Аўстра-пруска-італьянская вайна

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(Пасля перасылкі з Аўстра-пруская вайна)
Аўстра-пруска-італьянская вайна
Асноўны канфлікт: Войны за аб'яднанне Германіі і незалежнасць Італіі
Карціна Георга Блайбтроя Бітва пры Кёніггрэцы. Масла на палатне, 1869 г.
Карціна Георга Блайбтроя Бітва пры Кёніггрэцы.
Масла на палатне, 1869 г.
Дата 17 чэрвеня26 ліпеня 1866
Месца Цэнтральна-заходняя Еўропа:
Германія, Шлезвіг, Італія, Адрыятычнае мора,
Прычына Барацьба Прусіі і Аўстрыі за галоўную ролю ў Германіі.
Вынік Перамога Прусіі
Праціўнікі
Германскі саюз: Прусія

Італія
Па Паўночнагерманскаму саюзу 1866:
Мекленбург-Шверын
Мекленбург-Стрэліц
Ольдэнбург
Ангальт
Браўншвайг-Люнебург
Саксен-Альтэнбург
Саксен-Кобург-Гота
Саксен-Лаўэнбург (прус.)
Ліпэ-Дэтмальд
Шварцбург-Зондэрсгаўзен
Вальдэк-Пірмонт
Брэмен
Гамбург
Любек

Камандуючыя
Франц Іосіф I

эрцгерцаг Альбрэхт Фрыдрых Рудольф
Людвіг Аўгуст фон Бенедэк

Вільгельм I

кронпрынц Фрыдрых Карл
Хельмут Карл Бернхард фон Мольтке (Старэйшы)
Віктар Эмануіл II

Сілы бакоў
Аўстрыя — 407 223 салдат,

Баварыя — 95 000 салдат,
Саксонія — 35 000 салдат,
Гановер — 60 000 салдат

Прусія — 437 262 салдат,

Італія — 200 000 салдат

Страты
больш за 71 000 салдат 37 000 параненымі і забітымі
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Аўстра-пруска-італьянская вайна 1866 года, у гісторыі Германіі вядомая таксама як Германская вайна і Сямітыднёвая вайна, у Італіі вядома як Трэцяя вайна за незалежнасць Італіі — ваенны канфлікт Прусіі і Італіі з Аўстрыйскай імперыяй за гегемонію ў Германіі і кантроль над Венецыянскай вобласцю, якая прадвызначыла малагерманскі шлях аб'яднання Германіі і завяршыла войны за незалежнасць Італіі і аб’яднанне яе вакол Сардзінскага каралеўства.

У вайне ўдзельнічалі дзве кааліцыі, якія ўзначальваліся абедзвюма вялікімі германскімі дзяржавамі — Аўстрыяй і Прусіяй адпаведна. На боку Аўстрыі выступілі Баварыя, Саксонія, Вялікае герцагства Бадэн, Вюртэмберг і Гановер, на боку Прусіі — Італія. Акрамя таго, кожны з праціўнікаў змог прыцягнуць на свой бок некалькі малазначных германскіх дзяржаў. Усяго 29 дзяржаў прама ўдзельнічала ў гэтай вайне, з іх 13 на боку Аўстрыі і 16 на боку Прусіі.

Вайна доўжылася на працягу сямі тыдняў (17 чэрвеня — 26 ліпеня 1866 года). Аўстрыя вымушана была ваяваць на два франты. Яе тэхналагічная адсталасць і палітычная ізаляцыя з 1856 года прывялі яе да паражэння. Паводле Пражскага мірнага дагавора, заключанага 23 жніўня, Аўстрыя перадавала Прусіі Гольштэйн і выходзіла з Германскага саюза. Італіі дасталася Венецыянская вобласць. Палітычным вынікам вайны 1866 года сталі канчатковыя адмова Аўстрыі ад аб’яднання германскіх дзяржаў пад сваім пачаткам і пераход гегемоніі ў Германіі да Прусіі, якая ўзначаліла Паўночнагерманскі саюз — новае канфедэратыўнае дзяржаўнае ўтварэнне.

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Heinrich Friedjung. Der Kampf um die Vorherrschaft in Deutschland 1859 bis 1866. 2 тома. — Stuttgart. 1897.
  • О. v. Lettow Vorbeck. Geschichte des Krieges von 1866. 3 тома; 1898—1902 гг.
  • V. Verdy du Vernois. Im grossen Hauptquartier 1866.
  • Shlichting. Moltke und Benedek. — Berlin. 1900, стр 154.
  • Wilhelm Alter. Feldzeugmeister Benedek im Feldzug von 1866 (статья в журнале «Deutsche Rundschau», 1911 г. № 4, стр. 61-87).
  • Kriegsgeschichtliche Abteilung I,Grosser Generalstab. Moltke in der Vorbereitung und Durchfuhrungder Operationen. Kriegsgeschichtliche Einzelschirften, Heft 36, Berlin.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]