Ахтубінскі раён
Ахтубінскі раён | |||||
---|---|---|---|---|---|
|
|||||
Краіна | |||||
Уваходзіць у |
|
||||
Адміністрацыйны цэнтр | |||||
Дата ўтварэння | 1928[3] | ||||
Насельніцтва |
|
||||
Плошча |
|
||||
Часавы пояс | UTC+04:00, MSD[2] і SAMT[2] | ||||
Афіцыйны сайт | |||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Ахту́бінскі раён — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка (раён) і муніцыпальнае ўтварэнне (муніцыпальны раён) на паўночным усходзе Астраханскай вобласці Расіі.
Адміністрацыйны цэнтр — горад Ахтубінск.
Геаграфія
[правіць | правіць зыходнік]Ахтубінскі раён размешчаны ў паўночна-ўсходняй частцы Астраханскай вобласці. Дадзеная тэрыторыя паўпустынна і распасціраецца па левым беразе ракі Волгі. Плошча раёна складае 7810 км², раён з’яўляецца самым вялікім у Астраханскай вобласці.
Раён мяжуе на ўсходзе з Казахстанам, на захадзе з Чарнаярскім раёнам, на паўднёвым усходзе з Харабалінскім раёнам і на поўдні з Енатаеўскім раёнам, на поўначы з Валгаградскай вобласцю.
Ахтубінскі раён — паўночная частка Астраханскай вобласці, характарызуецца аднастайнай плоскай раўнінай са сподкападобнымі паніжэннямі-западзінамі. Толькі рэчышчы старажытных вадацёкаў і асобныя купалападобныя вышыні — саляныя купалы — парушаюць выраўнаванасць раёна. Самая высокая кропка раёна — саляны купал гары Вялікае Багдо — 149 м. У далінах рэк Волгі і Ахтубы распасціраюцца глыбокія, але кароткія яры. Пойма ў цэлым характарызуецца буйна-грывістым рэльефам, з азёрамі-старыцамі.
Асноўныя рэкі раёна: рака Волга з галоўнымі рукавамі — рэкамі Ахтуба, Уладзіміраўка, Калмынка. Водны рэжым рэк характарызуецца ярка выяўленай вяснова-летняй паводкай, якія назіраюцца ў красавіку-чэрвені, летне-восеньскай межанью. Максімальны ўзровень паводкі прыпадае на канец мая — пачатак чэрвеня. Працягласць стаяння піка паводкі не перавышае 3-5 дзён.
Славутасці
[правіць | правіць зыходнік]На тэрыторыі раёна размяшчаюцца Багдзінска-Баскунчакскі запаведнік з гарой Вялікае Багдо і возерам Баскунчак, Дзяржаўны лётна-выпрабавальны цэнтр ім. В. П. Чкалава.
Зноскі
- ↑ а б в АКТМУ. 185/2016. Паўднёвая ФА Праверана 24 кастрычніка 2016.
- ↑ а б (unspecified title) — 2016.
- ↑ История административно-территориального деления Сталинградского (Нижневолжского) края. 1928—1936 гг.: Справочник — Волгоград: 2012. — С. 38. — 575 с. — ISBN 978-5-90608-102-5
- ↑ https://rosstat.gov.ru/storage/mediabank/tab-5_VPN-2020.xlsx