Ар’яварта

Індыя ў позні Ведычны перыяд (1100—500 гг. да н.э.)

Ар’яварта (санскр.: आर्यावर्त, «зямля Арыяў») — тэрмін для апісання паўночнага Індыйскага субкантынента ў старажытных індуісцкіх тэкстах. Межы Ар’яварты пашыраліся з цягам часу, як адлюстравана ў розных крыніцах, па меры таго як у постведыйскі час уплыў брахманскай ідэалогіі распаўсюджваўся на ўсход

Паводле Манавускага закону (2.22), Ар’яварта — гэта «зямля паміж Гімалаямі і Віндх’яй, ад усходу да захаду мора», захад ад Калахаваны, на поўнач ад гор Парыджатра і Віндх’я і на поўдзень ад Гімалаяў. Падобнае апісанне сустракаецца ў Баудхана Дхармасутра, хоць у іншых месцах Ар’яварта ўспрымаецца толькі як цясніна Ганга-Джамуна. Некаторыя дхармасутры апісваюць рытуалы ачышчэння, якія павінен праводзіць арый пасля вяртання з земляў за межамі Ар’яварты.

Гл. таксама

• Індаарыйскія міграцыі
• Гісторыя Індыі
• Гісторыя індуізму