Барсук у Беларусі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Пудзілы барсукоў у Музеі прыроды і экалогіі Рэспублікі Беларусь

Барсук для Беларусі — абарыгенны від сысуноў, прадстаўнік беларускай фаўны куніцавых.

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Пудзіла барсука ў Лідскім гісторыка-мастацкім музеі

У Беларусі ў мінулым шматлікі від, у цяперашні час у многіх раёнах рэдкі або зусім знік.

У 90-я гады найбольшая шчыльнасць барсука назіралася ў Віцебскай (0,67) і Гродзенскай (0,63) абласцях, амаль у 3 разы ніжэй у Мінскай (0,23), у астатніх абласцях 0,01-0,02 асобін/1000 га лясной плошчы. На мадэльнай пляцоўцы ў Гарадоцкім раёне (Віцебская вобласць) у 2009 годзе выяўлена шчыльнасць барсукоў 0,23 асобіны/1000 га[1].

Сучасная папуляцыя[правіць | правіць зыходнік]

Пудзіла барсука ў Слуцкім краязнаўчым музеі

Нешматлікі від, размеркаваны нераўнамерна. На Палессі адсутнічае[1].

У 2002 годзе ў паляўнічых гаспадарках Беларусі насяляла 1592 асобіны барсука. Акрамя таго, яшчэ 313 асобін жыло на тэрыторыях нацыянальных паркаў і запаведнікаў. Колькасць барсукоў, якія жылі ў паляўнічых угоддзях Беларусі барсукоў на 2013 год складала 1 650 асобін[1].

Дынаміка агульнай колькасці[правіць | правіць зыходнік]

Утрыманне ў няволі[правіць | правіць зыходнік]

Барсукі жывуць у Гродзенскім, Віцебскім і Мінскім заапарках, у Магілёўскім заасадзе.

Ахова і паляванне[правіць | правіць зыходнік]

З 1981 года барсук уключаны ў Чырвоную кнігу Рэспублікі Беларусь і паляванне на яго забаронена[1].

Біялогія[правіць | правіць зыходнік]

Барсук насяляе лясы, радзей хмызнякі на сухіх глебах з глыбокім заляганнем грунтовых вод, непадалёк ад адкрытай вады.

У культуры[правіць | правіць зыходнік]

У філатэліі[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Козло П. Г. «Барсук»/ Звери: Популярный энциклопедический справочник (Животный мир Беларуси). Минск, 2003. С.66-70
  • Сидорович В. Е. «Норки, выдра, ласка и другие куньи» Минск, 1995. −191с.
  • Сержанин И. Н. «Млекопитающие Белоруссии». Издание 2-е. Минск, 1961. −321с.
  • Савицкий Б. П. Кучмель С. В., Бурко Л. Д. «Млекопитающие Беларуси». Минск, 2005. −319с.
  • Файбіч А. М., Ратэнка І. І. «Даследаванні па дэмаграфіі барсука (Meles meles L.) на поўначы Беларусі» / Актуальные проблемы экологии: материалы VI междунар. науч.- практ. конф. Гродно, 2010. С.146-147

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]