Бернарда Скардыяло

Бернарда Скардыяло
Бернарда Скардыяло
	польск.: Bernard Scordialo; італ.: Bernardo Scordialó; лац.: Bernardus Scordialó
Дата нараджэння	20 жніўня 1737
Месца нараджэння	Цінас[d], Tinos Regional Unit[d], Паўднёвыя Эгейскія астравы, Грэцыя;
Дата смерці	29 студзеня 1802 (64 гады)
Месца смерці	Фідэнца[d], правінцыя Парма, Эмілія-Раманья;
Род дзейнасці	святар

Бернарда Скардыяло (польск.: Bernard Scordialo, італ.: Bernardo Scordialó, лац.: Bernardus Scordialó; 20 жніўня 1737, востраў Цінас, архіпелаг Кіклады — 29 студзеня 1802, Борга-Сан-Даніна (Фідэнца) каля Пармы^[1]) — езуіцкі святар і педагог.

Уступіў у Таварыства Ісуса 17 кастрычніка 1752 г. у Венецыянскай правінцыі Ордэна. Выкладаў у Брэшыі, Ферары і Модэне^[2]. У 1784 г. пераехаў на Беларусь. Прафесар схаластычнай тэалогіі і кананічнага права (1784—1793) у Полацкім езуіцкім калегіуме^[3].

У снежні 1793 г. разам з Антоніа Месераці і Луіджы Паніцоні быў накіраваны генеральным вікарыям Габрыэлем Лянкевічам у Парму. Браў удзел у аднаўленні дзейнасці Ордэна езуітаў у Італіі^[2].

Зноскі

↑ Grzebień, L. (Ed.), Encyklopedia Wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy, 1996.
↑ ^а ^б Инглот, М. Общество Иисуса в Российской Империи (1772—1820 гг.) и его роль в повсеместном восстановлении Ордена во всем мире / М. Инглот; пер. А. Н. Коваля. — М. : Институт философии, теологии и истории св. Фомы, 2004. — С. 265.
↑ Catalogs SJ 1774—1829. Russiae. Архівавана 13 ліпеня 2020.

Инглот, М. Общество Иисуса в Российской Империи (1772—1820 гг.) и его роль в повсеместном восстановлении Ордена во всем мире / М. Инглот; пер. А. Н. Коваля. — М. : Институт философии, теологии и истории св. Фомы, 2004. — 632 с.
Encyklopedia wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy 1564—1995 / оprac. L. Grzebień (польск.) (бел.. — Kraków: Wyd-wo WAM, 1996. — 882 s.