Бок «А» і бок «Б»
Бок «А» і бок «Б» (тое ж сама асайд і бісайд) — гэта тэрміны, што выкарыстоўваюцца каб спаслацца на песні, запісаныя па розных баках фанаграфічнае плыткі. Тэрмін трапіў ва ўжытак з нагоды таго, што найтыповейшы сінгл у заходняй музыцы ўтрымоўвае на асайдзе непасрэдна сам хіт, які прадзюсары імкнуцца пакінуць на радыё ці ў іншае шырокае інфаполе, а на бісайдзе звычайна ўтрымоўваецца «меней добрая» песня, на якую прадзюсары асабліва не спадзяюцца, у нейкім сэнсе філер. Але, з цягам ужытку некаторыя бісайды зрабіліся папулярнейшымі за свае адпаведныя асайды, некаторыя плыткі маюць аднолькава папулярныя і асайд, і бісайд, а наяўнасць бісайдаў спарадзіла культуру калекцыянераў менавіта бісайдаў.
З выхадам з ужытку плытак у 2000-ых гадах і тэрміны гэтыя пачалі выходзіць з ужытку, але ж метафарычна ў некаторых жанрах эстэтыка прымушвае музыкаў і да гэтае пары выкарыстоўваць гэтыя тэрміны. У лічбавую эпоху сінгл у большасці выпадкаў утрымоўвае толькі адную песню, аднак раз-пораз у якасці бонусу музыка дабаўляе ў сінгл другі трэк, дзе-нідзе такая практыка і зараз завецца бісайдам.[1]
Зноскі
- ↑ Plasketes, Professor George (January 28, 2013). B-Sides, Undercurrents and Overtones: Peripheries to Popular in Music, 1960 to the Present. Ashgate Publishing.