Беларускі легіён

Беларускі легіён
Гады існавання	не стваралася
Краіна	Нямеччына
Уваходзіць у	Войскі СС
Тып	воінскае фарміраванне
Колькасць	каля 10 тысяч

Белару́скі легіён — нерэалізаванае вайсковае злучэнне беларусаў у складзе СС. Замест легіёна была створаная толькі адна дывізія. Беларуская цэнтральная рада пачала прасоўваць праект легіёна у ліпені 1944 года, пасля свайго пераезду ў Берлін.

Спробы стварэння

У другой палове ліпеня 1944 года БЦР атабарылася ў Берліне. З-за немагчымасці аднаўлення БКА ў Нямеччыне, было вырашына дамагацца стварэння Беларускага легіёна.

Радаслаў Астроўскі выступіў перад нямецкім кіраўніцтвам з хадайніцтвам аб стварэнні Беларускага легіёна на ўзор ужо існых усходніх (ням.: Ostlegionen). Ідэя была ўхваленая Міністэрствам па справах акупаваных усходніх абласцей. У ліпені 1944 года начальніку Упраўлення генерала-інспектара добраахвотных фармаванняў пры Генеральным штабе сухапутных сілаў (ням.: General der Freiwilligen- Verbände) генералу кавалерыі Эрнсту Кёстрынrу быў пададзены адпаведны мемарандум, аднак адказу на яго доўгі час не было. З-за гэтага 13 верасня 1944 года без дазволу немцаў быў створаны 1-ы Кадравы батальён БКА. Меркавалася, што ён увойдзе ў склад легіёна.

6 лістапада 1944 года Упраўленне генерала-інспектара добраахвотных фармаванняў афіцыйна паведаміла БЦР, што ўсе пытанні, датычна стварэння Беларускага легіёна, перадаюцца ў Галоўнае ўпраўленне СС (ням.: SS-Hauptamt). БЦР безвыніка спрабавала дамагчыся дазволу на фармаванне Беларускага легіёна ажно да снежня 1944 года.

У канцы вясны — пачатку лета 1944 года ў складзе Галоўнага ўпраўлення СС быў арганізаваны спецыяльны аддзел «Усходнія добраахвотнікі» (ням.: Freiwilligen-Leitstelle Ost), задачай якога было стварэнне частак войскаў СС з усходніх народаў. Кіраўніком аддзела быў прызначаны СС-оберштурмбанфюрар Франц Арльт, якому было даручана сфармаваць беларускую дывізію войскаў СС. Фактычна гэта і стала развязаннем пытання аб Беларускім легіёне.

Меркаваны памер

На думку Астроўскага ў легіён маглі ўступіць:

• 6 сапёрных батальёнаў БКА;
• Некаторая колькасць пяхотных батальёнаў БКА;
• 13-ы Беларускі паліцыйны батальён пры СД;
• Афіцэрская школа БКА;
• Рэшткі дапаможнай паліцыі парадку.

Усяго каля 10 тысяч чалавек. Таксама ў легіён бы ахвотна пайшлі беларускія остарбайтары. Калі б быў атрыманы дазвол, можна было б падрыхтаваць кадры для трох паўнавартасных дывізіяў.

Літаратура

• Олег Романько. КОРИЧНЕВЫЕ ТЕНИ В ПОЛЕСЬЕ. БЕЛОРУССИЯ 1943—1945. — Москва: «Вече», 2008. — 432 с. — (Военные тайны ХХ века). — ISBN 978-5-9533-1909-6.