Біржайскі рэгіянальны парк

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Біржайскі рэгіянальны парк
Biržų regioninis parkas

Каровіна пячора
IUCN category V: Protected Landscape/Seascape[d]
Размяшчэнне Літва
Плошча 14 659 гектар
Сайт birzuparkas.lt
physical
Біржайскі рэгіянальны парк
Біржайскі рэгіянальны парк

Біржа́йскі рэгіяна́льны парк — адзін з 30 рэгіянальных паркаў у Літве, знаходзіць на поўначы краіны, дырэкцыя парка размешчана ў Біржаі. Асноўная яго частка размешчана ў Біржайскім раёне, астатняя ў Пасваліскім раёне.

Плошча парка складае 14 659 га, 20 % тэрыторыі займае лес. Даўжыня парка 25 кіламетраў, шырыня ад 0,5 кіламетраў да 9 кіламетраў. Біржайскі рэгіянальны парк заснаваны ў мэтах захавання карставага ландшафту тэрыторыі, яго прыроднага асяроддзя і культурнай спадчыны.

Помнікі прыроды[правіць | правіць зыходнік]

Парк уяўляе сабой унікальны ландшафт са шматлікімі карставымі праваламі ў зямлі. Усяго налічваецца 59 правалаў. Правалы раскіданы па ўсім Кіркілайскім ландшафтным запаведніку: на ворных палях, сенажацях, у лясах і нават ля сядзібных будынкаў. Як ні ў якім іншым месцы, у гэтым запаведніку большасць правалаў знаходзіцца ніжэй узроўня грунтовых вод і з гэтай прычыны яны ператварыліся ў маленькія азярыны ці балацянкі. Некаторыя карставыя правалы дасягаюць 20-30 м у дыяметры, а іх глыбіня — 8-11 м. Таксама тут знаходзіцца самы вялікі ў Літве карставы правал «Каровіна пячора» (Karvės ola).

Група азёр Кіркілай — унікальны элемент ландшафту, адзіны ў Прыбалтыцы. Возера Шырвена плошчай 320 га, на якім размешчаны 15 астравоў. Самы доўгі пешаходны мост праз возера даўжынёй 525 м.

У Лікенаі размешчаны гідрагеалагічны помнік — крыніца «Смардонес».

Культурная спадчына[правіць | правіць зыходнік]

Біржайскі замак пабудаваны ў 1575—1589 гадах Крыштафам Радзівілам Перуном для адбіцця нападаў шведаў і з’яўляецца найзырчэйшым у Літве прыкладам бастыённых замкаў. У адноўленым замку-палацы размешчаны бібліятэка і Біржайскі краязнаўчы музей «Села» (Sėla).

У дваранскай сядзібе Садзялішкяй размешчана аўтэнтычная аўкштайцкая сядзіба пачатку XX стагоддзя з экалагічнай гаспадаркай. Дзейны вятрак, пабудаваны ў 1924 годзе, калекцыя даўнішніх матацыклетаў, аўтамабіляў, трактароў і паравых машын. Побач размешчаны загоны з аленямі, еўрапейскай ланню, муфлонамі.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]