Барвенак малы

	Барвенак малы
Навуковая класіфікацыя
Дамен:	Эўкарыёты
Царства:	Расліны
Аддзел:	Кветкавыя
Клас:	Двухдольныя
Парадак:	Гарычкакветныя
Сямейства:	Кутровыя
Падсямейства:	Rauvolfioideae
Трыба:	Vinceae
Род:	Барвенак
Від:	Барвенак малы
Міжнародная навуковая назва
	Vinca minor L., 1753
Сінонімы
	Pervinca heterophyla Raf.; Pervinca procumbens Gilib.; Pervinca repens Raf.; inca acutiflora Bertol. ex W.D.J.Koch; Vinca ellipticifolia Stokes; Vinca humilis Salisb.; Vinca intermedia Tausch; Vinca minor var. intermedia (Tausch) Nyman; Vinca minor var. sabinka H.Scholz; ;
ITIS	30238
NCBI	60093
EOL	585626
GRIN	t:41680
IPNI	82701-1
TPL	kew-213172

Барве́нак малы^[3] (Vinca minor) — від кветкавых раслін з роду Барвенак (Vinca) сямейства Кутровыя (Apocynaceae).

Назва[правіць | правіць зыходнік]

Барвенак малы, барвінак^[4], барвінец^[5]^[6].

Батанічнае апісанне[правіць | правіць зыходнік]

Шматгадовыя вечназялёныя травяністы расліны або паўкусцікі вышынёй 30—60 см. Сцёблы ляжачыя, галінастыя. Лісце супраціўнае, простае, суцэльнае, скурыстае, бліскучае, з суцэльным гладкім краем і завостранай верхавінкай, на кароткіх чаранках. Верхні бок ліста цёмна-зялёнага колеру. Кветкі сіняга колеру, на прамастойных галінках вышынёй 10—20 см у пазухах лісця. Плод — сухая лістоўка цыліндрычнай формы.

Ядавітая расліна.

Распаўсюджанне і экалогія[правіць | правіць зыходнік]

Радзімай расліны з’яўляецца Еўропа і Малая Азія. Распаўсюдзілася на тэрыторыі Еўразіі і Паўночнай Амерыкі. Мезафіт. Патрабавальная да якасці глебы, не патрабавальная да асвятлення. Цвіце ў маі—чэрвені.

Класіфікацыя[правіць | правіць зыходнік]

Таксанамія[правіць | правіць зыходнік]

Від Барвенак малы ўваходзіць у род Барвенак (Vinca) трыбы Vinceae падсямейства Rauvolfioideae сямейства Кутровыя (Apocynaceae) парадку Гарычкакветныя (Gentianales).

яшчэ 4 подсемейства
(па Сістэме APG II)

яшчэ 7 родаў

сямейства Кутровыя

трыба Vinceae

від
Барвенак малы

парадак Гарычкакветныя

падсямейства Rauvolfioideae

род Барвенак

яшчэ 4 сямействы
(па Сістэме APG II)

яшчэ 8 трыб
(па Сістэме APG II)

яшчэ 4 віды

Прадстаўнікі[правіць | правіць зыходнік]

У межах віду вылучаюць некалькі формаў:^[7]

Vinca minor f. alba (West.) Dipp. — з белымі кветкамі;
Vinca minor f. argenteo-variegata (West.) Rehd. — з лісцем у белых плямах;
Vinca minor f. atropurpurea (Sweet) Rehd. — з пурпурнымі кветкамі;
Vinca minor f. aureo-variegata (West.) Rehd. — з лісцем у залаціста-жоўтых плямах;
Vinca minor f. azurea Dipp. — з кветкамі нябесна-блакітнай афарбоўкі;
Vinca minor f. multiplex (Sweet) Rehd. — з пурпурнымі махровымі кветкамі.

Гаспадарчае значэнне[правіць | правіць зыходнік]

Вырошчваецца ў культуры. Дэкаратыўная і лекавая расліна.

Зноскі

↑ Ужываецца таксама назва Пакрытанасенныя.
↑ Пра ўмоўнасць аднясення апісанай у гэтым артыкуле групы раслін да класа двухдольных гл. артыкул «Двухдольныя».
↑ Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 1. Ааліты — Гасцінец / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1983. — 575 с., іл. — 10 000 экз.
↑ З. Верас Беларуска-польска-расейска-лацінскі ботанічны слоўнік, Выданне газеты «Голас беларуса», Друкарня С. Бэкэра. Вiльня, Субач 2, 1924
↑ Federowski M. Lud Bialoruski na Rusi litewskiej. Krakow, I, 1897
↑ Ганчарык М. М. Беларускія назвы раслін. Праца навуковага таварыства па вывучэнню Беларусі, т. II і IV. — Горы-Горки, 1927.
↑ Паводле кнігі «Деревья и кустарники СССР» (гл. раздзел Літаратура).

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Булат В. С., Пашына Г. В. Барвенак // Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 1. Ааліты — Гасцінец / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1983. — 575 с., іл. — 10 000 экз. — С. 236.
Род 1163. Барвинок — Vinca L. // Флора СССР. В 30-ти томах / Начато при руководстве и под главной редакцией акад. В. Л. Комарова; Редакторы тома Б. К. Шишкин и Е. Г. Бобров. — М.—Л.: Издательство Академии Наук СССР, 1952. — Т. XVIII. — С. 650—651. — 802 с. — 3 000 экз.
Род 1. Барвинок — Vinca L. // Деревья и кустарники СССР. Дикорастущие, культивируемые и перспективные для интродукции. / Ред. тома С. Я. Соколов. — 1962. — Т. VI. Покрытосеменные. Семейства Логаниевые — Сложноцветные. — С. 18. — 380 с. — 2 400 экз.
Муравьёва Д. А. Фармакогнозия. — М.: Медицина, 1978. — 656 с.
Мазнев Н. И. Энциклопедия лекарственных растений. — 3-е изд., испр. и доп.. — М.: Мартин, 2004. — 496 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-8475-0213-3.
Губанов И. А., Киселёва К. В., Новиков В. С., Тихомиров В. Н. 1037. Vinca minor L. — Барвинок малый // Иллюстрированный определитель растений Средней России. В 3-х томах. — М.: Т-во науч. изд. КМК, Ин-т технолог. иссл, 2004. — Т. 3. Покрытосеменные (двудольные: раздельнолепестные). — С. 51. — ISBN 5-87317-163-7.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Барвинок малый — Vinca minor: інфармацыя пра таксон у праекце «Плантариум» (вызначальнік раслін і ілюстраваны атлас відаў). (руск.)
Гербарий ЦБС НАН Беларуси MSKH (руск.)

[1] Ужываецца таксама назва Пакрытанасенныя.

[2] Пра ўмоўнасць аднясення апісанай у гэтым артыкуле групы раслін да класа двухдольных гл. артыкул «Двухдольныя».

[ЭПБ1-3] Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 1. Ааліты — Гасцінец / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1983. — 575 с., іл. — 10 000 экз.

[Верас-4] З. Верас Беларуска-польска-расейска-лацінскі ботанічны слоўнік, Выданне газеты «Голас беларуса», Друкарня С. Бэкэра. Вiльня, Субач 2, 1924

[5] Federowski M. Lud Bialoruski na Rusi litewskiej. Krakow, I, 1897

[6] Ганчарык М. М. Беларускія назвы раслін. Праца навуковага таварыства па вывучэнню Беларусі, т. II і IV. — Горы-Горки, 1927.

[ДикСССР-7] Паводле кнігі «Деревья и кустарники СССР» (гл. раздзел Літаратура).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

Слоўнікі і энцыклапедыі	Britannica (онлайн)
Таксанамія	APNI · EOL · GBIF · iNaturalist · IPNI · IRMNG · ITIS TSN · NCBI · POWO · The Plant List · Tropicos · WFO · Флора Кітая
Нарматыўны кантроль	Microsoft: 2780613142