Арва Пярт

Арва Пярт
Асноўная інфармацыя
Дата нараджэння	11 верасня 1935(1935-09-11)[…] (87 гадоў)
Месца нараджэння	Пайдэ, Пайдэ, Павет Ярва, Эстонія
Краіна	Эстонія  СССР  Эстонія  Аўстрыя
Жонка	Нора Пярт[d]
Дзеці	Michael Pärt[d]
Альма-матар	Эстонская акадэмія музыкі і тэатра
Музычная дзейнасць
Прафесіі	кампазітар класічнай музыкі, музыкант, кампазітар
Жанры	сімфонія, contemporary classical music[d], мінімалізм[d] і рэлігійная музыка[d]
Грамадская дзейнасць
Член у	Сербская акадэмія навук і мастацтваў[d] Амерыканская акадэмія мастацтваў і літаратуры[d] Шведская каралеўская музычная акадэмія[d] Эстонская акадэмія навук Pontifical Council for Culture[d]
Узнагароды	прэмія Гердэра[d] (2000) Імператарская прэмія (2014) прэмія Леоні Сонінг[d] (2008) Honorary doctor of the University of Liège[d] (2009) Ratzinger Prize[d] (2017) ганаровы доктар Дарэмскага ўніверсітэта[d] (2003) Honorary doctor of the University of Fribourg[d] (2007) honorary doctor of the University of St Andrews[d] (2010) honorary doctor of the University of Sydney[d] Polar Music Prize (2023)
arvopart.ee
Медыяфайлы на Вікісховішчы

А́рва Пярт (эст.: Arvo Pärt, [ˈɑrvo ˈpært]; нар. 11 верасня 1935, Пайдэ, Эстонія) — эстонскі кампазітар класічнай і сакральнай музыкі. З канца 1970-х Пярт працаваў у мінімалістычным стылі, які ўключае яго ўласна вынайдзеную тэхніку, тынтынабулі. Яго музыка часткова натхнёная грыгарыянскімі спевамі.

Біяграфія

Нарадзіўся ў павеце Ярвамаа, выхоўваўся маці і айчымам у Ракверэ ў паўночнай Эстоніі. Пачаў іграць на фартэпіяна дома, у 1954 пачаў навучанне ў талінскай сярэдняй музычнай школе, але ўжо праз год пайшоў у войска, дзе іграў у ансамблі на габоі і ўдарных. У Талінскай кансерваторыі вывучаў кампазіцыю ў Хейна Элера. Яшчэ студэнтам пачаў рабіць музыку для кіно і тэатра. У 1950-х ён таксама напісаў першы вакальны твор — кантату «Meie aed» («Наш сад») для дзіцячага хору і аркестра. Скончыў кансерваторыю ў 1963. У 1957—1967 працаваў гукапрадзюсарам на Эстонскім радыё.

Старшыня Саюза кампазітараў СССР Ціхан Хрэннікаў раскрытываў Арва Пярта за прымяненне серыялізму ў творы «Некралог» (1960) і «падпаданне пад замежныя ўплывы», што, аднак, не перашкодзіла Пярту атрымаць першую прэмію зладжанага Саюзам капазітараў конкурсу, у якім спаборнічалі 1200 твораў. У 1970 творца замест складання ўласных кампазіцый вывучаў сярэдневяковую і рэнесансную музыку. Прыблізна ў той самы час ён перайшоў з лютэранства ў праваслаўе.

У 1980, пасля працяглай барацьбы з наменклатурай, ён атрымаў дазвол на выезд з СССР усёй сям’ёй. Спачатку пасяліўся ў Вене, дзе прыняў аўстрыйскае грамадзянства, а ў 1991 пераехаў у Берлін. На пераломе XX—XXI стагоддзяў Пярт вярнуўся ў Эстонію і жыве паміж Талінам і Берлінам. Вольна гаворыць па-нямецку і мае нямецкае грамадзянства.

Удзел у фільмах

Ігравое кіно

• «Брыльянты для дыктатуры пралетарыяту» (1975) — тапёр у рэстаране

Літаратура

• Hillier, Paul. (1997). Arvo Pärt. Oxford : Oxford University Press. 10-ISBN 0-19-816616-8; 13-ISBN 978-0-19-816616-0 (paper)

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Арва Пярт
• Біяграфія і творы Арва Пярта
• Дыскаграфія Арва Пярта
• Цэнтр Арва Пярта