Блюма Вульфаўна Зейгарнік

Блюма Вульфаўна Зейгарнік
руск.: Блю́ма Ву́льфовна Зейга́рник
Род дзейнасці	псіхолаг, выкладчык універсітэта, псіхіятр
Дата нараджэння	9 лістапада 1901(1901-11-09)
Месца нараджэння	Прэны, Літва
Дата смерці	24 лютага 1988(1988-02-24) (86 гадоў)
Месца смерці	Масква, РСФСР, СССР
Грамадзянства	Расійская імперыя  Расійская рэспубліка  РСФСР  СССР
Месца працы	Маскоўскі дзяржаўны ўніверсітэт
Альма-матар	Берлінскі ўніверсітэт імя Гумбальта
Узнагароды і прэміі
Блюма Вульфаўна Зейгарнік на Вікісховішчы

Блю́ма Вульфаўна Зейга́рнік (народжаная Герштэйн; ням.: Bluma Zeigarnik; 27 кастрычніка (9 лістапада) 1901, Прэнай — 24 лютага 1988, Масква) — савецкі псіхолаг, заснавальнік

Шырока вядомы вынік дыпломнай працы Зэйгарнік, выкананай пад кіраўніцтвам Курта Левіна ў Берлінскім універсітэце і якая стала адным з краевугольных камянёў гештальт-псіхалогіі, дзе яна паказала, што незавершаныя дзеянні запамінаюцца лепш, чым завершаныя («эфект Зейгарнік»). З 1931 года працавала ў псіханеўралагічнай клініцы Усесаюзнага інстытута эксперыментальнай медыцыны ў супрацоўніцтве з Л. С. Выгоцкім.

Адна са стваральнікаў факультэта псіхалогіі МДУ, кафедры нейра- і патапсіхалогіі. Вялікі ўклад Блюмы Зейгарнік у распрацоўку псіхалагічных праблем быў ацэнены Амерыканскай псіхалагічнай асацыяцыяй, якая прысудзіла ёй прэмію імя Курта Левіна (1983). У СССР ёй была прысуджана Прэмія імя М. В. Ламаносава I ступені (1978).