Біёніка

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі

Біёніка (адстар.-грэч.: βίον — элемент жыцця, літаральна які жыве) — кірунак у кібернетыцы, засяроджаны на вывучэнні асаблівасцяў будовы і жыццядзейнасці арганізмаў з мэтай стварэння больш дасканалых тэхнічных сістэм або ўстройстваў.

Існуюць тры кірункі біёнікі:

  • біялагічны — вывучэнне з'яў і працэсаў, якія адбываюцца ў жывых арганізмах з мэтай наступнага выкарыстання іх у тэхнічных аспектах;
  • тэхнічны — пабудова новых і ўдасканаленне старых тэхнічных сістэм на аснове біялагічных ведаў;
  • тэарэтычны — высвятленне магчымасці стварэння тэхнічнага ўстройства шляхам папярэняга выпрабавання яго мадэлі.

Першай спробай мадэлявання жывога (крыла птушкі) лічаць працы Леанарда да Вінчы (14521519).

Як самастойная навукавылучылася з кібернетыкі ў 1960 годзе на першым сімпозіуме па біёніцы ў Дайтане (ЗША).

На Беларусі распрацоўваюцца біятэхнічныя сістэмы, сукупнасці біялагічных і тэхнічных элементаў, звязаных паміж сабой у адзіным контуры кіравання. Створаны комплекс маніторных дыягнастычных і біятэрапеўтычных сістэм, якія выкарыстоўваюцца ў кардыялогіі (Г. І. Сідарэнка). Прапанавана эксперыментальнае мадэляванне кіруючых сістэм (эмбрыябіёніка), што рэалізуецца ў выглядзе аперацыі органапексіі (Д. М. Голуб).

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]