Блюма Вульфаўна Зейгарнік

Блюма Вульфаўна Зейгарнік
Блюма Вульфаўна Зейгарнік
	руск.: Блю́ма Ву́льфовна Зейга́рник
Род дзейнасці	псіхолаг, выкладчыца ўніверсітэта, псіхіятр
Дата нараджэння	9 лістапада 1901
Месца нараджэння	Прэны, Літва;
Дата смерці	24 лютага 1988 (86 гадоў)
Месца смерці	Масква, РСФСР, СССР;
Грамадзянства	Расійская імперыя; Расійская рэспубліка; РСФСР[d]; СССР;
Месца працы	МДУ;
Альма-матар	Берлінскі ўніверсітэт імя Гумбальта;
Узнагароды і прэміі
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Блю́ма Вульфаўна Зейга́рнік (народжаная Герштэйн; ням.: Bluma Zeigarnik; 27 кастрычніка (9 лістапада) 1901, Прэнай — 24 лютага 1988, Масква) — савецкі псіхолаг, заснавальнік

Шырока вядомы вынік дыпломнай працы Зэйгарнік, выкананай пад кіраўніцтвам Курта Левіна ў Берлінскім універсітэце і якая стала адным з краевугольных камянёў гештальт-псіхалогіі, дзе яна паказала, што незавершаныя дзеянні запамінаюцца лепш, чым завершаныя («эфект Зейгарнік»). З 1931 года працавала ў псіханеўралагічнай клініцы Усесаюзнага інстытута эксперыментальнай медыцыны ў супрацоўніцтве з Л. С. Выгоцкім.

Адна са стваральнікаў факультэта псіхалогіі МДУ, кафедры нейра- і патапсіхалогіі. Вялікі ўклад Блюмы Зейгарнік у распрацоўку псіхалагічных праблем быў ацэнены Амерыканскай псіхалагічнай асацыяцыяй, якая прысудзіла ёй прэмію імя Курта Левіна (1983). У СССР ёй была прысуджана Прэмія імя М. В. Ламаносава I ступені (1978).

Зноскі