «Щёлкаўская», якая застаецца канчатковай па цяперашні час.

6 мая 2003 года было завершана будаўніцтва станцыі «Парк Перамогі», продлившей лінію ў заходнім напрамку пасля 50-гадовага знаходжання станцыі «Кіеўская» канчатковай на лініі.

7 студзеня 2008 года адкрыліся ўчастак «Парк Перамогі» — «Кунцевская» (прамежкавая станцыя «Славянскі бульвар» адкрылася 9 месяцамі пазней) і ўчастак «Крылацкае» — «Строгіна» з зачынам пад станцыю «Троіца-Лыково». Адначасова з гэтым, участак Філеўскай лініі «Кунцевская» — «Крылацкае» перайшоў да Арбацка-Пакроўскай лініі.

26 снежня 2009 года адкрыўся ўчастак «Строгіна» — «Міціна» з прамежкавымі станцыямі: «Мякинино» і «Волоколамская» , а таксама метромостом праз Масква-раку. «Мякинино» стала першай станцыяй, якая знаходзіцца на тэрыторыі Маскоўскай вобласці. 28 снежня 2012 года адкрылася станцыя «Пятницкое шашы».

У апошнія гады пачалася замена найбольш старых, выпрацавалі свой рэсурс, эскалатараў. Замены былі праведзены на станцыях «Курская» (1997-2000) і «Плошча Рэвалюцыі» (2002-2004, 2008-2010). Завершана замена эскалатараў на адзіным выхадзе станцыі «Сяменаўскі», якая запатрабавала закрыцьця станцыі (2005-2006), зноў адкрыты пасля рамонту вестыбюль і эскалатары станцыі «Арбацкая» (у 2006-2007). Таксама скончана замена эскалатараў адзінага выхаду на станцыі «Электрозаводская». Працы пачаліся ў траўні 2007 года і былі завершаны 28 лістапада 2008 года. Тэрміны заканчэння работ былі істотна ссунутыя па параўнанні з першапачатковымі (май 2008 года) з-за зрыву кампаніяй «ЭЛЭС» паставак эскалатараў. Падчас рамонту (як у выпадку з «Семеновской») цягнікі праходзілі станцыю без прыпынку, на паверхні быў пушчаны аўтобусны маршрут «М», які злучыў суседнія станцыі, праезд у якім трэба было аплачваць па тарыфе наземнага транспарту). 8 лютага 2015 года для замены эскалатараў зачынена станцыя «Баўманская». 24 снежня 2015 года станцыя была зноў адкрыта, але ўжо з павялічанай прапускной здольнасцю: на ей былі заменены ўсе эскалатары, іх колькасць было павялічана з трох да чатырох, а колькасць турникетных ліній павялічылася ўдвая[2].

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]