Ахоцкая археалагічная культура
| Ахоцкая культура | |
|---|---|
 Пагорак з ракавін малюскаў на Хакайда — помнік ахоцкай культуры | |
| Геаграфічны рэгіён | Далёкі Усход |
| Лакалізацыя | Хакайда Сахалін, Курыльскія астравы |
| Датаванне | I— пачатак II тысячагоддзі н.э. |
| Тып гаспадаркі | рыбалоўства, збіральніцтва |
| Даследчыкі | Кона Хіраміта |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Ахоцкая культура (яп.: オホーツク文化, руск.: Охотская культура) — археалагічная культура, якая ў 1 тысячагоддзі н. э. - пачатку 2 тысячагоддзя н. э. ахоплівала басейн Ахоцкага мора, у тым ліку Сахалін, Курыльскія астравы і Хакайда.
Гісторыя даследавання[правіць | правіць зыходнік]
Упершыню вылучана японскімі археолагамі ў 1890 г. у выніку раскопак на востраве Рэбун. Канчаткова паняцце ахоцкай археалагічнай культуры ўсталявалася ў 1933 г. дзякуючы аналізу старажытных керамічных вырабаў, зробленаму Кона Хіраміта. У СССР публікацыі, прысвечаныя даследаванню ахоцкай культуры з'явіліся з 1970-х гг. У наш час у Японіі і Расіі ахоцкая культура атаесамляецца з 9 лакальнымі археалагічнымі культурамі, што выклікае навуковыя спрэчкі.