Бой на возеры Тартар
| Бой на возеры Тартар | |||
|---|---|---|---|
| Асноўны канфлікт: Іракская вайна | |||
| Дата | 23 сакавіка 2005 | ||
| Месца | возера Тартар, Ірак | ||
| Вынік | перамога амерыкана-іракскiх сіл | ||
| Праціўнікі | |||
|
|||
| Сілы бакоў | |||
|
|||
| Страты | |||
|
|||
Бой на возеры Тартар — рэйд амерыкана-іракскіх камандас на трэніровачны лагер паўстанцаў на возеры Тартар 23 сакавіка 2005 года[5].
Прадмовы[правіць | правіць зыходнік]
Трэніровачны лагер, размешчаны ў аддаленым раёне блізу возера Тартар, побач з суніцкімі правінцыямі Анбар і Салахдзін, быў, па словах іракскіх афіцыйных асоб, найбуйнейшым партызанскім навучальным лагерам, выяўленым да таго моманту ў ходзе вайны. Лагер дзялілі прыхільнікі партыі Баас і члены «Аль-Каіды». Паўстанцы планавалі атакаваць горад Самара, размешчаны прыкладна ў 55 кіламетрах на ўсход ад возера, з вялікай колькасцю замініраваных аўтамабіляў. Папярэдняя аперацыя выцесніла паўстанцаў за межы горада і вымусіла іх разбіць лагер у балоцістай мясцовасці побач з возерам. У аддаленым месцы знаходзіліся старыя хаціны і палаткі, некалькі аўтамабіляў і лодкі, на якіх паўстанцы перасякалі возера. Лагер быў добра замаскіраваны і абаронены мінамётамі і кулямётнымі гнёздамі. Падчас рэйду ў лагеры знаходзілася каля 120 партызан.
Рэйд[правіць | правіць зыходнік]
У рэйдзе ўдзельнічалі батальён іракскіх паліцэйскіх камандас, а таксама 9 амерыканскіх разведчыкаў і 1 медык з 3-га батальёна 69-га бранятанкавага палка, а таксама мясцовы перакладчык. Разведгрупа складалася з адборных салдат батальёна. Большасць з іх знаходзіліся ў сваім другім баявым паходзе і раней удзельнічалі ў баявых дзеяннях падчас уварвання ў Ірак у 2003 годзе. Байцы былі накіраваны для аказання дапамогі іракскім сілам у правядзенні імі аперацый па барацьбе з паўстанцамі. Калі шматнацыянальныя сілы наблізіліся да меркаванага лагера паўстанцаў, іракскі кантынгент падзяліўся на дзве групы: адну на захадзе, бліжэй да берага возера, і адну на ўсходзе. Амерыканцы рушылі ўслед за першай групай на захад. У той час як першы атрад рухаўся ўздоўж берага возера і сустрэў невялікі супраціў, група на ўсходзе трапіла пад інтэнсіўны агонь. Камандас спешыліся са сваіх пікапаў і атакавалі праз адкрытае поле па кірунку да лагера. Яны адразу ж панеслі цяжкія страты ад кулямётных гнёздаў і непрамога агню. Рэагуючы на моцны агонь і маленні аб дапамозе, амерыканцы аддзяліліся ад заходняй групы і далучыліся да байцоў на ўсходзе. Яны ўступілі ў бой з праціўнікам з кулямётным агнём, каб дазволіць выцыгнуць параненых камандас. З больш чым дзясяткам ахвяр, абмежаванай радыёсувяззю, першы лейтэнант Джон Роўалд прыняў рашэнне падзяліць свае сілы, даслаўшы палову, каб усталяваць радыёсувязь і запытаць падтрымку з паветра, у той час як іншая палова падтрымлівала кантакт з праціўнікам. Пакуль ён і жменька іракскіх камандас працягнулі атаку і паспрабавалі адвесці агонь ад параненых, якія ляжалі ў адкрытым полі, спецыяліст-медык Рэй Майкл Фурман, сам знаходзячыся пад пастаянным агнём, аказваў дапамогу параненым, спыняючыся толькі для таго, каб адкрыць агонь у адказ са сваёй зброі або вінтовак забітых і параненых. Пасля 45 хвілін інтэнсіўнага бою амерыканцы былі на зыходзе боепрыпасаў, але ў бой уступілі два верталёта OH-58D, калі праціўнік амаль акружаў налётчыкаў[6]. З дапамогай ракетнага і кулямётнага агню верталёты змаглі разбіць ворага і прымусіць паўстанцаў пакінуць гэты раён на лодцы. Было падлічана, што каля 30 партызан здолелі выратавацца падчас баёў на лодцы праз возера, захапіўшы з сабой усіх забітых або параненых байцоў.
Наступствы[правіць | правіць зыходнік]
Сем іракскіх камандас былі забіты ў ходзе налёту, яшчэ шэсць паранены. Паводле ацэнак МУС Ірака, было забіта 84 паўстанцы, а спецназаўцы сцвярджалі, што захапілі ў палон аднаго алжырца. Аднак прысутныя амерыканскія войскі не змаглі пацвердзіць ніводнага захопленага праціўніка. Увайшоўшы ў лагер, амерыканскія войскі выявілі там замежныя пашпарты, навучальныя выданні, розныя дакументы, зброю і боепрыпасы. Паводле знойдзеных дакументаў, сярод паўстанцаў былі мараканцы, алжырцы, суданцы, саудаўцы, сірыйцы і егіпцяне. Армейскі баявы медык Рэй Майкл Фурман (забіты ў баі 18 жніўня 2005 года ў Самары) быў узнагароджаны «Срэбнай зоркай» за свае дзеянні падчас бою. Вядучы пілот OH-58D, 1-ы лейтэнант Майкл Хультквіст атрымаў «Лётны крыж»[4].
Пасля прагляду відэазапісу рэйду прадстаўнік кааліцыі заявіў, спасылаючыся на колькасць забітых паўстанцаў, што «дзесьці паміж 11 і 80 ляжыць дакладны лік...паўстанцкія сілы, якія беглі...змаглі аднавіць свае страты і забраць іх з сабой»[2].
Зноскі
- ↑ Iraqi forces kill 84 insurgents.
- ↑ а б Nance, Malcolm W., The Terrorists of Iraq: Inside the Strategy and Tactics of the Iraq Insurgency 2003-2014, CRC Press, 2014 ISBN 1498706894 ISBN 978-1498706896
- ↑ Iraqi forces kill 84 insurgents.
- ↑ а б Venditta, An interview by David. 'The reeds just came alive with gunfire'. mcall.com. Праверана 13 снежня 2019.
- ↑ Nance, Malcolm W., The Terrorists of Iraq: Inside the Strategy and Tactics of the Iraq Insurgency 2003-2014, CRC Press, 2014 ISBN 1498706894 ISBN 978-1498706896
- ↑ Venditta, An interview by David. 'The reeds just came alive with gunfire'. mcall.com. Праверана 13 снежня 2019.