Беларуска-польская граніца

	; Беларуска-польская граніца. Памежныя пераходы Пункты спрошчанага пропуску
Міждзяржаўная граніца
Граніца дзяржаў	Беларусь; Польшча
Час існавання	з 1991
Працягласць	398,624 км

Беларуска-польская граніца — дзяржаўная граніца працягласцю прыкладна 398,624 км^[1]. Пачынаецца ад патройнага сутыку з Літвой на поўначы і цягнецца да патройнага сутыку з Украінай на поўдні.

Памежныя рэкі (з поўначы на поўдзень): Чорная Ганча, Ваўкушанка, Свіслач, Нараў, Заходні Буг.

Польска-беларуская граніца з’яўляецца таксама і граніцай Еўрасаюза з Беларуссю.

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Адным з пытанняў Версальска-Вашынгтонскай сістэмы было размежаванне беларускіх і польскіх тэрыторый. У 1920 міністр замежных спраў Вялікабрытаніі Джордж Керзон прапанаваў лінію Гродна — Ялаўка — Няміраў — Брэст-Літоўск, якая ўлічвала этнічную большасць на спрэчных тэрыторыях. Аднак пасля Польска-савецкай вайны граніца адсунулася далёка ўсходней і Заходняя Беларусь апынулася на тэрыторыі Польскай Рэспублікі.

Пасля верасня 1939 года ў склад БССР былі далучаны тэрыторыі Заходняй Беларусі. З іх стварылі пяць новых абласцей: Баранавіцкую, Беластоцкую, Брэсцкую, Вілейскую і Пінскую.

Утварылася беларуска-нямецкая мяжа, якая праходзіла каля горада Астраленка.

Згодна з падпісанай 16 жніўня 1945 года паміж СССР і Польшчай дамовай аб дзяржаўнай граніцы — Польшчы перадаваліся 17 раёнаў Беластоцкай вобласці БССР разам з Беластокам і 3 раёны Брэсцкай вобласці, дзе жыла значная колькасць палякаў^[2].

Новая граніца на значнай частцы адцінку прайшла простай лініяй. Вёскі, што знаходзіліся пры лініі граніцы з савецкага боку, зносіліся для ўзвядзення кантрольнай паласы (Калонія Ісаака, Чарнаўшчызна^[3].).